Ο αρχηγός των Μπιανκονέρι θα αγωνιστεί για τελευταία φορά με αυτή τη φανέλα το Σάββατο στη φιέστα με τη Βερόνα και λίγες ώρες πριν τη δική του μέρα, απευθύνθηκε μέσω των social media στους οπαδούς της Γιουβέντους, θέλοντας να τους μιλήσει από την καρδιά του.
«6111. Έξι χιλιάδες, εκατόν έντεκα ημέρες. Έξι χιλιάδες, εκατόν έντεκα στιγμές αυθεντικού πάθους. Χαράς, λύπης, ηττών και νικών. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ όλους. Γιατί ο καθένας από εσάς με βοήθησε να είναι κάθε στιγμή της ζωής μου ξεχωριστή, φορώντας τα μπιανκονέρι. Μίας ζωής που έχει γίνει δεύτερο δέρμα μου. Ένα δέρμα που έχω φορέσει, αγαπήσει και σεβαστεί. Και το οποίο υπερασπίστηκα και προστάτευσα με όλο μου το είναι. Με όλους τους περιορισμούς μου, αλλά παράλληλα με όλο το πάθος που με χαρακτήριζε πάντα.
Αύριο, ένα μονοπάτι ολοκληρώνεται. Τελειώνει το βιβλίο που γράψαμε μαζί. Το συναίσθημα είναι υπέροχο. Πάρα πολύ. Ένα νέο μονοπάτι θα αρχίσει αναπόφευκτα. Ένα νέο βιβλίο. Πρέπει να ξεκινήσει. Η Γιουβέντους θα είναι πάντα πάνω από κάθε παίκτη. Και θα συνεχίσει να γράφει σημαντικές σελίδες στο βιβλίο της, το οποίο νομίζω και φαντάζομαι πως θα είναι ατελείωτο. Επειδή έχει ένα μοναδικό και απαράμιλλο DNA. Ανεπανάληπτο και υπέροχο.
Η Γιούβε είναι μία οικογένεια. Η οικογένειά μου. Και δεν θα σταματήσω ποτέ να την αγαπώ, να την ευχαριστώ και να την αποκαλώ «σπίτι» μου. Επειδή μου έδωσε τόσα πολλά. Τα πάντα. Σίγουρα περισσότερα απ’ όσα της έδωσα. Ένα νέο μονοπάτι αναπόφευκτα θα αρχίσει. Ένα νέο βιβλίο. Πρέπει να ξεκινήσει. Για μένα που θα πρέπει να μάθω να κοιτάζω το μέλλον με διαφορετικά μάτια.
Θα αρχίσω να συγκεντρώνω τις νέες προκλήσεις που θα μου προσφέρει η ζωή με την περιέργεια εκείνων που δεν θέλουν να σταματήσουν να αισθάνονται. Και θα αισθανθώ τον υγιή φόβο εκείνων που έχουν βιώσει πολλές προκλήσεις, μερικές φορές νίκησαν, πολλές άλλες έχασαν, αλλά που γνωρίζουν ότι καθεμία απ’ αυτές είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Και ως εκ τούτου πιο δύσκολη.
Έφτασα στο γήπεδο με ποδήλατο. Ήμουν τόσο νέος. Και αύριο θα ήθελα μεταφορικά να φύγω με τα πόδια για να μπορώ να απολαύσω κάθε στιγμή, να αισθανθώ την κούραση της απόστασης. Και τη χαρά του αποχαιρετισμού. Να ενθουσιαστώ. Και να καταλάβω ότι ποτέ δεν θα είμαι μακριά από αυτό το μέρος που ονομάζω «σπίτι» μου. Για πάντα! Και να χαιρετίσω τους συμπαίκτες και τους φίλους που δεν θα σταματήσω ποτέ να αποκαλώ αδέρφια μου.
Fino alla fine! Για πάντα δικός σας, Τζανλουίτζι Μπουφόν».
