Δεν έμεινε κανένας ασυγκίνητος στο Επ. Δικαστήριο Λάρνακας όταν ο πατέρας του πυροσβέστη Βασίλη Κρόκου, θύμα της φονικής έκρηξης στο Μαρί, ανέβηκε στο εδώλιο και μίλησε για το παλληκάρι του που έχασε.
Σύμφωνα με πληροφορίες της ιστοσελίδας μας, τα όσα είπε ο κ. Κρόκος, ο οποίος εκπροδωπείται από τη δικηγορική εταιρεία ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ & ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Δ.Ε.Π.Ε, συγκίνησαν τους πάντες μέσα στην αίθουσα. Μάλιστα, πολύ ήταν εκείνοι που ξέσπασαν σε λυγμούς όταν ο χαροκαμένος πατέρας μίλησε για το γιο του.
Την στιγμή μάλιστα που περιέγραφε τι αντίκρισε το μαύρο εκείνο πρωινό της 11ης Ιουλίου, όλοι στο ακροατήριο λύγισαν και χωρίς υπερβολή έβαλαν τα κλάματα, με την ατμόσφαιρα να είναι ιδιαιτέρως φορτισμένη.
«Το τι αντίκρισα και το τι έζησα την ημέρα εκείνη μόνο ο Θεός το ξέρει. Αν μπορώ να το περιγράψω με μια μόνο λέξη θα πω «ΚΟΛΑΣΗ». Από τα 98 εμπορευματοκιβώτια δεν έμεινε βίδα. Ένας μεγάλος κρατήρας είχε ανοίξει στο μέρος που ήταν τοποθετημένα. Τα πάντα ήταν διαλυμένα. Είναι όπως μια θεριστική μηχανή που μπαίνει σε ένα σπερμένο χωράφι και θερίζει και απλώθει. Τα πυροσβεστικά οχήματα ήταν διαλυμένα και τεμάχια των στολών των πυροσβεστών ήταν διάσπαρτα.»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΙΠΕ:
Ονομάζομαι Ανδρέας Κρόκος και διαμένω στη Λάρνακα με την οικογένεια μου.
Είμαι παντρεμένος με την Τασούλλα Κρόκου και από το γάμο μας αποκτήσαμε τρία παιδιά, την Παναγιώτα, τον Χρίστο και τον Βασίλη ένας εκ των θυμάτων της φονικής έκρηξης στη Ναυτική Βάση Ζυγίου στο Μαρί που συνέβηκε στις 11 Ιουλίου 2011.
Υπηρετούσα για 38 χρόνια περίπου στην Αστυνομία από την οποία αφυπηρέτησα με το βαθμό του Βοηθού Αρχηγού το 2011. Πιο συγκεκριμένα, υπέβαλα την παραίτηση μου μετά το τραγικό συμβάν.
Ο Βασίλης γεννήθηκε στις 12/09/1982 και κατά τη στιγμή του συμβάντος ήταν ηλικίας 28 ετών.
Ήταν παντρεμένος με την Μαριλένα Κυριάκου από τη Λάρνακα και από το γάμο τους απέκτησαν ένα κοριτσάκι, την Δέσποινα, ηλικίας σήμερα 5 χρόνων. Η Δέσποινα γεννήθηκε στις 22/09/2010 και κατά την ημέρα του συμβάντος ήταν ηλικίας 10 μηνών περίπου.
Ο Βασίλης με την οικογένεια του διέμεναν σε ιδιόκτητη κατοικία στο χωριό Αλεθρικό την οποία αγόρασαν με δάνειο από το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Αστυνομικών Κύπρου το οποίο πλήρωνε ο Βασίλης. Κατά την ημέρα του συμβάντος το υπόλοιπο του δανείου ανερχόταν περίπου στο ποσό των €154.620,21.-. Προς τούτο παρουσιάζω σχετική βεβαίωση ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ ……
Ο Βασίλης ήταν πολύ αγαπημένος με τη σύζυγο του και την οικογένεια του γενικά και πολύ χαρούμενος που απέκτησαν το πρώτο τους παιδί. Σχολίαζε μάλιστα ότι τα γενέθλια του που ήταν στις 12/9 θα τα γιόρταζε μαζί με την Δέσποινα που γεννήθηκε ως προανέφερα στις 22/9.
Τον Βασίλη και όχι πως είμαι πατέρας του, μόνο με δύο λέξεις μπορώ να τον χαρακτηρίσω. Χρυσός Άνθρωπος. Αυτό το μαρτυρούν όλοι οι συνάδελφοι του και όσοι τον εγνώριζαν.
Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι όταν προσλήφθηκε υπηρέτησε στην Αστυνομία για μερικά χρόνια αλλά ο ίδιος ήθελε να πάει στην Πυροσβεστική. Εγώ προσπαθούσα να τον πείσω να παραμείνει στην Αστυνομία. Αυτός όμως επέμενε να μετατεθεί στην Πυροσβεστική και μου έλεγε μάλιστα χαρακτηριστικά ‘Εγώ δεν θέλω να καταγγέλλω τον κόσμο, αλλά θέλω να προσφέρω στον κόσμο’.
Ο Βασίλης ήταν υγιέστατος, ήταν πολύ εργατικός, ήταν παλικάρι, είχε ύψος 1,86 με αθλητικό κορμί και αθλήτο, δεν κάπνιζε, δεν έπινε και γενικά ήταν ένας καλός οικογενειάρχης. Μάλιστα, ακόμα και στην Εθνική Φρουρά υπηρέτησε την θητεία του ως Στρατονόμος.
Όταν μετατέθηκε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, στην σχολή της Πυροσβεστικής όπου εισήχθηκε για σχετική εκπαίδευση αρίστευσε και συγκεκριμένα κατέλαβε την πρώτη θέση.
Για να τονίσω δε την μεγάλη προοπτική που είχε για την ανέλιξη του να αναφέρω επίσης τα εξής:
Στις σχετικές εξετάσεις για πρόσληψη στην Αστυνομία που διεξήχθησαν το έτος 2003 παρακάθισαν συνολικά 1737 υποψήφιοι. Οι επιτυχόντες ήταν συνολικά 229. Ο Βασίλης ήταν πέμπτος στη σειρά κατάταξης.
Μετά την αποφοίτηση του από την Πυροσβεστική Υπηρεσία υπηρέτησε για κάποιο χρονικό διάστημα σε Πυροσβεστικούς Σταθμούς και ακολούθως τοποθετήθηκε στην Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ) που εδρεύει στην Κοφίνου.
Στην μονάδα αυτή, όπως πιθανόν να είναι γνωστό, υπηρετούν τα επίλεκτα μέλη της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας όσον αφορά σωματικές ικανότητες αλλά και επαγγελματικές γνώσεις. Η εκπαίδευση στην πιο πάνω μονάδα είναι συνεχής με αναρριχήσεις, καταρριχήσεις, διασώσεις και λοιπά. Παρουσιάζω ως τεκμήριο… χαρακτηριστική φωτογραφία από μια εκπαίδευση του Βασίλη.
Κατά την ημέρα του συμβάντος ο μισθός του Βασίλη ήταν περίπου €2,000 - €2,100.- καθότι ο μισθός του ήταν κυμαινόμενος αναλόγως των επιδομάτων βάρδιας που λάμβανε.
Σήμερα το όριο αφυπηρέτησης από Αστυνομία και Πυροσβεστική είναι για τους Αξιωματικούς στο 63ο έτος και για τους Αστυνομικούς και Πυροσβέστες στο 61ο.
Η σύζυγος του Μαριλένα εργάζεται ως νοσηλεύτρια στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας και κατά τον επίδικο χρόνο είχε μηνιαίες απολαβές περίπου €1.200.- και στηριζόταν αποκλειστικά στον Βασίλη για όλες τις ανάγκες της οικογένειας τους.
Το μαύρο πρωινό της καταστροφής επισκέφθηκα την σκηνή προς αναζήτηση του Βασίλη αφού είχα ενημερωθεί ότι ο Βασίλης με άλλα μέλη της βάρδιας του που εργάζετο είχαν μεταβεί στη σκηνή προς κατάσβεση της φωτιάς.
Το τι αντίκρισα και το τι έζησα την ημέρα εκείνη μόνο ο Θεός το ξέρει. Αν μπορώ να το περιγράψω με μια μόνο λέξη θα πω «ΚΟΛΑΣΗ». Από τα 98 εμπορευματοκιβώτια δεν έμεινε βίδα. Ένας μεγάλος κρατήρας είχε ανοίξει στο μέρος που ήταν τοποθετημένα. Τα πάντα ήταν διαλυμένα. Είναι όπως μια θεριστική μηχανή που μπαίνει σε ένα σπερμένο χωράφι και θερίζει και απλώθει. Τα πυροσβεστικά οχήματα ήταν διαλυμένα και τεμάχια των στολών των πυροσβεστών ήταν διάσπαρτα.
Ξεσκέπαζα τους νεκρούς που ήταν καλυμμένοι με σεντόνι και αναζητούσα το Βασίλη καθότι κανείς δεν με είχε ενημερώσει για την τύχη του. Όταν όμως είδα την καταστροφή δεν είχα αυταπάτες.
Σε κάποια στιγμή με πλησίασε ο Ανώτερος Υπαστυνόμος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, Ιεζεκιήλ Παπαδόπουλος και εγώ τον ρώτησα «Ιεζεκιήλ θέλω να μου πεις όλη την αλήθεια για το Βασίλη, όσο πικρή και να είναι». Αυτός μου είπε «κύριε Ανδρέα, μην ξεσκεπάζεις τους νεκρούς. Από τους έξι Πυροσβέστες βρήκαμε τέσσερις. Ο Βασίλης δεν είναι μέσα στους νεκρούς.»
Θέλω να σημειώσω ότι μαζί μου ήταν και ο Υπαστυνόμος Χάρης Χατζηγιασεμή που υπηρετούσε στο γραφείο μου. Ο Χάρης προφανώς για να μου δώσει δύναμη μου είπε «Μη φοβάσαι κύριε Ανδρέα, ο Βασίλης θα είναι μέσα στους τραυματίες». Εγώ του είπα κατά λέξη «Ρε Χάρη, δεν τρέφω αυταπάτες, τον Βασίλη μου έχασα τον».
Εν τω μεταξύ είχα επικοινωνήσει με τον Αστυνομικό Διευθυντή Λεμεσού κ. Κουσιουμή και ενημερώθηκα ότι ο Βασίλης δεν ήταν μέσα στους τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο Λεμεσού, ούτε και μέσα στους τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο Νοσοκομείο Λάρνακας το οποίο είχε επισκεφθεί η γυναίκα μου.
Από το σημείο του κρατήρα που ήμουν, όπου πλησίον εκεί βρισκόταν διαλυμένο το μεγάλο όχημα της πυροσβεστικής, ανέβηκα την πλαγιά του λόφου προς την κορυφή όπου βρισκόταν το πυροσβεστικό όχημα του Βασίλη το οποίο επίσης ήταν διαλυμένο και αναποδογυρισμένο. Λίγα μέτρα πιο πίσω από το όχημα είδα ένα νεκρό πυροσβέστη πεσμένο μπρούμυτα και από τα αυτιά του έτρεχε αίμα. Πρέπει να ήταν ο Σπύρος Τταντής, χειριστής της αντλίας απ’ ότι έμαθα μετά.
Πρόσεξα ότι λάστιχα από αντλίες νερού από το όχημα που επέβαινε ο Βασίλης ήσαν τραβηγμένα και έφταναν σε απόσταση μόλις 30-40 μέτρων από τον κρατήρα.
Έψαχνα για το Βασίλη και σε κάποια στιγμή είδα ένα ανθρώπινο πόδι κομμένο από το μηρό. Συνεχίσαμε το ψάξιμο και σε λίγα μέτρα απόσταση βρήκαμε τεμάχια ανθρώπινων μελών. Δεν είχα πλέον καμία αμφιβολία για το τι εγίνηκεν ο Βασίλης μου.
Με βάση τα στοιχεία και απ’ ότι πληροφορήθηκα και αργότερα, ο Βασίλης μαζί με τον Αδάμο κρατούσαν την κάνουλα και ήταν σε πολύ μικρή απόσταση από τα εμπορευματοκιβώτια και προσπαθούσαν να κατασβήσουν φωτιά που ξέσπασε σε ξερά χόρτα στην πλαγιά του λόφου.
Από την έκρηξη διαμελίστηκαν και τα μέλη τους εκσφενδονίστηκαν μέχρι και 400 μέτρα απόσταση από τον κρατήρα.
Κηδέψαμε ό,τι βρέθηκε από το σώμα του παιδιού μας τα οποία ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA.
Την προηγούμενη της κηδείας αφού έκαμα πέτρα την καρδιά μου επισκέφθηκα το νεκροτομείο του Γενικού Νοσοκομείου στη Λευκωσία και φίλησα το κομμένο χέρι του Βασίλη για να τον αποχαιρετήσω με όσες δυνάμεις μου απέμειναν.
Εδώ με πόνο να αναφέρω ότι σκάψαμε τον τάφο του Βασίλη ακόμα δύο φορές για να ενταφιάσουμε άλλα μέλη του σώματος του τα οποία βρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν αργότερα.
Πώς να περιγράψω και τι να περιγράψω ότι βρέθηκε από το κεφάλι του Βασίλη? Τεμάχιο γνάθου με 2 δόντια.
Πέραν του μεγάλου πόνου από το χαμό του παιδιού μου, νιώθω και θυμό και οργή μέσα μου για τον άδικο θάνατο τους. Δεν ήταν ένα ατύχημα αλλά μια ομαδική δολοφονία. Και δεν ήταν λάθη ή παραλείψεις ή έστω εγκληματική αμέλεια ενός - δύο προσώπων αλλά ομάδας ανθρώπων και δη αξιωματούχων που έπρεπε να δράσουν.
Εγώ εκείνη τη στιγμή, όταν είδα το τι συνέβηκε και μη γνωρίζοντας για το τι προηγήθηκε, είχα πει χαρακτηριστικά «Δεν ευρέθηκε ένα πλάσμα με δύο δράμια νουν να σώσει τα κοπελλούδκια μας?». Πόσο μάλλον όταν πληροφορήθηκα μετά, ότι προηγήθηκαν συσκέψεις με δύο αρμόδιους υπουργούς και συγκεκριμένα στη σύσκεψη του Φεβρουάριου του 2011 οι στρατιωτικοί τους είχαν επισημάνει τους κινδύνους από την παρατεταμένη έκθεση της πυρίτιδας στις καιρικές συνθήκες και ότι η πυρίτιδα όταν αλλοιωθεί συμπεριφέρεται παράξενα και ότι μια εβδομάδα πριν την μεγάλη έκρηξη διαπιστώθηκε έκρηξη σε ένα από τα εμπορευματοκιβώτια.
Στις 06/07/2011, 8-9 αξιωματούχοι από διάφορα Υπουργεία, Πυροσβεστική, Εθνική Φρουρά, Τμήματα Μεταλλίων κτλ επισκέφθηκαν το χώρο του φορτίου για επιτόπια εξέταση και επιθεώρησαν τα εμπορευματοκιβώτια και εισηγήθηκαν άμεσα υλοποιήσιμα μέτρα τα οποία όμως έμειναν στα χαρτιά με τελικό αποτέλεσμα να πληρώσουν τα παιδιά μας τα εγκληματικά λάθη και παραλείψεις των ανεύθυνων υπεύθυνων.
Ο δικός μας πόνος, η απώλεια του παιδιού μας δεν αποτιμάται με χρήμα και κανένα χρηματικό ποσό δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο μας. Θεωρώ δε ότι το ποσόν των €17,000 που ορίζει η Νομοθεσία ως αποζημίωση για απώλεια οικείου είναι το λιγότερο κοροϊδία.
Μετά το συμβάν δόθηκε στις οικογένειες το ποσόν των €95,000 για κάθε εξαρτώμενο ως χαριστικό επίδομα. Πληροφορήθηκα μετά ότι το ποσόν αυτό θέλει το Κράτος να το αποκόψει από τις όποιες αποζημιώσεις ήθελε το Δικαστήριο σας αποφασίσει.
Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι απαράδεκτο. Για πιο λόγο άλλωστε το ονομάσαν ‘χαριστικό επίδομα’? Ήταν μόνο για το θεαθήναι? Αν ο σκοπός τους ήταν να το αφαιρέσουν από τις μελλοντικές αποζημιώσεις, γιατί δεν το ονομάσαν ‘προκαταβολή αποζημιώσεων’?
Έχω προαναφέρει ότι κανένα ποσό δεν θα απαλύνει τον πόνο μας αλλά τουλάχιστον αν τους απέμεινε ίχνος ευθιξίας, να στηρίξουν οικονομικά τη γυναίκα του και το μωρό του και να μην προσπαθούν νομικίστικα να βρουν τρόπους, αν βρουν, για να γλυτώσουν κάποια ποσά.
Εγώ τι θα απαντήσω στο μωρό του που με ρωτά «που είναι ο παπάς μου» και όταν της λέω ότι είναι ψηλά στον ουρανό με τον Χρίστο και την Παναγία και δεν μπορεί να έρθει αυτή μου λέει «μα εγώ θέλω να έρθει».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Στους 25 ανέρχονται οι επιζώντες από συντριβή αεροπλάνου στο Καζακστάν
• Αρχιεπίσκοπος: Να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής
Εξέδωσε Navtex για γεωτρήσεις στο Οικόπεδο 5 η Λευκωσία
Οδηγία Navtex για γεωτρήσεις στο οικόπεδο 5 της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, εξέδωσε το ΚΣΕΔ.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
