Επαναφέρω άρθρο μου που έγραψα μια τέτοια ημέρα πριν 4 χρόνια, χωρίς να αλλάζω και μία λέξη από τις τότε σκέψεις μου…
Του Χαράλαμπου Ζάκου
Ξεδιπλώνοντας την σκέψη μου μπροστά σε μια κενή οθόνη ενός υπολογιστή με τον δείκτη να αναβοσβήνει και να υποδηλώνει την ματαιότητα του καιρού, να προσπαθώ με την ιδιότητα ενός «μικρού» ανθρώπου να μπω στο μυαλό ενός ήρωα. Και τελικά το κατάλαβα…Δεν μπορώ!
Προσπαθώ να μπω στο μυαλό ενός ανθρώπου που αγάπησε την Ελλάδα και την Κύπρο περισσότερο και από την ίδια του την ψυχή. Ενός ήρωα που γεννήθηκε σε δύσκολες εποχές, σε ένα μικρό χωριό της Κύπρου, μια χειμωνιάτικη μέρα στις 22 Φεβρουαρίου το 1928. Ενός ανθρώπου που προσπάθησε να φέρει την «κάθαρση» με την δική του θυσία. Γεννημένος από την μοίρα να αποτελεί παράδειγμα μέχρι και 60 χρόνια μετά.
Και αναρωτιέμαι… Τι σκεφτόταν ο «Ζήδρος» όταν ορκιζόταν μπροστά από τον Γρίβα; Τι περνούσε από το μυαλό του την ώρα που η μυρωδιά της βενζίνης γέμιζε τα ρουθούνια του και ο θάνατος του ήταν ήδη προγεγραμμένος; Και φτάνω στο συμπέρασμα. Ποιός είμαι εγώ για να καταλάβω τα ιδανικά και τις σκέψεις ενός ήρωα;
Είμαι αυτός που το βράδυ της Παρασκευής κάθομαι δίπλα σου στην καφετέρια και φωνάζω για το πόσο μίζερη είναι η ζωή μου. Είμαι αυτός που το ξημέρωμα του Σαββάτου, μεθυσμένος και ζαλισμένος από την διασκέδαση, περνώ από δίπλα σου, με ένα τσιγάρο στο στόμα και με ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο από την ευτυχία της στιγμής. Είμαι ο ίδιος που σε κάθε εθνική επέτειο βάζω ένα «status» στο Facebook υποθέτοντας ότι έτσι εκπληρώνω το χρέος μου ως πατριώτης…
Ένας ψευτοπατριώτης που επειδή περιμένω την σειρά μου από το κόμμα μου να σιωπώ, να υπακούω και να φανατίζομαι. Να χωρίζω τον κόσμο σε «πραξικοπηματίες» και «κομμουνιστές». Εγώ είμαι «εσύ» και εσύ «εγώ». Να αναπολούμε στιγμές παλιών μεγαλείων και να νιώθουμε περήφανοι για την ιστορία μας. Μια ιστορία που την καταπατούμε με αυτά που λέμε και κάνουμε. Είμαστε τραγικοί!
Τον γιο του Πιερή και της Αντωνούς δεν μπορεί να τον καταλάβει κανείς μας. Είμαστε ανάξιοι και ανίκανοι να κατανοήσουμε το μεγαλείο αυτού του ήρωα. Μπορούμε όμως να κατανοήσουμε το για τι πολέμησε. Εξάλλου εμείς οι ίδιοι είμαστε η κοινωνία, η ίδια κοινωνία που κατακρεούργησε την θυσία του.
O πατριωτισμός σε τούτες τις μέρες που χάνεται δεν έχει ούτε χρώμα αλλά ούτε και κομματική ταυτότητα. Οι θυσίες παύουν να θεωρούνται θυσίες όταν σε αυτές περιπλέκονται τα κομματικά συμφέροντα. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να καπηλεύεται θυσίες και πατριωτισμό. Ο Αυξεντίου δεν ήταν ούτε δεξιός ούτε αριστερός, ήταν ο υπέρτατος πατριώτης που είχαμε την τιμή να πολεμήσει για εμάς. Δεν σου ζητώ να γίνεις πατριώτης, εξάλλου δεν είναι κάτι που μπορείς να διδαχθείς, αλλά ξεχώρισε επιτέλους τον πατριωτισμό από τα κόμματα.
Δεν πολέμησε για εμένα αλλά ούτε και για εσένα. Πολέμησε για εμάς!
Όπως είχα ακούσει και κάποτε σε κάποια ομιλία σχετικά με τους ήρωες της ΕΟΚΑ:
«Ο Γρηγόρης Αυξεντίου δεν θυσιάστηκε ούτε για το κόκκινο του ΑΚΕΛ, ούτε για το μπλε του ΔΗΣΥ. Για το μόνο που πολέμησε ήταν για το μπλε της Ελλάδας και για το μόνο κόκκινο που ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση ήταν για το κόκκινο αίμα των ηρώων μας που πότισαν αυτή την Ελληνική γη».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Τον τσάκωσαν «φτιαγμένο»: Οδηγούσε και χωρίς άδεια οδηγού - Συνελήφθη 34χρονος
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
• Σοφία Βεργκάρα: Δίχνει πώς λικνίζονται οι Λατινοαμερικάνοι για το Thanksgiving - Βίντεο
Αίολη η αισιοδοξία για τη «διπλωματία του καφέ» -«Ναρκοθετεί» τα «ήρεμα νερά» η Άγκυρα
Ενώ η Λευκωσία αναμένει στο ακουστικό για τα επόμενα βήματα στο κυπριακό και για τη σύγκληση της πενταμερούς συνάντησης, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, καταρρίπτει όλα όσα προσπαθεί η Αθήνα να παρουσιάσει το τελευταίο διάστημα μέσω του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη περί ήρεμων νερών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες περνούν μέσα από το κυπριακό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
