Μπροστά σε ένα σκηνικό που όμοιό του δεν υπήρξε ποτέ βρίσκονται οι δημοσκόποι και οι εκλογικοί αναλυτές, δύο ακριβώς εβδομάδες πριν την αναμέτρηση για τον νέο ένοικο του προεδρικού Μεγάρου. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξακολουθεί να οδηγεί την κούρσα στην πρόθεση ψήφου και την παράσταση νίκης, με σχετική απόσταση ασφαλείας από τους Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέα Μαυρογιάννη, οι οποίοι διεκδικούν πρόκριση στον δεύτερο γύρο της 12ης Φεβρουαρίου. Εάν η συγκεκριμένη εκλογική συμπεριφορά επιβεβαιωθεί στην κάλπη σε 15 ημέρες, τότε θα είναι η πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία της Κύπρου που υποψήφιος ο οποίος δεν στηρίζεται από ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα, προκρίνεται στον δεύτερο γύρο και διεκδικεί με αξιώσεις το ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις να εξασφαλίζει ποσοστά μεγαλύτερα της εκλογικής δύναμης των κομμάτων που τον στηρίζουν, (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ, Αλληλεγγύη, Κυνηγοί), στοιχείο που οφείλεται στην πολυσυλλεκτικότητα της υποψηφιότητάς του, γύρω από την οποία συσπειρώνονται ψηφοφόροι από όλους τους πολιτικούς χώρους, ανέντακτοι και εκλογείς που απείχαν από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.
Εξαίρεση του κανόνα;
Το εγχείρημα του Νίκου Χριστοδουλίδη ήταν εξαιρετικά δύσκολο γιατί η προϊστορία δεν ευνόησε κανένα από τους υποψήφιους που στηρίχθηκε από τα κόμματα του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου», δηλαδή των κομμάτων πέραν του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ. Το παράδειγμα της ήττας του Τάσσου Παπαδόπουλου το 2008 είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό. Όντας πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Παπαδόπουλος, δεν κατάφερε να προκριθεί στον δεύτερο γύρο, στον οποίο πέρασαν οι Ιωάννης Κασουλίδης (ΔΗΣΥ) και Δημήτρης Χριστόφιας (ΑΚΕΛ). Η διαφορά του Νίκου Χριστοδουλίδη από όσους υποψήφιους υποστηρίχθηκαν στο παρελθόν από πολιτικές δυνάμεις του αποκαλούμενου «απορριπτικού μετώπου», είναι ότι ποτέ δεν υιοθέτησε ακραία ρητορική, και φρόντισε να τηρήσει αποστάσεις από ακραία συνθηματολογία, που μπορεί να ελκύει ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος αλλά σίγουρα δεν συσπειρώνει την πλειοψηφία. Επιπλέον, η υποστήριξη από τη ΔΗΠΑ, η οποία ακολουθεί τη λεγόμενη ρεαλιστική γραμμή στο Κυπριακό, λειτουργεί ως αντίβαρο στις κατηγορίες ότι είναι «υποψήφιος των απορριπτικών», χαρακτηρισμός ο οποίος μάλλον αποδίδεται στον Γιώργο Κολοκασίδη. Εξάλλου, η υπηρεσία του ως κυβερνητικού εκπροσώπου και υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση Αναστασιάδη, με όρο εντολής την αναζήτηση λύσης στο πλαίσιο των συμφωνηθέντων, δεν άφηνε αμφιβολίες για την ατζέντα του στο Κυπριακό, όσο κι αν οι πολιτικοί του αντίπαλοι επιχείρησαν να τον ταυτίσουν με το λεγόμενο «απορριπτικό μέτωπο».
Κόμματα σε απαξίωση
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ευνοήθηκε από το χαμηλό βαρομετρικό που επηρεάζει τα κόμματα τα τελευταία χρόνια. Τα φαινόμενα διαφθοράς, τα σκάνδαλα, η αδυναμία επίλυσης καθημερινών προβλημάτων, η διεύρυνση της απόστασης που χωρίζει τα κόμματα από τους πολίτες, είναι παράγοντες που δημιούργησαν ένα αρνητικό κλίμα για το πολιτικό προσωπικό, όπως εξάλλου αποτυπώνεται σε όλες τις έρευνες πολιτικής συμπεριφοράς. Το φαινόμενο όμως αποδεικνύεται περίτρανα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, με τα παραδοσιακά κόμματα να μετρούν απώλειες που αγγίζουν ακόμη και τον πυρήνα τους. Η χαλάρωση των ιδεολογικών, πολιτικών ακόμη και συναισθηματικών δεσμών των πολιτών με τα κόμματα, δημιουργούν ένα σύνθετο περιβάλλον που μετατρέπει το εκλογικό σώμα σε κινούμενη άμμο, το οποίο ευνοεί επιλογές που δεν υπηρετούν τη λογική της κομματικής καθαρότητας, δεν υιοθετούν ξύλινο λόγο και είναι πιο οικείες σε όλα τα πολιτικά και κοινωνικά στρώματα.
Κομματικά συν και πλην
Η υποστήριξη από τα κόμματα ήταν απαραίτητη για τον Νίκο Χριστοδουλίδη, όσο κι αν σε ορισμένες περιπτώσεις προκαλεί προβλήματα διγλωσσίας ή πλήττεται από εσωτερικές αντιπαραθέσεις και ατζέντες, όπως συμβαίνει τώρα στην περίπτωση της ΕΔΕΚ. Η στήριξη από κόμματα προσφέρει πολύτιμα εργαλεία που δεν μπορεί να έχει ένας ανεξάρτητος υποψήφιος, κυρίως στο οργανωτικό σκέλος, το οποίο προϋποθέτει μηχανισμό, εκλογική εμπειρία, στοιχειώδεις υποδομές και τεχνογνωσία. Από την αρχή της προεκλογικής διαδρομής το επιτελείο Χριστοδουλίδη φρόντισε να διατηρήσει αυτονομία και ανεξαρτησία, η οποία επί του παρόντος αποδεικνύεται αποδοτική, όσο κι αν σε ορισμένες περιπτώσεις ενδεχομένως να ενοχλεί νοοτροπίες και πρακτικές που αγγίζουν κατά κύριο λόγο προσωπικές φιλοδοξίες ή εσωτερικούς ανταγωνισμούς.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης φρόντισε από την αρχή να ξεκαθαρίσει σε όλους ότι δεν πρόκειται να δημιουργήσει πολιτικό κόμμα, κάτι το οποίο διασκέδασε τις υπαρκτές ανησυχίες ανάμεσα στα κόμματα που τον υποστηρίζουν. Το προηγούμενο με τον Γιώργο Λιλλήκα ο οποίες έδωσε παρόμοιες υποσχέσεις στον Γιαννάκη Ομήρου ξεπεράστηκε σχετικά εύκολα, προφανώς γιατί έγινε αντιληπτό ότι το σοσιαλιστικό κόμμα που ίδρυσε ο Βάσος Λυσσαρίδης δεν απειλείται από εξωτερικούς κινδύνους. Στις προεδρικές εκλογές του 2013 ο Γιώργος Λιλλήκας πλησίασε πολύ το εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο αλλά έχασε την πρόκριση από τον Σταύρο Μαλά για 8.759 ψήφους. Ακολούθησε η ίδρυση της Συμμαχίας Πολιτών, η οποία το 2016 μπήκε δυναμικά στη Βουλή με ποσοστό 6.01% αλλά στις προεδρικές του 2018 ο Γιώργος Λιλλήκας εξασφάλισε μόλις το 2.18%.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
