Το χρυσό δαχτυλίδι με κόκκινο πολύτιμο λίθο είναι το δεύτερο που εντοπίζεται σε λιγότερο από ένα χρόνο στην ίδια περιοχή.
Οι αρχαιολόγοι, όπως αναφέρει η Jerusalem Post, λένε ότι το δαχτυλίδι πιθανότατα ανήκε σε ένα κορίτσι που ζούσε στην Ιερουσαλήμ.
Ήταν κοινή πρακτική της εποχής να θάβουν ένα δαχτυλίδι. Οι γυναίκες που επρόκειτο να παντρευτούν, για παράδειγμα, έθαβαν κοσμήματα και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας σε θεμέλια σπιτιών ως σύμβολο της μετάβασης στην ενηλικίωση.
Οι υπεύθυνοι των ανασκαφών δηλώνουν ότι τα δαχτυλίδια βρέθηκαν σε ένα στρώμα που χρονολογείται στα τέλη του 3ου ή στις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ., κάτω από τα θεμέλια ενός μεγάλου και πλούσιου σπιτιού. Το κτίσμα ήταν σε μικρή απόσταση από τον Ναό του Σολομόντα.
Δεν είναι γνωστό αν οι ιδιοκτήτες του κτιρίου ήταν Έλληνες ή Εβραίοι ή αν επρόκειτο για μεικτή οικογένεια.
Μαζί με τα δαχτυλίδια, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν χάλκινα σκουλαρίκια, ένα χρυσό σκουλαρίκι διακοσμημένο με μοτίβο κερασφόρου ζώου και μια χρυσή χάντρα. Όλα χρονολογούνται από την πρώιμη ελληνιστική περίοδο.
Ο συνδυασμός του χρυσού με έντονα χρωματιστούς πολύτιμους λίθους όπως ο γρανάτης ήταν της μόδας εκείνη την εποχή, επηρεασμένος από το εμπόριο με την Ινδία και την Περσία που είχε ανοίξει με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και, μάλιστα, ήταν μια μόδα που κράτησε πολλούς αιώνες, ως την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Αισθήματα οργής, αναστάτωσης, αγανάκτησης και βαθιάς απογοήτευσης, διακατέχουν πιστούς της Πάφου, αφού οι ίδιοι οι Ιεράρχες, όπως λένε, καταπατούν τα όσα ευαγγελίζονται, περί συγχώρεσης του μετανοούντος και αγάπης προς το συνάνθρωπο. Το πιο πάνω περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται πολίτες της πόλης, από την ώρα που ανακοινώθηκε η απόφαση της Ιεράς Συνόδου για τον Μ.Π. Τυχικό.
