Με τον παιδοψυχολόγο Ανδρέα Δημητρίου επικοινώνησε το ThemaOnline μετά από απαίτηση πολλών αναγνωστών για το ζήτημα που αφορά τον εγκλεισμό και την καραντίνα των παιδιών καθώς και τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες που πιθανόν να παρουσιαστούν από αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση.
Όπως μας ανέφερε ο κύριος Δημητρίου το συγκεκριμένο ζήτημα είναι κάτι που ήδη η ερευνητική κοινότητα μελετά προσπαθώντας να διαχωρίσει το πως επηρεάζει τόσο ενήλικες, όσο και παιδιά. Υπό κανονικές συνθήκες αναπτύσσονται κοινωνικές δεξιότητες, αλληλεπίδραση και συνδιαλλαγή των μικρών παιδιών.
Οι εξωσχολικές δραστηριότητες, είτε αφορούν κάποιο άθλημα, είτε την εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου και γενικά οτιδήποτε αφορά κάτι πέραν του στενού πλαισίου του σχολείου τονώνουν την ανεξαρτητοποίηση και τη συνεργασία. 'Λέμε στα παιδιά μας να κάνουν παρέα με άλλα παιδάκια, τα προτρέπουμε να κάνουν φίλους, να περάσουν χρόνο και τώρα ερχόμαστε και τους το απαγορεύουμε' είπε χαρακτηριστικά ο κύριος Δημητρίου.
Έχουν ήδη παρατηρηθεί συναισθήματα θλίψης, άγχους αλλά και λύπης σε παιδάκια λόγω αυτής της κατάστασης. Ιδιαίτερα παιδάκια που έχουν στην ιδιοσυγκρασία τους το άγχος επηρεάζονται σαφέστατα πολύ περισσότερο. Ένα φαινόμενο που μας περιέγραψε ο παιδοψυχολόγος Ανδρέας Δημητρίου και παρατηρήθηκε κατά κόρον μετά την πρώτη καραντίνα και το κλείσιμο των σχολείων ήταν το γεγονός ότι με το άνοιγμα, πάρα πολλά παιδιά δεν ήθελαν να επιστρέψουν.
Όπως μας εξήγησε στη συνέχεια υπάρχει σε όλο αυτό το διάστημα μια προσκόλληση στους γονείς που είναι πάρα πολύ έντονη, ενώ χαρακτήρισε 'υπερβολικό' και 'αφύσικο' το να είναι μαζεμένη μια οικογένεια για τόσες πολλές και συνεχόμενες ώρες μαζί. Η απουσία μάλιστα προγράμματος, ρουτίνας και γενικά δομής σε μία συνηθισμένη μέρα λειτουργεί αρνητικά -ιδιαίτερα στα παιδιά-.
Δεν ισχύει φυσικά αυτό απόλυτα, πρόσθεσε αφού υπήρξαν και περιπτώσεις παιδιών που ανυπομονούσαν να επιστρέψουν. Όμως θα μπορούσατε να διακρίνετε πρόσωπα σκυθρωπά, παιδάκια απογοητευμένα, που μιλούσαν από απόσταση. Κάποια κάθονταν μόνα τους παράμερα σε κάποιο πεζοδρόμιο, αντίκτυπο της απομόνωσης και της απώλειας επαφής.
Οι συνέπειες είναι ηπιότερες ή εντονότερες αναλόγως του χαρακτήρα και της ανθεκτικότητας του κάθε παιδιού επανέλαβε ο κύριος Δημητρίου ενώ καταληκτικά ερωτούμενος για το πως μπορούν οι γονείς να εξομαλύνουν την κατάσταση μικραίνοντας το χάσμα που δημιουργείται μεταξύ της φυσιολογικής σχολικής ζωής και του εγκλεισμού μας είπε:
'Θεωρώ καταλυτικό παράγοντα τη δομή, το πρόγραμμα. Η ρουτίνα στη ζωή ενός ανθρώπου δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας οπότε με κάποιες κατευθυντήριες γραμμές μπορεί να δημιουργείται η αίσθηση ενός μίνι προγράμματος. Να βγεις μια βόλτα με την οικογένεια σου, να περπατήσεις να παίξεις. Να σηκωθείς σε μία κανονική και κάπως πιο σταθερή ώρα ή ακόμη και κατά προτίμηση να συνευρεθείς με παιδάκια είτε του οικογενειακού κύκλου είτε του στενού σου περιβάλλοντος. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι καμιά φορά η εύκολη λύση όμως ιδιαίτερα σε αυτές τις ηλικίες 1-2 ώρες είναι υπέραρκετες.'
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Βέφα Αλεξιάδου: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η αγαπημένη μαγείρισσα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις