Αρχικά, καλό θα είναι οι ασθενείς να δίνουν περισσότερη προσοχή στην πρόσληψη υδατανθράκων.
Τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης παρέχουν περισσότερα θρεπτικά συστατικά ανά θερμίδα σε σχέση με τους ραφιναρισμένους υδατάνθρακες και τείνουν να είναι πιο πλούσια σε φυτικές ίνες. Το σώμα χωνεύει τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες πιο αργά, πράγμα που συνεπάγεται πιο μέτρια αύξηση στα επίπεδα σακχάρου.
Για τους περισσότερους πάσχοντες από διαβήτη, οι υδατάνθρακες θα πρέπει να αναλογούν σε περίπου 45% έως 55% των συνολικών θερμίδων που καταναλώνουν καθημερινά. Καλό θα είναι, λοιπόν, να επιλέγουν τους υδατάνθρακές τους προσεκτικά ώστε να προέρχονται –ιδανικά- από τα λαχανικά, τα δημητριακά ολικής άλεσης και τα φρούτα. Επίσης, θα πρέπει να αποφεύγουν τους πολύ ραφιναρισμένους υδατάνθρακες όπως το λευκό ψωμί, τα μακαρόνια και το ρύζι, καθώς και τις καραμέλες, τα σακχαρούχα ροφήματα και τα γλυκά. Οι ραφιναρισμένοι υδατάνθρακες τείνουν να προκαλούν έντονες αυξήσεις στο σάκχαρο του αίματος και να ενισχύουν τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων.
Οι φυτικές ίνες έχουν δύο μορφές: τις διαλυτές –το είδος που βρίσκεται στα δημητριακά ολικής άλεσης- και τις αδιάλυτες –το είδος που βρίσκεται στα όσπρια όπως τα φασόλια, τη βρώμη και τα φρούτα. Οι διαλυτές φυτικές ίνες συγκεκριμένα φαίνεται πως μειώνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα βελτιώνοντας την ευαισθησία στην ινσουλίνη, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι ο ασθενής προοδευτικά μπορεί να χρειαστεί λιγότερα φάρμακα για τον έλεγχο του διαβήτη.
Τέλος, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από μελέτες που υποδεικνύουν ότι η κατανάλωση αρκετών φυτικών ινών μειώνει τις πιθανότητες ανάπτυξης καρδιακών παθήσεων και οι πάσχοντες από διαβήτη πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να μειώσουν αυτόν τον κίνδυνο.
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα
