Πυροβολισμοί στη Λεμεσό: Δεύτερη φορά στόχος γραφεία εταιρείας – Εντός του κτηρίου βρίσκονταν εργαζόμενοι
Στόχος εγκληματικών στοιχείων αποτέλεσαν, αργά το απόγευμα της Πέμπτης, γραφεία εταιρείας που στεγάζεται στην οδό Αγίου Ανδρέου, στη Λεμεσό.
Ο Γιάννης βρέθηκε αντιμέτωπος με καταστάσεις οι οποίες τον οδήγησαν στη χρήση σκληρών και μαλακών ναρκωτικών, φαρμάκων και άλλων ουσιών. Έπιασε τον εαυτό του να «πνίγεται» στο βούρκο, έζησε το θάνατο στο «πετσί» του και περίμενε το τέλος του, μέχρι που κατάλαβε ότι υπάρχει ελπίδα. Δύο χρόνια μετά, ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος που ονειρεύεται, που βάζει στόχους και που βγήκε νικητής. Ο Γιάννης θα μπορούσε να ήμουν εγώ, θα μπορούσε να ήσουν εσύ, θα μπορούσε να ήταν ο καθένας.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο ίδιος στο ThemaOnline, διηγήθηκε τη δική του ιστορία μιλώντας για το ταξίδι που διένυσε στον κόσμο των ναρκωτικών, για τις ουσίες, τη χρήση και όλα όσα τον οδήγησαν στο να βρει διέξοδο σε αυτές. Ταυτόχρονα, αναφέρθηκε στην οικογένειά του, για το χαμό του αδελφού του από υπερβολική δόση κοκαΐνης, τον Γολγοθά της απεξάρτησης και τους λόγους που πήρε τη δύσκολη απόφαση να «σπάσει» την αλυσίδα της εξάρτησης.
Η πρώτη επαφή με τα ναρκωτικά, οι ουσίες και οι πειραματισμοί
Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να κάνεις χρήση ουσιών και πόσα χρόνια έκανες χρήση ναρκωτικών;
Ξεκίνησα να κάνω χρήση στα 14 μου χρόνια. Εκείνη την περίοδο ήταν τα πρώτα πάρτι που πήγαινα και η πρώτη μου επαφή με το αλκοόλ.
Στα 15 μου ξεκίνησα μαριχουάνα και μετά άρχισαν οι πειραματισμοί. Όταν ξεκινήσεις, εάν είσαι ευάλωτος και θέλεις να πειραματιστείς, ότι υπάρχει θα το δοκιμάσεις.
Μέχρι 37 ετών που πήρα την απόφαση να ξεκινήσω τις προσπάθειες απεξάρτησης έκανα χρήση, άρα συμπλήρωσα 22 χρόνια χρήσης και εξάρτησης.
Ποιες ήταν οι ουσίες που έπαιρνες;
Εγώ έκανα κάνναβη, αλκοόλ, φάρμακα, κοκαΐνη και ηρωίνη.
Τι ήταν αυτό που σε «οδήγησε» στο να κάνεις χρήση ουσιών;
Ήθελα να νιώθω κάποιος, να είμαι αποδεχτός στην παρέα μου έτσι έκανα ναρκωτικά μαζί τους. Ήθελα να νιώθω σημαντικός και ικανός. Εκεί έβρισκα νόημα. Έβρισκα κάτι που δεν το έβρισκα σπίτι. Θυμάμαι περίπτωση που έβγαινα έξω με τους φίλους μου και ένιωθα ντροπαλός, δεν είχα αυτοπεποίθηση, ένιωθα λες και είχα τα μάτια όλων πάνω μου, ένιωθα ότι έπρεπε να ήμουν «μάγκας». Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν έχεις γερά θεμέλια από το σπίτι και νιώθεις ότι είσαι συμφιλιωμένος με τον εαυτό σου και τον χαρακτήρα σου, ότι είναι εντάξει να είσαι ντροπαλός και χαμηλών τόνων, ότι δεν χρειάζεται να παριστάνεις κάποιον που δεν είσαι, τότε δεν επηρεάζεσαι. Εγώ ένιωθα ότι για να ταιριάξω με το υπόλοιπο σύνολο, έπρεπε να ήμουν κάποιος άλλος. Έτσι, σε αυτές τις περιπτώσεις έκανα ναρκωτικά για να νιώθω αυτοπεποίθηση. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει ναρκωτικά για να κερδίσει αυτοπεποίθηση και να μπει μέσα σε ένα χώρο με πολλή κόσμο, ένιωθα ότι έτσι έβρισκα τον εαυτό μου.
Όσο έκανες χρήση ναρκωτικών, ήξερες ότι ήταν κάτι κακό που ίσως να σε οδηγούσε στην καταστροφή;
Ήξερα ότι έκανα κακό στον εαυτό μου, όμως συνέχιζα να το κάνω. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ πράγματα που συνέβαιναν στη ζωή μου, αν ένιωθα πόνο, φόβο, άγχος, ντροπή, τα ναρκωτικά νόμιζα ότι με ανακούφιζαν.
Ήταν λες και έβαζα ένα τσιρότο και έκλεινα την πληγή έστω και για λίγο. Ώσπου η πληγή έγινε τεράστια και μετά δεν μπορούσα πλέον α την γιατρέψω. Ήταν μια διέξοδος. Τότε έλεγα χαρακτηριστικά, «να πιώ, να μεν σας θωρώ, να πιώ να πνάσω».
Για να καταλάβει ο κόσμος και οι νέοι, πως είναι να είσαι εξαρτημένος στις ουσίες;
Θα το πω λίγο ωμά. Ξέρεις ότι ξεφτιλίζεσαι και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό. Απλά εύχεσαι να έρθει η στιγμή που θα μείνεις μόνος σου, με τον εαυτό σου, να μη σε βλέπει κανείς και να κάνεις χρήση για να μη νιώθεις τίποτα.
Είναι διαφορετικό να κάνεις χρήση όταν είσαι νέος για το «κέφι» και άλλο να κάνεις χρήση για να μην νιώθεις τίποτα. Έτσι είναι η εξάρτηση.
Στη περίπτωση που ήθελες να κάνεις χρήση και δεν είχες στην κατοχή σου τι γινόταν;
Δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση. Δεν γίνεται να μην έχεις. Ο πόλεμος είναι να κάνεις τα πάντα να έχεις. Δεν σε ενδιαφέρει το μετά, σε νοιάζει η συγκεκριμένη στιγμή. Να βρεις, να κάνεις χρήση, να ηρεμήσεις και ξανά το ίδιο μετά. Εκείνη τη στιγμή μπορείς να κάνεις τα πάντα και να ανεχθείς τα πάντα για να πάρεις τη δόση σου.
Νιώθεις ότι εάν δεν κάνεις χρήση θα πάθεις κακό και όχι ότι θα κάνεις κακό.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός, η οικογένεια και η απόφαση για απεξάρτηση
Όσο έκανες χρήση υπήρχε κάποιος που προσπάθησε να σε βοηθήσει να βγεις από αυτό; Ένιωθες ότι νοιαζόταν κάποιος για εσένα ή ένιωθες τον κοινωνικό αποκλεισμό;
Η αλήθεια είναι ότι νιώθεις παραμελημένος, «πεταξούμενος», επειδή ο κόσμος όλος σου γυρίζει την πλάτη.
Παρ’ όλα αυτά, δίπλα μου ήταν ο αδελφός μου. Με είχε μαζέψει απ’ τους δρόμους πάρα πολλές φορές. Δυστυχώς, για μια περίοδο είχαμε χαθεί. Τότε, έμαθα ότι κι αυτός είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά και όπως αντιλαμβάνεστε δεν μπορούσα να τον βοηθήσω, αφού κι εγώ ο ίδιος ήμουν βαθιά μπλεγμένος με τα ναρκωτικά. Πώς να τον βοηθήσω; Μια μέρα απλά πήγα στο σπίτι του και τον βρήκα νεκρό. Είχε πεθάνει από υπερβολική δόση κοκαΐνης.
Ξέρετε εκείνη την περίοδο είχα χωρίσει με τη σύζυγό μου και έπρεπε να βρω κάπου να μείνω. Θα πήγαινα να μείνω μαζί του. Πήγα στο σπίτι του να τον βρω και ήταν νεκρός.
Αφού πέθανε, εγώ έμενα στο σπίτι του, είχε μόνο ένα καναπέ. Εγώ κοιμόμουν σε αυτό τον καναπέ, έκανα χρήση σε εκείνο το καναπέ και περίμενα τη στιγμή που θα έρθει η ώρα να πάω να τον βρω κι εγώ.
Την ημέρα που πέθανε ο αδελφός μου, ένιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Συγκεκριμένα, το είχα πάρει τηλέφωνο και τον ρώτησα αν είναι καλά. Μου είχε πει ότι δεν ένιωθε καθόλου καλά και τον ρώτησα αν ήθελε να τον πάω στο νοσοκομείο, αλλά μου απάντησε αρνητικά. Την επόμενη μέρα πήγα στο σπίτι του και τον βρήκα νεκρό. Έπαθε εγκεφαλικό από υπερβολική δόση κοκαΐνης.
Πως ξεκίνησε το ταξίδι για την απεξάρτηση από τις ουσίες; Πόσο δύσκολη ήταν για εσένα αυτή η προσπάθεια;
Εκείνη την περίοδο, με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος μου που είχε συμπληρώσει πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης και μου είπε πρέπει να το κάνεις, πρέπει να πας κι εσύ. Πήγα στο σταθμό, μίλησα με τους αρμοδίους, με συμβούλεψαν και πήγα στο Φιλάνι για να ξεκινήσω το πρόγραμμα.
Δεν θα πω ψέματα, ήταν πολύ δύσκολο στην αρχή, φαινόταν ακατόρθωτο. Θυμάμαι ότι πήγα στο χώρο και μου έλεγαν ότι είναι δίπλα μου. Ήμουν δύσπιστος, δεν ήθελα να μιλήσω για τα προβλήματά μου σε κανέναν.
Η οικογένειά σου ήταν δίπλα σου στην προσπάθεια της απεξάρτησης;
Προτού ενταχθώ στο πρόγραμμα, τα είπα όλα στην πρώην γυναίκα μου. Ήταν η στιγμή που της είπα τα πάντα, γιατί δεν ήξερε τι συνέβαινε, το έκρυβα πολύ καλά.
Τα είπα όλα κατά γράμμα. Θυμάμαι να της λέω, θυμάσαι τότε που έλειπα, ήταν επειδή πήγα να κάνω χρήση. Θυμάσαι που σου είπα ότι πήγα τις βέρες μας σε εταιρία για να μας τις φυλάξουν, πήγα και τις πούλησα για να κάνω χρήση. της αποκάλυψα ότι ο αδελφός μου είχε πεθάνει από υπερβολική δόση κοκαΐνης. Της είπα όλη την αλήθεια, δεν έκρυψα τίποτα. Έπρεπε να ξέρει. Της είχα πει τόσα ψέματα και έπρεπε να γνωρίζει την αλήθεια. Της την χρωστούσα.
Ποια ήταν η αντίδρασή της σε αυτά που άκουσε;
Μου έδωσε την ευχή της. Μου είπε, «να πας να κάνεις το πρόγραμμα και γίνε αληθινός». Θυμάμαι τον εαυτό μου να πηγαίνει στη Αγία Σκέπη και αναρωτιόμουν τι σημαίνει αυτό. Τι σημαίνει να γίνεις αληθινός; Τι είναι αληθινός; Δεν ήξερα, τώρα ξέρω.
Τώρα, είμαι ένας αληθινός άνθρωπος που προσπαθεί, βάζει στόχους, κάνει όνειρα. Σιγά σιγά φτιάχνω τη σχέση μου ξανά με την πρώην γυναίκα μου, ερχόμαστε κοντά, μπορώ να βλέπω τον γιό μου στα μάτια και θέλω να ξαναφτιάξω την οικογένειά μου.
Στη σύζυγό σου έλεγες ψέματα για να μπορείς να κάνεις χρήση, η ίδια δεν είχε καταλάβει κάτι, όταν έμαθε δεν τραυματίστηκε από την όλη κατάσταση; Μπορεί να σου έχει εμπιστοσύνη;
Ναι, έχει τραυματιστεί βαθιά από όλο αυτό και ευθύνομαι αποκλειστικά εγώ. Υπήρχε λεκτική βία στο σπίτι όσο έκανα χρήση, της συμπεριφερόμουν άσχημα. Ήμουν απών. Δεν τη στήριξα όταν και εκεί που έπρεπε, ούτε όταν γεννήθηκε ο γιός μας. Την πλήγωσα βαθιά, την έκανα να κλάψει πάρα πολλές φορές και το μετανιώνω στον υπέρτατο βαθμό που της συμπεριφέρθηκα έτσι. Δεν το άξιζε αυτός ο άνθρωπος.
Παρ’ όλα αυτά μου στάθηκε. Αυτός ο άνθρωπος ήταν δίπλα μου σε κάθε μου βήμα, ειδικά στο κομμάτι της απεξάρτησης ήταν δίπλα μου να με στηρίζει, ήταν σύμμαχος μου. Αυτή τη στιγμή, προσπαθώ να αποκαταστήσω και διορθώσω τα λάθη του παρελθόντος. Είναι πολύ περιφανή για εμένα κι εγώ για εκείνη. Για εμένα, έχει ξεπεράσει τον εαυτό της. Έκανε θυσία για εμένα.
Σίγουρα το τραύμα είναι τεράστιο, όμως το παλεύουμε μαζί και είμαι περήφανος που την έχω δίπλα μου.
Ο γιός μου και η γυναίκα μου ήταν το κίνητρο μου για να θεραπευτώ. Είναι η δύναμή μου και ότι πιο πολύτιμο έχω. Τότε δυστυχώς, δεν μπορούσα να το αντιληφθώ, τώρα όμως το ξέρω και κάνω τα πάντα γι’ αυτούς.
Επίσης, φέτος θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο που θα κάνω για τον αδελφό μου γιατί για πρώτη φορά θα πάω καθαρός.
Η μητέρα σου τι έλεγε για όλο αυτό; Ήξερε ότι έκανες χρήση ουσιών;
Τη μητέρα μου την έχασα νωρίς. Πέθανε όταν ήταν 48 ετών, το 2011. Ήξερε δυστυχώς ότι έκανα χρήση ουσιών. Λυπάμαι που η μητέρα μου δεν πρόλαβε να με γνωρίσει «καθαρό», απεξαρτητοποιημένο από τα ναρκωτικά, ελεύθερο από τις ουσίες. Πιστεύω ότι πέθανε με το παράπονο, κι εγώ το ίδιο επειδή δεν με είδε να καταφέρνω να βγαίνω από αυτή την κατάσταση.
Η μητέρα μου όσο ζούσε, μου έλεγε ότι θα υποφέρω. Δεν την ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος. Την ένοιαζε μόνο ότι εγώ θα υποφέρω από αυτό. Φοβόταν ότι θα πεθάνω.
Η Αγία Σκέπη, η χείρα βοηθείας και το αίσιο τέλος
Πόσο καιρό είσαι «καθαρός»; Πόσο καιρό χρειάστηκε για να απεξαρτητοποιηθείς από τις ουσίες;
Είμαι καθαρός τα τελευταία δύο χρόνια. Η αρχή όπως είπα και προηγουμένως, ήταν πολύ δύσκολη. Δεν μπορούσα να μείνω και έφυγα. Δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανένα, ήμουν πάρα πολύ κλειστός σαν χαρακτήρας. Ήταν λες και δεν είχα ψυχή. Είχα σώμα, αλλά δεν είχα ψυχή, μόνο έτσι θα μπορούσα να το περιγράψω.
Οι πρώτοι έξι μήνες ήταν δύσκολοι, αλλά οι πρώτοι τρεις ήταν οι χειρότεροι. Την πρώτη φορά μπήκα για τρεις μήνες και έφυγα. Ξαναπήγα και το πήρα όλο ξανά από την αρχή. Στους έξι μήνες άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου, άρχισα να γνωρίζω τον εαυτό μου. Κατάφερα να ανοιχτό στους ανθρώπους γύρο μου, να εκφραστώ, να μιλήσω, αναγνώρισα την ταυτότητά μου σαν άνθρωπος και μου άρεσε αυτό ο άνθρωπος που γνώριζα χωρίς την επήρεια των ουσιών.
Μου πήρε ένα χρόνο στο πρόγραμμα της Αγίας Σκέπης και έξι μήνες στην επανένταξη.
Να μιλήσουμε και λίγο για την Αγία Σκέπη, πως σε βοήθησε σε αυτό το Γολγοθά;
Η Αγία Σκέπη με βοήθησε να βγω από όλο αυτό. Μέσα στο πρόγραμμα που έχουν για να βοηθούν άτομα σαν κι εμένα, μας μαθαίνουν να ξεπερνούμε τις δυσκολίες χωρίς να χρειαζόμαστε τα ναρκωτικά που μέχρι πριν ήταν η διέξοδος. Μας έμαθαν να μιλάμε, να εκφραζόμαστε, τα πάντα.
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα τα κατάφερναν ούτε αυτοί, ούτε εγώ. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα βρεθεί ένα χέρι να μας βοηθήσει. Εγώ πίστευα ότι ήρθε το τέλος μου, όλα γύρω μου μύριζαν θάνατο, όλα ήταν μαύρα. Κι αυτοί οι άνθρωποι μας μιλούσαν και μας έβλεπαν στα μάτια. Μας έδειχναν αγάπη και κατανόηση. Πονούσαν μαζί μας, χαίρονταν με τη χαρά μας, έκλαιγαν με τη λύπη μας. Τους χρωστάω τα πάντα.
Η Αγία Σκέπη είμαστε εμείς.
Όταν ολοκλήρωσες το πρόγραμμα, φοβόσουν μη και ξανακυλήσεις στα ναρκωτικά;
Φοβόμουν ναι. Ακόμη φοβάμαι. Υπάρχουν στιγμές που τρομάζω. Αλλά πιστεύω ότι, ακριβός επειδή φοβάμαι δεν θα το ξανακυλήσω. Θέλω να μείνω καθαρός.
Ποια η συμβουλή σου στο κόσμο και στους νέους, χρήστες ή μη, για τα ναρκωτικά;
Θα ήθελα να πω ότι κάποιος που κάνει ναρκωτικά, δεν είναι τελειωμένος. Δεν είναι τελειωμένη υπόθεση. Είναι μια ψυχή ευάλωτη που χρειάζεται βοήθεια. Να μη γυρνάμε την πλάτη σε αυτούς τους ανθρώπους. Να μην τους κρίνουμε, γιατί δεν ξέρουμε τι τους οδήγησε εκεί.
Όσον αφορά άτομα που είναι χρήστες, να μιλούν να λένε αυτά που τους απασχολούν να προσπαθήσουν να βγουν από το αδιέξοδο γιατί υπάρχει ελπίδα. Όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
