Ο Μάριος Βαλαβανίδης είναι ένα τέτοιο παιδί όπου στην παιδική του ηλικία υπήρξε θύμα εκφοβισμού και μάλιστα σε σημείο που αποφάσισε στο τέλος του Γυμνασίου να σταματήσει από το σχολείο, να το παρατήσει γιατί δεν άντεχε άλλο η ψυχούλα του με αυτά τα οποία περνούσε καθημερινά. Μας εξιστορεί τον δικό του Γολγοθά.
«Καιρό μετά από τον θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη το φίλο του αδερφού μου αποφάσισα να μιλήσω δημόσια για την δική μου προσωπική ιστορία. Δεν έχει να κάνει με το ότι δεν τον είχα δει από κοντά ποτέ, αλλά έτσι τον νιώθω. Οι μνήμες μου ξυπνάνε κάθε μέρα και τα φαντάσματα που είχα πίσω που τώρα τα έχω και πάλι εδώ δίπλα μου. Εικόνες, λέξεις, σκηνές από τον σχολικό εκφοβισμό που πέρασα κι εγώ σαν διαφορετικό παιδί.
Όλα ξεκίνησαν στην τρίτη δημοτικού, εκεί που τα πρώτα ψέματα των συμμαθητών μου για εμένα με έφερνε πάντα προς τιμωρία. Δεν μιλούσα όμως αλλά και να μίλαγα ποιος θα πίστευε τον ένα από τα τριανταένα παιδιά; Κανείς! Ήμουν πάντα μόνος, μόνος σε σχολικές εκδρομές, μόνος στην τάξη, μόνος στο θρανίο. Πέμπτη δημοτικού με σπρώχνουν από τις σκάλες του σχολίου, πάλι καλά από τα τρία τελευταία σκαλιά και δεν έπαθα τίποτα, εξωτερικά πάντα γιατί εσωτερικά αιμορραγούσα. Σταγόνα - σταγόνα έχανα την δύναμη της ψυχής μου, αλλά πάντα στο τέλος πάλι ήμουν όρθιος.
Διαβάστε εδώ τη συνέχεια της τραγικής ιστορίας…
