.jpg)
H oμιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη στις Εργασίες της 76ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών
Καταρχάς, θα ήθελα να συγχαρώ τον εκλεγμένο Πρόεδρο της 76ης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης, εξοχότατο κ. Abdulla Shahid, και τον Γενικό Γραμματέα κ. António Guterres, για την πρόσφατη επανεκλογή του σε δεύτερη πενταετή θητεία και να διαβεβαιώσω για την αμέριστη στήριξη της Κυβέρνησής μου στην αποστολή του.
Αυτή είναι η ένατη συνεχής χρονιά που παρευρίσκομαι στις διαβουλεύσεις της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών.
Διαβουλεύσεις που κάθε χρόνο επικεντρώνονται σε σημαντικά ζητήματα που αφορούν τις εξελίξεις και τις προκλήσεις που είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρωπότητα, με στόχο, μέσω συλλογικής δράσης, την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
Κάνοντας έναν απολογισμό των δηλώσεων και των αποφάσεών μας με την πάροδο του χρόνου, οφείλω να ομολογήσω ότι αισθάνομαι – όπως πολλοί από εσάς – μια βαθιά αίσθηση απογοήτευσης.
Μια αίσθηση απογοήτευσης, διότι διαπιστώνω ένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ λέξεων και πράξεων, μεταξύ των ευοίωνων δηλώσεων και των δεσμεύσεων που γίνονται και των αποτελεσμάτων των μέτρων που υποσχόμαστε να φέρουμε εις πέρας.
Με κάθε ειλικρίνεια, πόσες φορές μιλήσαμε για την ανάγκη αντιμετώπισης περιφερειακών διαφορών, επικαλούμενοι τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και τις αποφάσεις και τα Ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης ή του Συμβουλίου Ασφαλείας;
Σε ποιο βαθμό η αδυναμία ή η ανεπαρκής εφαρμογή των αποφάσεών μας, διαιωνίζει τις συγκρούσεις και ενθαρρύνει τις παραβιάσεις, κάτι που με τη σειρά του πολλαπλασιάζει τις ανθρωπιστικές κρίσεις;
Πόσο συχνά μιλήσαμε για την επιτακτική ανάγκη αντιμετώπισης σημαντικών παγκόσμιων προκλήσεων, όπως η φτώχεια, η πείνα, η παιδική θνησιμότητα, ο κοινωνικός και οικονομικός αποκλεισμός, η έλλειψη επαρκούς υγειονομικής περίθαλψης, η έλλειψη εκπαιδευτικών ευκαιριών;
Πόσο συμμορφούμενοι είμαστε με την εφαρμογή των όσων συμφωνήσαμε όσον αφορά τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και τη Συμφωνία του Παρισιού για την
Κλιματική Αλλαγή;
Θα μπορούσα να επεκταθώ σε πολλά άλλα προβλήματα, η επίλυση των οποίων θα μπορούσε να ήταν δυνατή, εάν τα Ηνωμένα Έθνη εφάρμοζαν τις σχετικές αποφάσεις τους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συλλογική και κοινή μας αποτυχία να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά τις προκλήσεις που ανέφερα έχει απογοητεύσει πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, των οποίων τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και η αξιοπρέπεια δεν προστατεύονται επαρκώς.
Ταυτόχρονα, οδήγησε επίσης στην εμφάνιση ανησυχητικών εξελίξεων, όπως ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, ο βίαιος εξτρεμισμός, ο σεκταρισμός, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, ο εμφύλιος πόλεμος και οι εθνοτικές συγκρούσεις.
Αυτό που είναι εξίσου ανησυχητικό είναι ότι ο συνδυασμός των ανωτέρω έχει οδηγήσει στον βίαιο εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων και δημιούργησε πρωτοφανή κύματα προσφύγων και μεταναστευτικών ροών, τα οποία ασκούν τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις σε όλες τις χώρες και τις περιοχές που πλήττονται.
Δυστυχώς – και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας – εγωιστικά συμφέροντα θέτουν εμπόδια στις ιδρυτικές αρχές των Ηνωμένων Εθνών, στις οποίες η ανθρωπότητα έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για ένα ευημερές και ειρηνικό μέλλον.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου, υπάρχει μόνο μία απάντηση:
Πολυμέρεια, απτή αλληλεγγύη και ισχυρότερες συμπράξεις, στη βάση μιας θετικής ατζέντας.
Είναι γι’ αυτό τον λόγο που παρέχουμε την αμέριστη υποστήριξή μας στις προτεραιότητες του Γενικού Γραμματέα για μεταρρύθμιση και ανανέωση, οι οποίες αποσκοπούν στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του Οργανισμού και στην περαιτέρω προώθηση της διατήρησης και της οικοδόμησης της ειρήνης, της ανθρωπιστικής βοήθειας και της μακροπρόθεσμης εξέλιξης και ανάπτυξης.
Αυτά που μόλις ανέφερα δεν στοχεύουν σε καμία περίπτωση στην υποτίμηση των πολυάριθμων επιτευγμάτων του έργου των Ηνωμένων Εθνών.
Οι παρατηρήσεις και τα σχόλια μου αποσκοπούν στο να τονίσουν την ανάγκη για αλλαγή, μέσω μεταρρυθμίσεων, ενός Οργανισμού που θα δώσει πραγματική ελπίδα σε όσους χρήζουν διεθνούς προστασίας, στην αναζήτηση συλλογικής ασφάλειας, ειρήνης και ανάπτυξης.
Με άλλα λόγια, να μετατρέψουμε τα Ηνωμένα Έθνη σε έναν πολύ πιο αποτελεσματικό Οργανισμό.
Τα έντονα και ειλικρινή λόγια μου είναι συνειδητά.
Βρίσκομαι εδώ μπροστά σας, εκπροσωπώντας μια χώρα η οποία, δυστυχώς, εξακολουθεί να υπομένει τις συνέπειες της κατάφωρης παραβίασης των θεμελιωδών αρχών των Ηνωμένων Εθνών, ως αποτέλεσμα της παράνομης στρατιωτικής εισβολής από την Τουρκία το 1974 και της συνεχιζόμενης κατοχής.
Από τότε, τόσο η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών όσο και το Συμβούλιο Ασφαλείας, έχουν εκδώσει πολυάριθμες αποφάσεις και ψηφίσματα, καλώντας την Τουρκία να τερματίσει την παράνομη κατοχή και να αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματά της, δημιουργώντας ταυτόχρονα τη βάση για την επίτευξη συνολικής λύσης στο Κυπριακό.
Αποφάσεις και ψηφίσματα που – ελλείψει αποφασιστικότητας και των απαραίτητων μέσων για την εφαρμογή τους – έχουν οδηγήσει στην αποθράσυνση του εισβολέα που προσπαθεί να παρουσιαστεί ως το θύμα, αντί ο δράστης.
Δεν είναι πρόθεσή μου να εμπλακώ σε ένα παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, αλλά δεν μπορώ να αφήσω απαρατήρητο τον παραλογισμό της τουρκικής ρητορικής, η οποία έγκειται στον ισχυρισμό τους ότι οι προσπάθειες για συμβιβασμό έχουν εξαντληθεί και θα πρέπει τώρα να επικεντρωθούμε στην επίτευξη μιας διευθέτησης που θα βασίζεται στις αποκαλούμενες «πραγματικότητες επί του εδάφους».
Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ποιες είναι οι αληθινές πραγματικότητες επί του εδάφους:
1. Δεν είναι γεγονός ότι το 37% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός κράτους μέλους της ΕΕ, παραμένει υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή, με περισσότερα από σαράντα χιλιάδες στρατεύματα να βρίσκονται ακόμη στο έδαφος της;
2. Δεν είναι γεγονός ότι μετά την τουρκική εισβολή του 1974, το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες;
3. Δεν είναι γεγονός ότι, ενώ οι Τουρκοκύπριοι κατείχαν περίπου το 14% της ιδιόκτητης γης, σήμερα σφετερίζονται το 37% του νησιού;
4. Δεν είναι γεγονός ότι λεηλάτησαν εκκλησίες, κατέστρεψαν αρχαιολογικούς χώρους και χιλιάδες χρόνια πολιτιστικής κληρονομιάς;
5. Δεν είναι γεγονός ότι έχουν σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους και έχουν διαπράξει κάθε είδους θηριωδία και ακόμα σήμερα σχεδόν χίλια άτομα αγνοούνται;
6. Δεν είναι γεγονός ότι έχουν εγκαταστήσει εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους υπηκόους στις κατεχόμενες περιοχές, αλλοιώνοντας έτσι τον δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού – μετατρέποντας τους Τουρκοκύπριους σε μειονότητα στις περιοχές που κατέχουν;
7. Δεν είναι γεγονός ότι ποτέ δεν έχουν εφαρμόσει τη συμφωνία του 1975 για το καθεστώς των εγκλωβισμένων, τότε πάνω από 23 χιλιάδες, ενώ σήμερα αριθμούν μόνο 350;
8. Δεν είναι γεγονός ότι όλα τα παραπάνω εγκλήματα έχουν καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Συμβούλιο της Ευρώπης σε πληθώρα αποφάσεων, με την Τουρκία να μην συμμορφώνεται με έστω και με μία απόφαση;
9. Δεν είναι γεγονός ότι η Τουρκία έχει δημιουργήσει μια παράνομη οντότητα στις κατεχόμενες περιοχές, η οποία βρίσκεται υπό τον απόλυτο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό έλεγχό της;
Έναν έλεγχο που καταγγέλλεται και από την πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων;
Μια παράνομη οντότητα που περιγράφεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως «υποτελής τοπική διοίκηση» της Τουρκίας;
10. Δεν είναι γεγονός ότι η Τουρκία προσπαθεί να εξισώσει το Κράτος, τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία – μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – με την παράνομη αποσχιστική οντότητα;
11. Δεν είναι γεγονός ότι η ανωτέρω ανακήρυξη της αυτοκαλούμενης απόσχισης καταδικάστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας και κρίθηκε νομικά άκυρη;
12. Και δεν είναι γεγονός ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας ζήτησε την ανάκλησή της και κάλεσε όλα τα κράτη και τη διεθνή κοινότητα στο σύνολό της, να μην την αποδεχθούν ή να τη βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο;
13. Δεν είναι επίσης γεγονός ότι με την πρόσφατη παρουσία του Προέδρου Ερντογάν στην Κύπρο επιχειρούν να αλλοιώσουν την κατάσταση πραγμάτων στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, κατά παράβαση των Ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και παρά την καταδίκη από μέρους της διεθνούς κοινότητας;
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση την Τρίτη, ο Πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ερντογάν δήλωσε, επί λέξει, τα εξής:
«Ελπίζουμε ότι τα προβλήματα σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων θα επιλυθούν στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας».
Διερωτώμαι σε ποιο διεθνές δίκαιο αναφέρεται ο κ. Ερντογάν.
Δεν είναι γεγονός ότι η Τουρκία αρνείται να συμμορφωθεί με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, η οποία κωδικοποιεί το σχετικό εθιμικό διεθνές δίκαιο;
Πώς κατανοεί ο κ. Ερντογάν την επίλυση διαφορών σε σχέση με τις οριοθετήσεις;
Αναφέρεται στην αυθαίρετη από την ίδια την Τουρκία ερμηνεία του διεθνούς δικαίου, η οποία μειώνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου κατά 44 τοις εκατόν, εις βάρος τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων;
Ο Πρόεδρος Ερντογάν μίλησε, επίσης, για την ανάγκη διατήρησης σχέσεων καλής γειτονίας.
Και αναρωτιέμαι, για άλλη μια φορά:
Ποια χώρα είχε εισβάλει και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να κατέχει την Κύπρο;
Ποια χώρα εισέβαλε στη Συρία;
Ποια χώρα παραβιάζει την κυριαρχία του Ιράκ;
Ποια χώρα παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Λιβύης;
Ποια χώρα παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας;
Ποια χώρα παρενέβη στη διένεξη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ;
Το αφήγημα που επίσης παρουσίασε η τουρκική πλευρά, σύμφωνα με το οποίο όλες οι προσπάθειες για επίτευξη συμβιβαστικής λύσης έχουν αποτύχει και θα πρέπει να αναζητήσουμε λύσεις εκτός του πλαισίου του ΟΗΕ, ενισχύει τα βάσιμα επιχειρήματα ότι η τελική επιδίωξη της Τουρκίας δεν είναι να λύσει το κυπριακό πρόβλημα, αλλά να μετατρέψει την Κύπρο σε προτεκτοράτο της.
Και θα το αναλύσω.
Στην έκθεσή του της 28ης Σεπτεμβρίου 2017, σχετικά με τα αποτελέσματα της Διάσκεψης για την Κύπρο στο Crans Montana, στην παράγραφο 27, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών ορθώς εκτίμησε ότι όλα τα εσωτερικά στοιχεία που περιλαμβάνονται στο πλαίσιο του, των έξι σημείων, είχαν σχεδόν επιλυθεί ή επρόκειτο να επιλυθούν σύντομα.
Έτσι, ενώ η επίτευξη του στόχου του Γενικού Γραμματέα για στρατηγική συμφωνία ήταν κοντά, ο λόγος της ανεπιτυχούς έκβασης ήταν η ανελαστική στάση της Τουρκίας και η επιμονή της στη διατήρηση της αναχρονιστικής Συνθήκης Εγγυήσεων, του δικαιώματος επέμβασης και της μόνιμης παρουσίας στρατευμάτων.
Επιπλέον, μετά τη Διάσκεψη στο Crans Montana, σύμφωνα με τη δέσμευσή μας για επανέναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας, οι δύο ηγέτες – εγώ και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης – και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών κατέληξαν σε κοινή δήλωση στις 25 Νοεμβρίου 2019 σχετικά με τις αρχές που θα πρέπει να διέπουν την έναρξη ενός νέου γύρου διαπραγματεύσεων, και συγκεκριμένα:
— Την κοινή δήλωση του 2014,
— Τις συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής, και,
— Το πλαίσιο έξι σημείων που παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στο Crans Montana.
Με βάση τα ανωτέρω, θα ανέμενε κανείς ότι το επόμενο βήμα θα ήταν η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Παρ’ όλα αυτά, με τους τουρκικούς στόχους να είναι διαφορετικοί, είδαμε κατάφωρες παρεμβάσεις της Τουρκίας για να εκδιωχθεί ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας, με τον οποίο επιτεύχθηκε η ανωτέρω κοινή δήλωση.
Ο προφανής στόχος ήταν αυτός να αντικατασταθεί από μια νέα ηγεσία η οποία αναπαράγει και υιοθετεί τη θέση της Τουρκίας για αλλαγή της συμφωνημένης βάσης για διευθέτηση, με απώτερο στόχο τη λύση δύο κρατών.
Ως εκ τούτου, είναι σαφές γιατί δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί συμβιβασμός όταν η μια πλευρά παρεκκλίνει από το πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών ή ακυρώνει τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί και φιλοδοξεί σε μια διαφορετική μορφή λύσης, αντίθετη προς τη συμφωνηθείσα βάση και την εντολή καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα.
Μέρος της τουρκικής ατζέντας είναι και η δημιουργία νέων τετελεσμένων επί του εδάφους στην Αμμόχωστο, κατά παράβαση και παραβίαση των σχετικών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, και ειδικότερα των Ψηφισμάτων 550 και του 789.
Όλες αυτές οι ενέργειες έχουν σαφώς ως στόχο να καταστρέψουν τις προοπτικές λύσης στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών.
Ο συμβιβασμός καθίσταται ακόμη πιο δύσκολος όταν νέες ιδέες που υποβάλλονται από την πλευρά μας, όπως άλλωστε ζήτησε ο Γενικός Γραμματέας σε μια προσπάθεια προώθησης της διαδικασίας, απορρίπτονται κατηγορηματικά.
Έχω προτείνει αποκέντρωση της άσκησης των εξουσιών, την οποία θεωρούμε ως την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ της ενίσχυσης του ουσιαστικού ρόλου των συνιστώντων κρατών και της απρόσκοπτης λειτουργίας του κράτους σε διεθνές επίπεδο.
Επισήμανα, επίσης, την προθυμία μας να εξετάσουμε την επιλογή ενός κοινοβουλευτικού συστήματος με τελετουργικό αρχηγό κράτους και εκ περιτροπής πρωθυπουργό.
Και πιο πρόσφατα, έχω ακόμη απευθύνει και πρόσκληση προς τους Τουρκοκύπριους να επανενταχθούν στους κρατικούς θεσμούς που θεσπίστηκαν με το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, με αποτέλεσμα την πλήρη εφαρμογή, τηρουμένων των αναλογιών, των σχετικών διατάξεών του.
Είναι αυτονόητο ότι μια τέτοια πρόσκληση δεν προορίζεται ως εναλλακτική της συμφωνηθείσας βάσης λύσης.
Σκοπός της είναι να διευκολύνει την τουρκοκυπριακή κοινότητα να επανενταχθεί στο Κράτος εν αναμονή μιας οριστικής λύσης, υπό την προϋπόθεση να επιτευχθεί μια στρατηγική συμφωνία, ώστε να συμμετέχει πλήρως στην εξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ομοσπονδιακό Κράτος.
H πρόταση αυτή θα πρέπει να αξιολογηθεί σε συνάρτηση με το πακέτο μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, που είχα προτείνει τον περασμένο Δεκέμβριο, τα οποία θα οδηγούσαν σε αλλαγή της κατάστασης με κερδισμένες και τις δύο πλευρές και τα οποία δυστυχώς, απορρίφθηκαν από την τουρκική πλευρά. Τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης αυτά βρίσκονται ακόμη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω για την αποφασιστικότητά μου για επανεκκίνηση της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων, βάσει του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών και της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στο Βερολίνο στις 25 Νοεμβρίου 2019.
Για εμάς, υπάρχει μόνο ένα Σχέδιο:
Να επιτευχθεί λύση βάσει μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τις αρχές στις οποίες εδράζεται η ΕΕ.
Μία λύση που θα οδηγήσει σε ένα λειτουργικό και βιώσιμο κράτος, χωρίς το απηρχαιωμένο Σύστημα Εγγυήσεων, το δικαίωμα παρέμβασης, την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων, ή οποιοδήποτε είδος ξένων εξαρτήσεων.
Μία λύση που θα είναι προς όφελος όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, συμβάλλοντας στην ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή.
Η εκτενής αναφορά μου στο Κυπριακό, αγαπητοί φίλοι, έχει ως στόχο να αναδείξει την ανάγκη αντιμετώπισης της πραγματικότητας και των ζητημάτων που έχουμε ενώπιον μας, με βάση τις αξίες και τις αρχές του διεθνούς δικαίου, και όχι με βάση το δίκαιο που ερμηνεύεται αυθαίρετα από τους ισχυρούς.
Το θέμα που επιλέχθηκε για την φετινή Γενική Συνέλευση: «Η οικοδόμηση ανθεκτικότητας μέσω της ελπίδας – για ανάκαμψη από τη νόσο COVID-19, αποκατάσταση της βιωσιμότητας, ανταπόκριση στις ανάγκες του πλανήτη, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και αναζωογόνηση των Ηνωμένων Εθνών» – είναι, φυσικά, πολύ επίκαιρο και συναφές με τις σημαντικές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Καθώς οι ενέργειές μας είναι αλληλένδετες και έχουν αντίκτυπο η μία στην άλλη, εμείς, όλα τα έθνη του κόσμου, αναλάβαμε συλλογική δέσμευση για την υλοποίηση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε οικουμενικές προκλήσεις, στις οποίες έχω ήδη αναφερθεί, προς όφελος της ανθρωπότητας.
Ταυτόχρονα, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια καθοριστική στιγμή όσον αφορά την κλιματική αλλαγή.
Λαμβάνοντας υπόψη τις ανησυχητικές προβλέψεις αναφορικά με τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στην άμεση περιοχή μας, δηλαδή στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, η Κύπρος έχει αναλάβει συντονιστικό ρόλο για την ανάπτυξη Περιφερειακού Σχεδίου Δράσης, το οποίο αποτελείται από δύο διακριτές συνιστώσες: μια επιστημονική και, συνεπώς, μια διακυβερνητική.
Θα ήταν λάθος να μην αναφερθώ στις πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν.
Μοιραζόμαστε συλλογική ευθύνη για την τήρηση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, ιδίως όσον αφορά την προστασία των γυναικών και των μειονοτήτων.
Πρέπει επίσης να διασφαλίσουμε ότι το Αφγανιστάν δεν θα αποτελέσει ασφαλές καταφύγιο για την τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό, ούτε έδαφος που να ευνοεί το οργανωμένο έγκλημα, το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και όπλων και νέα κύματα παράνομης μετανάστευσης.
Μια άλλη περιοχή που θεωρείται επίσης συνώνυμη της διχόνοιας και της διαμάχης είναι η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική.
Στο πλαίσιο αυτό, η Κύπρος, ως σθεναρός υποστηρικτής του ιδεώδους ότι η Ανατολική Μεσόγειος και η ευρύτερη Μέση Ανατολή μπορούν να αποτελέσουν χώρο σταθερότητας, ειρήνης και συνεργασίας, προσπαθεί να προωθήσει ενεργά ένα ενισχυμένο δίκτυο περιφερειακής συνεργασίας.
Ολοκληρώνοντας, επιτρέψτε μου να τονίσω ότι σε έναν κατακερματισμένο και πολυπολικό κόσμο, έχουμε περισσότερο από ποτέ ηθικό, δεοντολογικό και πολιτικό καθήκον να προωθήσουμε την ουσία του ανθρώπινου πολιτισμού, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας και να δημιουργήσουμε συνθήκες που μπορούν να φέρουν ευημερία σε όλους.
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Μαθητής Δημοτικού στη Λευκωσία χτύπησε καθηγητές - Ενήμερη και η Υπουργός
• ExxonMobil: Προγραμματίζει νέες γεωτρήσεις σε τεμάχια 5 και 10 αρχές 2025
• Δύσκολες ώρες για παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας - Έφυγε από την ζωή ο πατέρας του
Αίολη η αισιοδοξία για τη «διπλωματία του καφέ» -«Ναρκοθετεί» τα «ήρεμα νερά» η Άγκυρα
Ενώ η Λευκωσία αναμένει στο ακουστικό για τα επόμενα βήματα στο κυπριακό και για τη σύγκληση της πενταμερούς συνάντησης, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, καταρρίπτει όλα όσα προσπαθεί η Αθήνα να παρουσιάσει το τελευταίο διάστημα μέσω του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη περί ήρεμων νερών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες περνούν μέσα από το κυπριακό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
