Το πιο βίαιο άθλημα όλων των εποχών θυμίζει ποδόσφαιρο, έχει και νεκρούς (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)

Φαντάσου ένα βίαιο άθλημα, ένα πάρα πολύ βίαιο άθλημα που μπορεί να υπάρχει εκεί έξω. Μπορεί να είναι το ράγκμπι; Μπορεί να είναι η πυγμαχία; Μπορείς επίσης να ανατρέξεις σε τεύχη του περιοδικού Αστερίξ και να θυμηθείς εκείνο το τεύχος που ο Αστεριξ και ο Οβελίξ βρίσκονται στη Βρετανία, μπαίνουν μέσα σε ένα στάδιο και παίζουν κάτι ανάμεσα σε ποδόσφαιρο και ράγκμπι, με το μαγικό ζωμό να βοηθάει τη μια εκ των δυο ομάδων να αποκτήσει σίγουρο αβαντάζ.

Τώρα ξέγραψε όλες τις παραπάνω εικόνες, γιατί στο λήμμα ‘πιο βίαιο άθλημα όλων των εποχών’ μόνο το Calcio Storico έχει δικαίωμα να βρίσκεται από κάτω.

Το Calcio Storico αρχικά είναι ένα πανάρχαιο άθλημα, που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και ναι, ‘Calcio’ σημαίνει ποδόσφαιρο. Αλλά δεν έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο που ξέρουμε. Το Calcio Storico αποκαλείται και Calcio Fiorentino, λόγω του γεγονότος ότι γεννήθηκε στην πόλη της Φλωρεντίας.

Όσο για τους κανόνες, αυτό είναι εύκολο: Δεν υπάρχουν και τόσοι πολλοί.

Τα παιχνίδια έχουν διάρκεια 50 λεπτά και παίζονται σε γήπεδα διπλάσιου μήκους και πλάτους από τα ποδοσφαιρικά. Κάθε ομάδα έχει 27 παίκτες και η σύνθεση της αποτελείται από τέσσερις τερματοφύλακες, τρεις μπακ, πέντε wing backs και 15 επιθετικούς. Είναι κάτι σαν σύστημα Μουρίνιο δηλαδή, αλλά από την ανάποδη.

Το παιχνίδι αρχίζει με κάτι μεταξύ σέντρας και τζάμπολ, με τους 30 επιθετικούς να ορμούν στη μέση του γηπέδου. Τα συστήματα επιβάλλουν από τη σέντρα κιόλας οι επιθετικοί της μιας ομάδας να διαλύσουν τους αντίπαλους, ώστε να δημιουργηθεί πλεονέκτημα και να μπορέσουν με χέρια ή πόδια να φέρουν την μπάλα στο αντίπαλο τέρμα. Δεν υπάρχουν φάουλ, εκτός αν ο επιθετικός επιχειρήσει κλωτσιά στο κεφάλι ή χτύπημα πίσω από την πλάτη.

Κάθε άλλο χτύπημα προβλέπεται. Ανά τα χρόνια, έχουν σημειωθεί και ορισμένοι θάνατοι παικτών.

Φυσικά η σημερινή εκδοχή του παιχνιδιού είναι κάπως ‘εξευγενισμένη’. Αρκετές δεκαετίες νωρίτερα, είχαν διεξαχθεί και κάποια παιχνίδια όπου μια εκ των ομάδων είχε φέρει μαζί της έκτακτες ενισχύσεις, δηλαδή έναν ταύρο, εξαγριωμένο και αρκετά πεινασμένο για ανθρώπινο αίμα. Αυτές οι συνήθειες έμειναν ασπρόμαυρες κι έφυγαν μαζί με τη δεκαετία του ’60.

Ο σημαντικότερος κανόνας έχει να κάνει πάντως με το σουτ. Ο κάθε επιθετικός πρέπει να σημαδέψει ακριβώς το στόχο. Κάθε αστοχία μπορεί να μετρήσει ως μισός πόντος εναντίον της ομάδας του. Στο τέλος του αγώνα, νικάει όποιος έχει σκοράρει τα περισσότερα γκολ.

Στο παρελθόν, κάθε νικήτρια ομάδα έπαιρνε ως έπαθλο μια νεκρή αγελάδα. Σήμερα το έπαθλο έχει αντικατασταθεί από ένα γεύμα για όλους τους παίκτες σε κάποια παραδοσιακή trattoria της περιοχής.

Το παιχνίδι παίζεται συνήθως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (Ιούνιο-Ιούλιο) στην Piazza Santa Croce της Φλωρεντίας και εκεί εκπροσωπείται κάθε μια από τις ιστορικές γειτονιές της πόλης με μια ομάδα. Είναι οι Μπλε της Santa Croce, οι Λευκοί της Santo Spirito, οι Κόκκινοι της Santa Marita Novella και οι Πράσινοι της San Giovanni.

Οι τέσσερις ομάδες παίζουν από δυο παιχνίδια σε ένα ιδιότυπο φάιναλ φορ. Στον τελικό προκρίνεται η καλύτερη ομάδα ή, τελοσπάντων, αυτή που κατάφερε να επιζήσει και να σκοράρει τα περισσότερα γκολ.

Το βέβαιο είναι πως το Calcio Storico δεν θυμίζει Αστερίξ και Οβελίξ, ούτε καν κάποιο καλοστημένο σενάριο wrestling με πρωταγωνιστή τον Χαλκ Χόγκαν. Είναι ένα ζήτημα τιμής και αξιοπρέπειας που λύνεται μέσα σε ένα γήπεδο, με κανόνες που θυμίζουν ποδόσφαιρο. Είναι μια μάχη ζωής και θανάτου, που θα ζήλευε και ο Βίτο Κορλεόνε με τη συμμορία του.

Πηγή: www.contra.gr