Έχετε ξαναβρεθεί σε γήπεδο ποδοσφαίρου; - 'Δεν επιτρέπεται οι θεατές να τραγουδούν δυνατά, ομαδικά...'

Οι απορίες που μου έχουν δημιουργηθεί με κάνουν ν’αμφιβάλλω πλέον και για τον ίδιο μου τον εαυτό αφού όταν οι συστάσεις και παραινέσεις της επιστημονικής ομάδας συναντούν την πραγματική ζωή το σκηνικό μπορεί να χαρακτηριστεί στην καλύτερη... σουρρεαλιστικό.

 

Οι συστάσεις και τα πρωτόκολλα για να είναι λειτουργικά θα έπρεπε να εφάπτονται με την πραγματική ζωή, κάτι που θα διευκόλυνε την εφαρμογή τους και θα καταστούσε απόλυτα σαφείς τις όποιες οδηγίες. Αναπόφευκτα το μάτι μου έπεσε στην παράγραφο 15: ‘Δεν επιτρέπεται οι θεατές να τραγουδούν ή να ζητωκραυγάζουν δυνατά, ομαδικά. Αυτό είναι σημαντικό καθότι κατά το δυνατό τραγούδι και ζητωκραύγασμα διασπείρονται σταγονίδια και ως εκ τούτου προκαλείται αυξημένος κίνδυνος τυχόν μετάδοσης του COVID-19’.

 

Πώς μπορούν τέτοιες οδηγίες να βρουν εφαρμογή σ’ένα γήπεδο ποδοσφαίρου; Ποιος καθορίζει πότε κάποιος φωνάζει δυνατά; Για ποιο λόγο να πάει κάποιος στο γήπεδο και να ψιθυρίζει;

 

Το γήπεδο από αρχαιοτάτων χρόνων είναι και χώρος εκτόνωσης. Και δεν εννοώ ακραία φαινόμενα εν χορώ ύβρεων, επεισοδίων, συρράξεων. Μιλώ για το μέσο άνθρωπο, που αποφασίζει να περάσει μόνος, με τους φίλους, την οικογένεια ή τα παιδιά του δύο -τουλάχιστον- ώρες ενός Σαββάτου ή μιας Κυριακής, να φωνάξει, να θυμώσει, να χαρεί, να ζήσει παρακολουθώντας το αγαπημένο του άθλημα, ή την αγαπημένη του ομάδα.

Και να’ταν μόνο αυτό;

 

Να καταρτιστεί λέει πλάνο για την άφιξη στους χώρους στάθμευσης και αποχώρησης των φιλάθλων για να αποφεύγεται η καθυστέρηση και ο συνωστισμός. Προ πανδημίας δεν υπήρχε μάλλον το παραμικρό πρόβλημα του να μένεις κολλημένος στην κίνηση περιμένοντας υπομονετικά στο πάρκινγκ για ώρα.

 

Η υγιεινή των γηπέδων, απολυμάνσεις σε κοινόχρηστους χώρους, αποχωρητήρια, καθίσματα. Έχετε κύριοι πάει ποτέ σε γήπεδο στην Κύπρο; Να σας πληροφορήσω πως με την πρότερη υγιεινή των γηπέδων έχουμε πιστεύω αντιπαρέλθει και δημιουργήσει σωρεία αντισωμάτων σε διάφορους άλλους ιούς και μολύνσεις πριν την άφιξη του κορονωιού αφού στην πλειοψηφία των γηπέδων σιχαινόσουν και την τουαλέτα να χρησιμοποιήσεις, και οπουδήποτε ν’αγγίξεις αλλά ακόμη και να καθίσεις.

 

Ακόμη και αν τηρηθούν (;!) όλα τα προαναφερθέντα αλλά και άλλα τόσα που δεν θα ήθελα ν’αναφέρω για να μην μακρυγορήσω, η παράγραφος 9) αναφέρει ξεκάθαρα: ‘Δεν συνίσταται η προσέλευση ατόμων σε γήπεδα ως θεατές εάν ανήκουν σε οποιαδήποτε ευπαθή ομάδα για προσβολή από τη μολυσματική ασθένεια COVID-19’.

 

Δηλαδή ακόμη και στο ακραίο σενάριο, που θα λουστούμε το αντισηπτικό, θα αγοράσουμε διαδικτυακά το εισιτήριο μας, θα κρατούμε αποστάσεις κατά την είσοδο και έξοδο, θα σιγοψιθυρίζουμε σαν συνωμοσιολόγοι σε κάθε γκολ ή κάθε φάουλ, θα φοράμε μάσκα ενόσω βρισκόμαστε όρθιοι, εμένα -και φυσικά όλους όσους ανήκουν σε ευπαθείς ή ευάλωτες ομάδες- το πρωτόκολλο της ΚΟΠ μας ‘συνιστά’ να μην προσέλθουμε στο γήπεδο. Καταλάβατε; Ή να πω κι’άλλα;

 

Καλά τα πρωτόκολλα, καλές οι οδηγίες, φυσικά πρώτιστο και κύριο μέλημα όλων μας θα πρέπει να αποτελεί η δημόσια υγεία. Όμως καλό θα ήταν οι τυποποιημένοι κανονισμοί και οι επιστημονικές οδηγίες να εμπεριέχουν έστω και σε ελάχιστο βαθμό, κριτική σκέψη και να είναι συνυφασμένες με την κυπριακή πραγματικότητα.