Σε μια πρωτοφανή δικαστική απόφαση που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας (Πέμπτη 30 Απριλίου) οι εγγυητές του δανείου πλήρωσαν τη λυπητερή αφού δεν κατάφεραν ν’αποδείξουν πως ο εναγόμενος άφησε απλήρωτο το δάνειο, το οποίο εξόφλησε ο αποβιώσας πατέρας των εγγυητών.
Επιμέλεια: Ανδρέας Κόκκινος
Ως εκ τούτου η αγωγή τους απορρίφθηκε πληρώνοντας έτσι, πέραν του δανείου και τα δικαστικά έξοδα.
Συγκεκριμένα ο εναγόμενος προχώρησε σε δάνειο ύψους 4.000ΛΚ (αντιστοιχεί σε 6.853€) βάζοντας σαν εγγυητές την τότε σύζυγο του, την κουνιάδα του αλλά και τον πεθερό του για να ανοίξει καφετέρια.
Στη συνέχεια ο εναγόμενος φαίνεται να μην εκτελούσε τις πληρωμές του εν λόγω δανείου και αφού πλέον είχε χωρίσει με την εγγυήτρια-σύζυγο ο αποβιώσας πεθερός του έσπευσε να εξοφλήσει (εξ ολοκλήρου ή εν μέρει) το υπόλοιπο, εικάζοντας πως ο πρωτοφειλέτης δεν πρόκειται να γίνει ξαφνικά συνεπής.
Στη συνέχεια και ενώ το δικαστήριο απέρριψε τη μαρτυρία του εναγομένου ως αναξιόπιστη, δεν φάνηκε να πείστηκε ούτε από τις μαρτυρίες των εναγόντων κόρων του αποβιώσαντα, οι οποίες ήταν σχετικά αδύναμες με δεδομένη τη μη πρώτη γνώση των γεγονότων εκ μέρους τους.
Έτσι, λόγω της "βεβιασμένης" κίνησης του πεθερού να πληρώσει το χρέος το Δικαστήριο κατέληξε ότι δεν πληρούνταν μερικά από τα συστατικά στοιχεία του περί συμβάσεως νόμου και αποφάσισε υπέρ του εναγομένου.
Σημείο-κλειδί στην πρωτοφανή αυτή απόφαση αποτέλεσε το άρθρο 103 που αναφέρει τα ακόλουθα : “Σε κάθε σύμβαση εγγύησης περιέχεται σιωπηρή υπόσχεση του πρωτοφειλέτη για κάλυψη του εγγυητή, και ο εγγυητής δικαιούται να αναζητήσει από τον πρωτοφειλέτη κάθε ποσό καλώς καταβληθέν από αυτόν δυνάμει της εγγύησης, αλλά δεν δύναται να αναζητήσει ποσό κακώς καταβληθέν.”
Όπου ποσό καλώς καταβληθέν εννοούμε την απαίτηση ή προειδοποίηση του τραπεζικού ιδρύματος μέσω επιστολής για καταβολή του ποσού. Όπως έμμεσα αποδείχτηκε στη συγκεκριμένη δίκη, ο αποβιώσαντας (και η οικογένεια του) λόγω καλής προσωπικής σχέσης που διατηρούσε με τραπεζικό υπάλληλο δε μπόρεσε να προσκομίσει οποιαδήποτε επιστολή η βεβαίωση που να υποδηλώνει την απαίτηση της τράπεζας προς δανειολήπτη (και κατ’επέκταση εγγυητές) και σ’αυτό το γκρίζο σημείο κρίθηκε η αγωγή.
«Στην παρούσα περίπτωση, στην βάση αξιολόγησης της μαρτυρίας που δόθηκε στο δικαστήριο, κρίνω ότι δεν έχει αποδειχθεί στον απαιτούμενο βαθμό, ήτοι στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων η απουσία πρόθεσης του αποβιώσαντος να καταβάλει τα χρήματα χαριστικώς. Εξάλλου, δεν έχει προωθηθεί μέσα από την μαρτυρία η θέση ότι ο Εναγόμενος έχει επωφεληθεί της ενέργειας του αποβιώσαντος αδίκως. Με άλλα λόγια, δεν έχει καταδειχθεί ότι ο ισχυριζόμενος πλουτισμός του Εναγομένου είναι όντως άδικος» καταλήγει η απόφαση.
Έτσι λοιπόν η οικογένεια του ενάγοντα, πλήρωσε τη λυπητερή (δάνειο και δικαστικά έξοδα) ενώ ο πρωτοφειλέτης βγήκε εις την κυπριακήν “κούππα άπανη”.
Την υπεράσπιση του εναγόμενου ανέλαβαν η Μ. Κοκκίνου και η Κ. Καρσού (Δημητρίου&Δημητρίου ΔΕΠΕ), ενώ τους ενάγοντες η Ε. Οικονόμου και κα Φελλά (Αντώνης Α. Παπαλλής &Συνεργάτες ΔΕΠΕ).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Βέφα Αλεξιάδου: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η αγαπημένη μαγείρισσα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις