Χαράλαμπος: «Νοσηλεύτηκα λόγω bullying – Χρειάστηκα μεγάλη εγχείρηση»

Μάλλον, τα όσα πέρασες δεν είναι άσχετα με τις αντιδράσεις σου κάποιες φορές. Από κοντά, πάντως, βλέπω έναν άνθρωπο ευγενικό, συνεργάσιμο, με πολύ καθαρό βλέμμα. Θες να πάμε λίγο σε εκείνα τα τρία χρόνια της ζωής σου που, όπως εξομολογήθηκες, έτρωγες ξύλο και άκουγες βρισιές συνεχώς… Πώς διαχειρίστηκες αυτόν τον εφιάλτη;

Όταν συνέβαινε αυτό είχα δύο επιλογές: Είτε το άντεχα για να κάνω το όνειρο της μαγειρικής πραγματικότητα ή θα άφηνα τη συμπεριφορά των άλλων να με σταματήσει. Από τη μία θα ησύχαζα αλλά από την άλλη θα έχανα τη μαγειρική… Όσο παράλογο κι αν ακούγεται, προσπάθησα να το κάνω μέρος της ζωής μου… Τελικά, όλα αυτά με έκαναν εξαιρετικά δυνατό χαρακτήρα.

Σήμερα, δεν θεωρείς ότι ήταν λάθος ο χειρισμός σου; Δεν έπρεπε να είχες μιλήσει; Η βία αγρίεψε… Ο ίδιος είπες ότι νοσηλεύτηκες δύο φορές σε έξι μήνες με πνευμοθώρακα επειδή σε χτύπησαν… Τι θα έλεγες σήμερα σε κάποιον που το βιώνει;

Σίγουρα, δεν πρέπει να σωπάσει. Πρέπει να μιλά και μάλιστα την ώρα που πρέπει. Αν και κατανοώ ότι είναι δύσκολο να εκφραστείς, ενώ το ζεις. Είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτείς σε κάποιον όταν το βιώνεις, επειδή δεν έχεις ξεκάθαρη εικόνα. Είσαι επηρεασμένος από όλα όσα σου συμβαίνουν. Σκέφτεσαι, επίσης, ότι αν μιλήσεις τα πράγματα ίσως γίνουν χειρότερα, ότι μπορεί να μην σε ακούσει κανένας κι ότι δεν θα βρεις τις απαντήσεις ή τη βοήθεια που ψάχνεις. Όταν τελείωσε όλο αυτό, είχα πιο ξεκάθαρη εικόνα για να μιλήσω σε αυτόν που νοιάστηκε. Η ψυχολογία ενός θύματος είναι πολύ περίεργη… Χρειάζεται υπομονή και έναν άνθρωπο, φίλο ή συγγενή, που να μπορείς να μιλήσεις.

Μίλησες για την περίεργη ψυχολογία του θύματος… Εννοείς ότι μπορεί να έχει ακόμη και ενοχές, πέφτοντας στην παγίδα να το θεωρεί φυσιολογικό;

Θεωρώ ότι είναι θέμα χαρακτήρα και εξαρτάται από τον καθένα ξεχωριστά πώς θα αντιδράσει στο bullying. Ακόμη κι όταν νοσηλευόμουν, σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει να τα παρατήσω. Θεωρούσα ότι, πλέον, ήμουν κοντά στην επίτευξη του στόχου μου, δηλαδή να τελειώσω τη σχολή. Έλεγα στον εαυτό μου «άντεξες τόσα πολλά δύο χρόνια, θα περάσει κι αυτό και θα πας παρακάτω». Δεν σκέφτηκα στιγμή να τα παρατήσω. Την πρώτη φορά προκλήθηκε από χτύπημα και χρειάστηκα κάποιες μικροεπεμβάσεις. Τη δεύτερη φορά το έπαθα, επειδή ο πνεύμονας έγινε πιο ευαίσθητος. Τότε, χρειάστηκα μεγάλη εγχείρηση για να γίνω καλά.

Τι -υποτίθεται- έφταιγε για το bullying στην περίπτωσή σου;

Ήμουν δυναμικός χαρακτήρας και τότε. Ακολουθούσα τα δικά μου πιστεύω. Στα διαλείμματα οι άλλοι ασχολούνταν με ποδόσφαιρο, ενώ εγώ ήμουν προσηλωμένος στη μαγειρική, στα βιβλία μου. Με έβλεπαν υποτιμητικά. Ένας άλλος λόγος ήταν ότι ήμουν λιποβαρής, περισσότερο από όσο είμαι τώρα. Ήταν κλειστά μυαλά… Γενικά, παίζει ρόλο το πώς μεγαλώνει κάποιος για να μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι στους γύρω του.