14 Αυγούστου 1996. Ο ελληνισμός, συγκλονισμένος από τη βίαιη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ τρεις μέρες πριν, παρακολουθεί τις εξελίξεις στην κυπριακή ενδοχώρα.
Της Ιλιάνας Κουλαφέτη
Η κοινότητα Παραλιμνίου, μουδιασμένη από τον άδικο χαμό του δικού της τέκνου, νιώθει οργή και συγκίνηση. Ο κόσμος περνάει από τον τόπο της θυσίας και αφήνει ένα λουλούδι, κάνει μία ευχή «να είναι ο τελευταίος, να μην σκοτώσει άλλους ο παράνομος Αττίλας».
Ωστόσο, λίγα μέτρα πιο κάτω από το σπίτι του Τάσου Ισαάκ, ένας άλλος νέος δεν μπορεί να ησυχάσει με τίποτα. Είναι ο μόλις 26 ετών, Σολωμός Σολωμού, φίλος του Τάσου. Από τη στιγμή της δολοφονίας, η μόνη του σκέψη ήταν η τουρκική σημαία που κυμάτιζε με θράσος στη γη του. Επί τρεις ημέρες, ο Σολάκης όπως ήταν γνωστός, έκανε τις ίδιες επίμονες ερωτήσεις: «Πότε θα γίνει η κηδεία; Πότε θα φέρουν τον Τάσο» και δήλωνε πως θα κατεβάσει την τουρκική σημαία. Όταν φίλοι και γνωστοί προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν, ο Σολωμός απαντούσε αποφασισμένος και κατηγορηματικός: «Κάμετε τη δουλειά σας κι αυτή είναι δουλειά δική μου».
Διαβάστε περισσότερα στον Κυπριακό Χρονογράφο
Ειδήσεις σήμερα:
Γάζα: Όλες οι πλευρές, και το Ισραήλ, συμφωνούν να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων
«Ευτύχημα» η φετινή χρονιά - Χωρίς τραυματισμούς από κροτίδες το Πάσχα
Ο Τζόνι Λόγκαν τραγούδησε στη Eurovision το «Euphoria» της Loreen - Ποιος ο λόγος - Δείτε βίντεο
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις