Στο ετήσιο μνημόσυνο αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59 της Χλώρακας Ιερός Ναός Παναγίας Χρυσοαιματούσης στη Χλώρακα παρευρέθηκε ο Υπουργός Εσωτερικών Νίκος Νουρής ο οποίος εκφώνησε τον επιμνημόσυνο λόγο στο ετήσιο μνημόσυνο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ 1955-59 της κοινότητας Χλώρακας, και του Γεώργιου Αζίνα, και κατάθεσε στεφάνι στο μνημείο αγώνα ΕΟΚΑ 1955-59.
Επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Εσωτερικών κ. Νίκου Νουρή στο Ετήσιο Εθνικό Μνημόσυνο αγωνιστών 1955-59 της Κοινότητας Χλώρακας και του ήρωα υπολοχαγού Γεώργιου Αζίνα
Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς, αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά. Γι’ αυτούς η σιγή, γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι κι οι κλάδοι ελιάς.
Σεβαστό ιερατείο,
Τιμημένα μέλη των οικογενειών των αγωνιστών,
Αγαπητέ Πρόεδρε και μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας, Εκπρόσωποι των κομμάτων και της πολιτείας,
Ελληνίδες, Έλληνες,
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, ταπεινοί προσκυνητές, για να μνημονεύσουμε και να τιμήσουμε τους αγωνιστές της Χλώρακας.
Στον ιερό τούτο ναό αποτίουμε σήμερα τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον ήρωα, υπολοχαγό Γεώργιο Αζίνα, ο οποίος σκοτώθηκε σε ηλικία 23 ετών, κατά τη διάρκεια του εμφύλιου σπαραγμού στην Ελλάδα, στις μάχες της 1ης Απριλίου του 1949, στον Γράμμο και στο Βίτσι. Ο Κύπριος υπολοχαγός έπεσε στο πεδίο της δόξας, πολεμώντας με τις νόμιμες Ελληνικές δυνάμεις. Με ανδρεία που πήγαζε από την ελληνική ψυχή του, τίμησε με το αίμα και τη ζωή του την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα. Ο ηρωισμός, ο ενσυνείδητος ενθουσιασμός και η πεποίθησή του για επικράτηση του ωραίου και ευγενούς αγώνα, του καλού κατά του κακού, ήταν τα αναφαίρετα διακριτικά αυτού του Έλληνα Κύπριου, άλκιμου εθελοντή.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Σήμερα όμως μνημονεύουμε και όλους τους εν ειρήνη θανόντες αγωνιστές, άξια τέκνα της Χλώρακας, που συνεισέφεραν με τον δικό τους τρόπο στον ένδοξο αγώνα της ΕΟΚΑ του 55-59.
Μνημονεύουμε τους αγνούς πρωτεργάτες του απελευθερωτικού αγώνα, που καιροφυλακτούσαν αόρατοι μέσα στη νύχτα, προσμένοντας το πρώτο πολύτιμο φορτίο όπλων, αλλά και τα παλικάρια που υποδέχτηκαν τον αρχηγό στρατηγό της ΕΟΚΑ, τον στρατηλάτη Γεώργιο Γρίβα Διγενή.
Συμπληρώνονται φέτος 67 χρόνια από τη σύλληψη του πληρώματος του καϊκιού «Άγιος Γεώργιος» και των μελών της ομάδας υποδοχής του οπλισμού, στις ακτές της Χλώρακας, στις 25 Ιανουαρίου 1955.
Και είναι σ΄αυτή την ακτή της Χλώρακας λίγο πριν την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα, που άρχισε να διαμορφώνεται η ιδέα για την «πολιτική του δυναμικού αγώνα».
Η στυγνή αγγλική αποικιακή πολιτική, η οποία πεισματικά δεν αποδεχόταν την εφαρμογή του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών, δεν άφηνε άλλη επιλογή από την ανάληψη δράσης. Δράσης με την οποία η ιστορία θα άρχιζε πλέον να υφαίνει τις σελίδες της κυπριακής ελευθερίας, με αίμα ηρώων.
Το πρώτο σημαντικό βήμα του ξεσηκωμού των Ελλήνων της Κύπρου, είχε ήδη γίνει τον Μάρτιο του 1954 στις γαλανές ακρογιαλιές της Χλώρακας, κάτω από άκρα μυστικότητα, από Ελλαδίτες ναυτικούς και Χλωρακιώτες αγρότες.
Στην ακτή «Βρέξη» της Χλώρακας, το πλοιάριο «Σειρήν», με καπετάνιο τον Βαγγέλη Λουκά – Κουταλιανό, μετέφερε από τον Πειραιά το πρώτο φορτίο όπλων. Οι Χλωρακιώτες Ανδρέας, Νικόλας και Χαράλαμπος Αζίνα μαζί με τον Κώστα Λεωνίδα αποτελούσαν την πρώτη ολιγομελή ομάδα αγωνιστών που συστάθηκε την άνοιξη του 1953, εδώ στη Χλώρακα. Με κλεφτοφάναρα αγρυπνούσαν στην ακτή, προσμένοντας με μεγάλη λαχτάρα να δουν από τη θάλασσα το φωτεινό σήμα του ιστιοφόρου που μετέφερε το πολύτιμο φορτίο.
Το ξεφόρτωμα του πρώτου οπλισμού για την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού και το προμήνυμα για Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα, ήταν πλέον γεγονός.
Οι πρωτοπόροι αγωνιστές της Χλώρακας παρέλαβαν τα πρώτα 46 κιβώτια με όπλα και πυρομαχικά. Γράφει στ’ «Απομνημονεύματά» του ο Αρχηγός Διγενής, γι΄αυτό τον πρώτο οπλισμό που παρελήφθει : «Με τα υλικά αυτά ήρχισα τον Αγώνα και τον συνετήρησα επί εν περίπου έτος, οπότε επετεύχθη μικρά ενίσχυσης …».
Στις 10 Νοεμβρίου 1954, στην κοντινή ακτή της Αλυκής το «Σειρήν» αποβίβασε τον Στρατηγό της νίκης. Τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή και τους συνεργάτες του. Τον Σωκράτη Λοϊζίδη και τον Νότη Πετροπουλέα, τους οποίους παρέλαβαν οι αγωνιστές Κώστας Λεωνίδα, Νικόλας Μαυρονικόλα και Μιχαλάκης Παπαντωνίου. Όλοι φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του Νικόλα και της Παναγιωτούς Αζίνα, στη Χλώρακα.
Ο Διγενής πατούσε πια τα χώματα της Κύπρου. Ο πυρσός της ελευθερίας που πρώτο άναψε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1953, έφθασε στην ακτή της Χλώρακας και οι προετοιμασίες για τον αγώνα ξεκίνησαν. Με οδηγίες του Διγενή οργανώθηκαν στη Λευκωσία αλλά και σε άλλα μέρη του νησιού ομάδες αγωνιστών στις οποίες διανεμήθηκαν τα αποθηκευμένα στη Χλώρακα όπλα.
Δυο μήνες αργότερα, στις 25 Ιανουαρίου 1955, το καΐκι «Άγιος Γεώργιος», με καπετάνιο πάλι τον Βαγγέλη Κουταλιανό, έφτασε στα «Ροδαφίνια» της Χλώρακας με νέο φορτίο οπλισμού. Στην ακτή το ανέμενε ομάδα 7 αγωνιστών που την αποτελούσαν ο ομαδάρχης Κώστας Λεωνίδα και οι Χριστάκης Εύζωνας, Κυριάκος Μαυρονικόλας, Νικόλας Μαυρονικόλας, Μιχαλάκης Παπαντωνίου, Νικόλας και Χριστόδουλος Πενταράς. Το καΐκι όμως δεν το περίμεναν μόνο οι δικοί μας αγωνιστές. Στο σκοτάδι της νύχτας παραμόνευε το αγγλικό πολεμικό πλοίο «Κόμετ» αλλά και Αγγλοι αστυνομικοί στην ξηρά. Η αποστολή είχε προδοθεί.
Τα πέντε μέλη του σκάφους και οι έξι από τους οκτώ αγωνιστές συνελήφθησαν στην ακτή. Καταδικάστηκαν από αγγλικό κακουργιοδικείο στην Πάφο και μεταφέρθηκαν όλοι στις Κεντρικές Φυλακές στη Λευκωσία εκτός από τον Σωκράτη Λοιζίδη που φυλακίστηκε στην Αγγλία.
Η σύλληψη του πλοιαρίου καταγράφηκε από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης της εποχής σαν μια σημαντική επιτυχία για τους Βρετανούς, οι οποίοι, ωστόσο, δεν εκτίμησαν τις διαστάσεις του επαναστατικού εγχειρήματος και την αντίδραση ανάμεσα στον λαό μας.
Ελληνίδες, Έλληνες,
H έναρξή του αγώνα την 1η τ΄Απρίλη του 55 συνοδεύτηκε με εκκοφαντικές ομοβροντίες που συγκλόνισαν απ’ άκρου σ’ άκρο το νησί και ξάφνιασαν τους Άγγλους. Από τ’ απύθμενα βάθη της λαϊκής μας παράδοσης, ξεπετάχτηκαν οι θρύλοι των Ελλήνων. Σύντομα οι Έλληνες Κύπριοι ημίθεοι δίκαια προσωποποιήθηκαν με τους Πίνδαρους, τους Τυρταίους αλλά και τον Ρήγα.
Για τέσσερα ολόκληρα χρόνια η γενιά του '55 έγραψε σελίδες άφθαστου ηρωισμού, αυτοθυσίας και εθνικού μεγαλείου. Οι Έλληνες της Κύπρου, λαός παράτολμος και ευαισθητοποιημένος, αποδείχτηκε συνεπής στο συναπάντημα με το ιστορικό χρέος και τη μοίρα του.
Η Κύπρος, μια σπιθαμή τόπος χώρεσε, και ακόμη χωράει, μεγάλες πράξεις, μεγάλα οράματα, μεγάλα ιδανικά, μεγάλων και γενναίων ηρώων.
Έτσι αντέδρασαν και οι πατριώτες της Χλώρακας. Όχι μόνο δεν πτοήθηκαν από την σύλληψη του πλοιαρίου «Άγιος Γεώργιος», αλλά μέσα τους θέριεψε η πίστη και το σθένος. Οργανώθηκαν και ορκίστηκαν τον αγώνα τον καλό ενάντια στην αποικιοκρατία. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού, άνθρωποι κάθε λογής, μεσήλικες και γέροντες, άντρες και γυναίκες, αμούστακα αγόρια κι αμέστωτες παιδούλες, πυκνώνουν της τάξεις της ΕΟΚΑ συνεισφέροντας με κάθε τρόπο στον ένοπλο αγώνα.
Και η Χλώρακα γίνεται το κέντρο της επαρχίας στη διανομή βομβών και όπλων, αλλά και στην κατασκευή κρησφύγετων για τους αντάρτες. Πέραν των 80 ανδρών και γυναικών της Κοινότητας εγγράφονται στο μητρώο αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Ελληνίδες Έλληνες,
Μπορεί ο αγώνας να μην οδήγησε στην επίτευξη του βασικού στόχου, που ήταν η αυτοδιάθεση και η ένωση με την Ελλάδα, έφερε ωστόσο το τέλος της αποικιοκρατίας και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διαφύλαξε τις αξίες και τα ιδανικά μας, την εθνική και πολιτισμική μας ταυτότητα, διατήρησε την αξιοπρέπειά μας, μα πάνω απ΄όλα τον ελεύθερο αέρα που ακόμα και σήμερα αναπνέουμε. Το πνεύμα, το ήθος και η αρετή των αγωνιστών παραμένουν ζωντανά στην ιστορία, μας εμπνέουν και μας καθοδηγούν. Ταυτόχρονα όμως, οι αγώνες και οι θυσίες των ηρώων μας, μας βαραίνουν και μας καθοδηγούν.
Η σημερινή μέρα δεν είναι μόνο μέρα απόδοσης τιμών και ανάμνησης. Είναι και μέρα στοχασμού. Είναι μέρα περίσκεψης για να αναλογιζόμαστε το δικό μας χρέος έναντι της μαρτυρικής μας πατρίδας αλλά και σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν για την αποτίναξη του Αγγλικού αποικιοκρατικού ζυγού.
Ο λαός μας, για 48 σχεδόν ολόκληρα χρόνια σηκώνει ένα αβάσταχτο σταυρό μαρτυρίου με υπομονή, θάρρος και εγκαρτέρηση. Και η πατρίδα μας σκιάζεται ακόμα από το βάρος της τουρκικής κατοχής. Ο καλύτερος τρόπος διαφύλαξης της μνήμης του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., ο καλύτερος τρόπος να εξάρουμε την προσφορά των αγωνιστών του 1955-59, είναι να διαφυλάξουμε το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού στη γη των προγόνων μας. Οφείλουμε να επιτύχουμε τους στόχους του αγώνα για εξεύρεση μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του εθνικού μας προβλήματος.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρά τις πειρατικές προκλήσεις της Τουρκίας και την προσπάθεια δημιουργίας παράνομων τετελεσμένων από μέρους της, συνεχίζει να προσπαθεί για την επάνοδο στις συνομιλίες και στην προσπάθεια του αυτή δεν διστάζει να καταθέτει και προτάσεις για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που στόχο έχουν αφενός μεν τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο πλευρών και αφετέρου την καλύτερη προετοιμασία του εδάφους για επανέναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας στη βάση της συμφωνημένης μορφής λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Την ίδια ώρα οι θέσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς που αξιώνουν προκλητικά και με διάφορες μεθοδεύσεις, λύση δύο κρατών, είναι απαράδεκτες και καταδικαστέες, όπως καταδικαστέες είναι και οι μονομερείς, παράνομες ενέργειες στο έδαφος και στη θάλασσα, που αντιβαίνουν το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Κυρίες και Κύριοι,
Αυτή την ώρα που η εισβολή και οι επιθέσεις των ρωσικών δυνάμεων στα μέτωπα της Ουκρανίας μαίνονται, με βαρύ τίμημα για τον Ουκρανικό λαό, οι σελίδες της ιστορίας μας αναθυμόνται τον εφιάλτη της Τουρκικής θηριωδίας. Σελίδες πόνου και ξεριζωμού. Η Κύπρος σαν μια υπό κατοχή χώρα, που εδώ και σχεδόν 48 χρόνια εξακολουθεί να βιώνει τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής, δεν μπορεί παρά να καταδικάζει απερίφραστα την εισβολή των Ρώσων που αντίκειται σε κάθε αρχή δικαίου. Αυτή η βάρβαρη πολεμική πράξη καταστρατηγεί κάθε έννοια δημοκρατίας, κυριαρχίας αλλά και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Η κυβέρνηση και σύσσωμος ο λαός μας εκφράζουν την αμέριστη μας στήριξη και αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό.
Οι Ουκρανοί αγωνίζονται σήμερα για τον ίδιο ακριβώς σκοπό που αγωνίστηκαν και οι δικοί μας ήρωες το 55-59, αντιπαρατιθέμενοι με την τότε πανίσχυρη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Υποκλινόμαστε ευλαβικά στους αγώνες των εν ειρήνη θανόντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, αλλά και των ηρωικών νεκρών μας που γενναία πολέμησαν για την πίστη στα ιδανικά.
Η ακτή της Χλώρακας, η τότες απόμακρη ερημική ακτή στο βορειοδυτικό άκρο της Κύπρου, ήταν ο τιμημένος τόπος που επελέγη από την ιστορία για να πρωτοανάψει τη φλόγα της ελευθερίας και να δώσει το εναρκτήριο σάλπισμα του ένοπλου αγώνα για την αποτίναξη του αποικιακού ζυγού.
Εσείς οι Χλωρακιώτες πρέπει και οφείλετε να’στε περήφανοι γι’ αυτό το προνόμιο που σας έστειλε η μοίρα.
Τιμή και δόξα σε όλους τους αγωνιστές της Χλώρακας που σήμαναν την πρωταρχή, που θεμελίωσαν τον αγώνα της ΕΟΚΑ και συνέχισαν να μάχονται για την ελευθερία της πατρίδας μέχρι την τελική δικαίωση.
Τιμή στη γη της Χλώρακας που γέννησε, έθρεψε και έρανε με τα νάματα του ελληνισμού και της χριστιανοσύνης, τούτα τα άξια τέκνα.
Αιωνία ας είναι η δόξα που θα συνοδεύει τον υπολοχαγό Γεώργιο Χ. Αζίνα.
Αιωνία ας είναι η μνήμη όλων των παλληκαριών που έδωσαν ακόμα και την ζωή τους για τον αγώνα τον καλό.
Οφείλουμε να διαβεβαιώσουμε τους ήρωες μας, πως η θυσία τους δεν θα πάει χαμένη.
Οφείλουμε να τους καθησυχάσουμε πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα που πρώτοι αυτοί άρχισαν για να έχουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας μια πατρίδα λεύτερη.
Τους το χρωστούμε.
Αιωνία σας οι μνήμη αθάνατοι αγωνιστές της ελευθερίας, γόνοι της γης της Χλώρακας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
