Απόγευμα Κυριακής. Σημείο συνάντησης απέναντι από την καντίνα «το Βαρώσι» στις κερκίδες του «Αντώνης Παπαδόπουλος». Ο Λούκας κατεβαίνει το σκαλοπάτι και κτυπά στον ώμο τον ξάδελφό του. Αυτό συμβαίνει πριν από κάθε αγώνα της ομάδας. Ο Λούκας μένει Λεμεσό, ο ξάδελφος ο Αντώνης στη Λάρνακα. Δίπλα ο Θανάσης που έρχεται από τον Μούτταλο Πάφου, πλησιάζει και Νίκος με τον Δημήτρη που έρχονται από τη Λευκωσία. Χαιρετιούνται. Περίπου στην ίδια ηλικία, μεγαλώσανε μαζί μέχρι τα εφτά με δέκα.
Των Χριστόδουλου Σταμάτη και Λούκα Χριστοδουλίδη
Ο Λούκας έμενε στο ίδιο κτήριο με τον ξάδελφο του στην Αμμόχωστο. Πάνω κάτω, μια πόρτα τα σπίτια τους. Μέχρι τα δέκα κάθε μέρα μαζί. Από τότε και ύστερα κάθε Κυριακή στην Ανόρθωση… απέναντι από την καντίνα «Το Βαρώσι». Οι τρεις της παρέας ήταν στο δημοτικό της Χρυσής Ακτής, οι άλλοι δύο στο δημοτικό του Αγίου Ιωάννη. Πώς μεγαλώσανε στην ίδια θάλασσα, πώς κυκλοφορήσανε κάποτε μαζί στην έρημη πόλη; Ανάμνηση σαν όνειρο, μνήμη παιδική των καλύτερων χρόνων.
Η μια κουβέντα φέρνει την άλλη, οι δάσκαλοι, οι φίλοι, οι συγγενείς… Που ερχότανε το καλοκαίρι και τρέχανε στις παραλίες της Γλώσσας, στο Ακταίο, στο Φάληρο, να δροσιστούν να παίξουν χωρίς έγνοιες. Η κουβέντα συνεχίζεται, οι παίκτες σε λίγο θα μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Οι παλιοί φίλοι θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια. Βόλτα στην Κενεντυ με αναψυκτικό με τους γονείς και παιγνίδια beach volley στο Αβενίτα, χαμόγελα και αναμνήσεις, πλησιάζουν κι άλλοι, θυμούνται και αυτοί, μιλάνε για στιγμές, απέναντι μακριά η καντίνα «Το Βαρώσι» χάνεται μέσα στο βουητό του κόσμου, μέσα στη δίνη των ποδοσφαιρικών ιαχών.
Οι παλιοί παιδικοί φίλοι συνεχίζουν τη κουβέντα. Τώρα είναι πολλοί, έχει γίνει μια μεγάλη επανασύνδεση με όλο και περισσότερους να προσθέτουν αναμνήσεις και στιγμές. Ο ένας θυμάται την Παλιά Αγορά, άλλος μιλά για το Entelvise, την Κυψέλη, το Boccacio… η κουβέντα ζωηρή δίνει και παίρνει μέχρι που ο Αντώνης ο ξάδελφος διακόπτει: Ξεκινάει. Όλοι σταματάνε, η ομάδα μπαίνει στο γήπεδο…
Τα παντα σταματάνε εδώ. Ο χρόνος παγώνει και πάλι. Το «Αντώνης Παπαδόπουλος» μαζεύει και αποθηκεύει τις μνήμες. Σήμερα των Ανορθωσιατών, αύριο των Σαλιμιναίων. Οι αναμνήσεις κοινές, ο πόνος ένας. Θλίψη και καημός για το επερχόμενο τέλος των τελευταίων ελπίδων. Το τέλος της κλειστής, έρημης πόλης.
Ο Λούκας κοιτάει μακριά προς τα κιγκλιδώματα, από την άλλη η καντίνα «Το Βαρώσι». Δεν φαίνεται τίποτα πια. Η βοή του γηπέδου πριν από το σφύριγμα του διαιτητή κατάπιε τις αναμνήσεις. Χρειάζεται να ξανάρθει στον επόμενο αγώνα, ίσως πιο νωρίς, να ξανακάνει την κουβέντα, να ξαναβρεί τον ξάδελφο, τους φίλους τους παιδικούς. Σκεφτικός κάθεται. Πως μια ομάδα ποδοσφαιρική δένει τον πόνο των ανθρώπων, Αμμόχωστος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Τον τσάκωσαν «φτιαγμένο»: Οδηγούσε και χωρίς άδεια οδηγού - Συνελήφθη 34χρονος
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
• Σοφία Βεργκάρα: Δίχνει πώς λικνίζονται οι Λατινοαμερικάνοι για το Thanksgiving - Βίντεο
Αίολη η αισιοδοξία για τη «διπλωματία του καφέ» -«Ναρκοθετεί» τα «ήρεμα νερά» η Άγκυρα
Ενώ η Λευκωσία αναμένει στο ακουστικό για τα επόμενα βήματα στο κυπριακό και για τη σύγκληση της πενταμερούς συνάντησης, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, καταρρίπτει όλα όσα προσπαθεί η Αθήνα να παρουσιάσει το τελευταίο διάστημα μέσω του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη περί ήρεμων νερών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες περνούν μέσα από το κυπριακό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
