Και πως φτάσαμε μέχρι εδώ; Δεν ήταν μόνος ένας παράγοντας. Ένας συνδυασμός επιθυμιών, ανεπάρκειας και συμφέροντος που φτάνει τα όρια του εγκλήματος.
Του Χαράλαμπου Ζάκου
Η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου ήταν απλά θέμα χρόνου. Δεν ήταν ενδεχόμενο, δεν ήταν απλά κίνδυνος. Ήταν κάτι το σίγουρο που η μοναδική του αβεβαιότητα βρισκόταν στο πότε.
Οι επιθυμίες μας είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση, όμως όσο οι πολίτες είναι υπεύθυνοι για τον αλόγιστο δανεισμό τους, άλλο τόσο υπεύθυνα – αν όχι και περισσότερο – είναι τα τραπεζικά ιδρύματα.
Δώστε δάνεια
Ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του επιθυμίες. Για τους τραπεζίτες ήταν τα μπόνους. Για τον απλό κόσμο ένα καλό αυτοκίνητο, ένα μεγάλο σπίτι ή ακόμη και ένα ταξίδι σε κάποιο εξωτικό προορισμό, έστω και αν δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια να τα ξεπληρώσουν. Κάτι που γνώριζαν και οι μεν αλλά και οι δε…
Όλα τα πιο πάνω συντέλεσαν την καταστροφή.
Τα δάνεια – μάλλον πιο σωστά – η πληθώρα δανείων, μεταφραζόταν σε σημαντικά bonuses των τραπεζιτών. Η προμήθεια από την χορήγηση τους έφερνε χιλιάδες, αν όχι και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, στις τσέπες τους.
«Δώστε δάνεια», μπορεί να ήταν και η οδηγία υψηλά ιστάμενων σε τραπεζικά ιδρύματα. Εξάλλου, γιατί να απασχολεί τους συγκεκριμένους το τι θα απογίνει η οικονομία; Σε λίγα χρόνια θα αφυπηρετούσαν και όταν θα έσκαγε η βόμβα αυτοί θα βρίσκονταν ήδη μακριά στην έπαυλη τους χασκογελώντας με την κατάντια του συστήματος.
Το μόνο που χρειαζόταν πριν λίγα χρόνια για να πάρεις δάνειο στην Κύπρο ήταν απλά να μπορείς να αναπνέεις – και όχι απαραίτητα. Δάνειο για διακοπές. Για σπίτι. Για αυτοκίνητο. Για τον γάμο της κόρης. Δάνειο για τα πάντα. Όπως είπαμε και πιο πάνω. Η λαιμαργία μας για να ζήσουμε μια ζωή που ποτέ δεν είχαμε τα λεφτά να ξεπληρώσουμε μας είχε τυφλώσει.
Κανένας έλεγχος. Καμιά επέμβαση. Καμιά ανάμειξη των υπευθύνων που θα έπρεπε να ρυθμίζουν αυτά τα ζητήματα.
Ο δανεισμός φέρνει ευημερία. Ναι. Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά τα χρήματα πρέπει να ξεπληρωθούν; Τότε ακολουθά η ύφεση. Αυτός είναι ο αναπόφευκτος κύκλος της οικονομίας.
Το δυσάρεστο στην Κύπρο ωστόσο δεν ήταν η ύφεση που αναπόφευκτα θα δημιουργείτο όταν θα έπρεπε οι πολίτες να μειώσουν τις αγορές τους για να ξεπληρώσουν τα δάνεια τους, αλλά το γεγονός ότι και μειώνοντας τις αγορές τους και πάλι δεν μπορούν να ξεπληρώσουν τα δάνεια τους. Αυτό ήταν το οικονομικό έγκλημα της Κύπρου. Και αυτό θα έχουν να πληρώσουν οι γενιές μας. Τα Μη Εξυπηρετούμενα. Όχι την ύφεση. Όχι τον αναπόφευκτό κύκλο της οικονομίας, αλλά την εγκληματική αμέλεια και τα συμφέροντα των υπευθύνων.
Είπαμε. Γιατί να ασχοληθούν; Αφού οι υπεύθυνοι όταν θα έσκαγε η βόμβα θα έπιναν ήδη το μοχίτο τους ξαπλωμένοι πάνω σε μάρμαρα που πλήρωσε η καταστροφή της Κύπρου…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Μαθητής Δημοτικού στη Λευκωσία χτύπησε καθηγητές - Ενήμερη και η Υπουργός
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
• Δύσκολες ώρες για παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας - Έφυγε από την ζωή ο πατέρας του
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις