Το Δικαστήριο στην πολυσέλιδη και εμπεριστατωμένη απόφασή του μεταξύ άλλων ανέφερε τα ακόλουθα:
«Συνεπώς από τα πιο πάνω το Δικαστήριο δεν μπορεί να οδηγηθεί στο συμπέρασμα για απόδειξη εκ πρώτης όψεως αμέλειας από πλευράς εναγόμενων που να συνδέεται με την απώλεια της όρασης του ενάγοντα. Από την αποδεκτή μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε από τους εναγόμενους 2 και 3 ήταν η ενδεδειγμένη. Υπήρξε η αποκόλληση, επιπλοκή που μπορεί να επέλθει σε οποιονδήποτε και ειδικότερα εδώ δεν προήλθε από λάθος ή αμελή ενέργεια τους στις επεμβάσεις που διενήργησαν. Ακόμα και η επέμβαση για επανακόλληση διενεργήθηκε χωρίς να προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα και που να συνδέει την επέμβαση με το αποτέλεσμα της απώλειας όρασης. Είναι συνεπώς κρίση του Δικαστηρίου ότι δεν έχει αναδειχθεί ότι πιθανόν η γενεσιουργός αιτία της ζημιάς που ο ενάγοντας υπέστη οφείλεται σε ενέργεια των εναγόμενων 2 και 3.
Η πιο πάνω κατάληξη του Δικαστηρίου προδιαγράφει και την τύχη της αξίωσης του ενάγοντα εναντίον των εναγόμενων 2 και 3.
Δεδομένου όμως ότι η απόφαση του Δικαστηρίου είναι η μη απόδοση οποιασδήποτε ευθύνης στους εναγόμενους 2 και 3 αλλά και στους εναγόμενους 1 και 4, η αγωγή δεν μπορεί να έχει άλλη κατάληξη από την αποτυχία.
Ως εκ τούτου η αγωγή του ενάγοντα εναντίον των εναγόμενων 1-4 απορρίπτεται».
Την Υπεράσπιση εκπροσώπησε μεταξύ άλλων η κα Χριστίνα Χριστοφή για δικηγορικό γραφείο Δημητρίου & Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε.
