Ανίκανοι να προσδιορίσουμε το μέτρο αντίδρασης, τη λογική της τιμωρίας ως πράξη απονομιμοποίησης και παραδειγματισμού και όχι ως μέθοδο κανιβαλλισμού, τη διαφορά του ατόμου που ατίμασε τον θεσμό από την αναγκαιότητα θωράκισης του θεσμού, μα κυρίως τη συλλογική μας ευθύνη σε όλα αυτά που βιώνουμε, μπορούμε σχεδόν νομοτελειακά να καταλήξουμε. Σε μια κοινώνια που εξαρχής είχε χάσει το μέτρο, μα τώρα χάσαμε και τη λογική.
Αβοήθητοι, πλάνητες και ανέστιοι, έχουμε γύρει νεκροί, άδοξοι, άθλιοι καταραμένοι από τον Ονήσιλλο. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε, όχι απλά τι μας φταίει, αλλά ούτε και το τι θέλουμε. Είμαστε λοιπόν αυτοί που είμαστε. Αιμοδιψείς, ουραγοί των εξελίξεων, τιμωροί των πάντων και του κανενός.
Με αφορμή την διοικήτρια της ΚΤ, ανακαλύψαμε το ασυμβίβαστο. Το αναζητήσαμε ως πανάκεια που θα μας λύσει όλα τα κακώς κείμενα στις αυθαιρεσίες των θεσμών. Απαιτούμε παράλληλα χαμηλούς μισθούς στους αξιωματούχους και περιορισμό θητειών. Το αποτέλεσμα της εξίσωσης ωστόσο, αναμενόμενα θα αναδείξει μετριότητα, πολύ χειρότερη και από τα σημερινά δεδομένα.
Ζητούμε το πόθεν έσχες όλων. Πολιτειακών αξιωματούχων, των οικογενειών και των πρώτου βαθμού συγγενών τους. Την ίδια στιγμή που αν αυτό (πόθεν έσχες) καταδείξει χρέη, η απαίτηση θα είναι πως τα έκανε. Με ποιές εξασφαλίσεις, αν είχε προνομιακή μεταχείρηση, αν εξυπηρετείτε ή όχι. Αν δείξει καταθέσεις θα αναζητήσουμε με ποιανού τις δωρεές και με ποίο αντάλλαγμα τα έκλεψε, ενώ αν είναι μηδενικές, θα ψάξουμε στην Κουάλα Λουμπούρ για κρυφές καταθέσεις.
Θεοποιήσαμε τον κάθε δήμιο, που προσφέρει αίμα στον μύλο της αυτοικανοποίησης μας, την ίδια ώρα που κάναμε έκτρωση σε ότι πιο ελπιδοφόρο μας απέμεινε. Την λογική μας. Την ικανότητα μας να κρίνουμε και να επιδιώξουμε. Να σχεδιάσουμε ξανά το αύριο. Με νέα λάθη και νέες παραλείψεις, φτάνει να είναι τουλάχιστον «αναπόφευκτα». Συμβιβαζόμαστε στην μετριότητα και αρκούμαστε στα ανούσια.
Έχουμε στοχοποιήσει τους θεσμούς και θα καταλύσουμε την κοινωνία μας με ότι αυτή πρεσβεύει. Έχουμε συρθεί σε κυνήγι μαγισσών, που βαθαίνει την κρίση, την ίδια ώρα που σηκώσαμε την παντιέρα της επανάστασης, με στόχο ακόμη μια σταυροφορία του ορθολογισμού.
Είναι τώρα η ώρα της κοινωνίας. Η ώρα να αποδείξουμε πως δεν έχουμε για ηγέτες αυτούς που μας αξίζουν, όπως η κοινωνία απαιτεί, μα είμαστε πολύ καλύτερη από αυτούς. Πώς; Μα αν κατανοήσουμε πως έγκειται σε εμάς να διορθώσουμε όλα όσα αυτοί απέτυχαν. Προς το παρόν μάλλον αποδεικνύουμε πως το ερώτημα κακώς διατυπώνεται στο πώς φτάσαμε ένα μόλις βήμα πριν την χρεοκοπία. Κάλλιο θα ήταν γιατί δεν έχουμε ήδη χρεοκοπήσει.
Πέτρος Δημητρίου
Πρόεδρος ΝΕΔΗΣΥ
Απόφοιτος Τμήματος Πολιτικών
Επιστημών Πανεπ. Κύπρου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
