Στο δημοσίευμα αναφέρονται τα ακόλουθα:
"Μισιούνται και αγαπιούνται, χρειάζεται ο ένας τον άλλο, αλλά ταυτόχρονα πολεμά ο ένας τον άλλο. Έτσι μπορεί να περιγραφεί η τεταμένη σχέση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Για πολύ καιρό, οι διαθέσεις μεταξύ των δύο χωρών μπορεί να ήταν αδιάφορες για τον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, η Άγκυρα και η Μόσχα έχουν καταφέρει να γίνουν βασικοί παίκτες στην Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Ο αρχηγός του Κρεμλίνου Πουτιν και η πολεμική αεροπορία του προστατεύουν τον Σύρο ηγέτη Άσαντ, αποφασίζοντας με αυτό τον τρόπο για την ευημερία ή την εξαθλίωση της ευρύτερης περιοχής. Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, από την πλευρά του, είναι η τελευταία ελπίδα των εξεγερμένων Σύρων, ένα είδος ασφάλειας ζωής για την ηγεσία του Ιράν και σημαντικός σύμμαχος για το Κατάρ στην κρίση των κρατών του Κόλπου.
Οι κάποτε αντίπαλοι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, έγιναν στενοί φίλοι λόγω της σύγκρουσης της Δύσης με τη Ρωσία, ως επακόλουθο της προσάρτησης της Κριμαίας από την τελευταία. Οι τουρκικές τομάτες στα ρωσικά ράφια γλίτωσαν από το ρεζίλεμα τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος θα έπρεπε να πληρώσει με άδεια ράφια στα σουπερμάρκετ τα δικά του αντίποινα στις κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ. Επιπλέον, οι Ρώσοι τουρίστες έκαναν χρήση των καταλυμάτων στην Τουρκία, τα οποία οι Ευρωπαίοι απέρριψαν εξαιτίας της πολιτικής Ερντογάν.
Όμως, μετά την κατάρριψη ενός ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους στη βόρεια Συρία ακολούθησε μια ψυχρή περίοδος, κατά την οποία οι τουρκικές τομάτες δεν έφθαναν στη Μόσχα, ενώ απαγορεύθηκε στους Ρώσους τουρίστες να ταξιδεύουν στις τουρκικές παραλίες. Μόνο με δυσκολία μπόρεσε να επιτευχθεί επαναπροσέγγιση Ερντογάν-Πούτιν. Οι δύο χώρες, ωστόσο, χρειάζονται η μία την άλλη. Η Τουρκία βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική θέση, ενώ το ρούβλι είναι εξαιρετικά επιρρεπές στη διολίσθηση. Μια ευθεία στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών- οι στρατιώτες του Πούτιν στο πλευρό των στρατευμάτων του Άσαντ και το στράτευμα του Ερντογάν να στηρίζει τις τελευταίες δυνάμεις ανταρτών στη βόρεια Συρία- θα ήταν ολέθρια.
Διακυβεύονται πολλά και για τις δύο χώρες. Ο Πούτιν θέλει να επαναφέρει τη Ρωσία στην παγκόσμια σκηνή ως κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή, με την επανάκτηση όλης της Συρίας. Ο Ερντογάν, αντιθέτως, φοβάται για ένα νέο προσφυγικό κύμα (που θα συνεχιστεί προς τη Δυτική Ευρώπη), στην περίπτωση επίθεσης κατά του τελευταίου οχυρού των ανταρτών στην Idlib. Εξάλλου, η Τουρκία δεν είναι σε θέση πλέον να υποδεχθεί επιπλέον εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους πρόσφυγες, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων της.
Ολόκληρη η περιοχή κρέμεται σε μία λεπτή κλωστή που βρίσκεται στα χέρια δύο ηγετών με απρόβλεπτες αντιδράσεις, οι οποίοι παλαιότερα ήταν περιφερειακοί παίκτες και σήμερα αποφασίζουν για την παγκόσμια πολιτική – ενώ οι υποτιθέμενα τόσο ισχυροί Ευρωπαίοι μπορούν απλώς να παρακολουθούν ανήμποροι την κατάσταση.
