Ναρκισσισμός, ψευδαισθήσεις και εμμονές συνοδεύουν τους «εθισμένους» στα social media

Η πρόσφατη αυτή ανασκόπηση όλης της διαθέσιμης επιστημονικής βιβλιογραφίας, δημοσιευμένη στο BMC Psychiatry, εξέτασε πάνω από 2.500 δημοσιεύσεις σχετικά με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τις ψυχιατρικές διαταραχές, με τις μορφές παραληρήματος να είναι μακράν ο πιο διαδεδομένος τύπος ψυχικών διαταραχών που συνδέονται με τη συχνή επισκεψιμότητα στα social.

Το πολυδιάστατο παραλήρημα

Στις διαταραχές που αναπτύσσονται μέσω της καθημερινής και πολύωρης χρήσης των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, συγκαταλέγονται η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας (πλάνη ανωτερότητας), η ερωτομανία (ψευδαισθήσεις ότι κάποιος διάσημος μας αγαπάει), η δυσμορφική διαταραχή του σώματος (ανυπόστατες ιδέες σχετικά με την ύπαρξη ελαττωμάτων σε κάποιο μέρος του σώματός μας) και η ανορεξία (αυταπάτες σχετικά με το σωματικό βάρος).

«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημιουργούν συνθήκες όπου οι ψευδαισθήσεις μπορούν ευκολότερα να δημιουργηθούν και να διατηρηθούν λόγω της παρουσίας πλατφορμών και εφαρμογών που εξυπηρετούν τα αίτια της διαταραχής, καθώς και της απουσίας αποτελεσματικού ελέγχου της πραγματικότητας», λέει ο Bernard Crespi, καθηγητής βιολογικών επιστημών και κάτοχος της έδρας έρευνας του Καναδά στην εξελικτική γενετική και ψυχολογία στο SFU.

Πως υποκινούνται οι ψευδαισθητικές σκέψεις;

Σύμφωνα με τους συγγραφείς, τα ίδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι εγγενώς προβληματικά, αλλά οι εικονικοί κόσμοι -σε συνδυασμό με την κοινωνική απομόνωση στην «πραγματική ζωή»- δημιουργούν περιβάλλοντα όπου οι άνθρωποι μπορούν να διατηρήσουν μια παραληρηματική αίσθηση της ταυτότητας του εαυτού τους χωρίς έλεγχο.

Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των ψηφιακών αλληλεπιδράσεων και των δια ζώσης επαφών- όπου οι άνθρωποι από τη μια είναι πιο πιθανό να αποτραβηχτούν από τις ψευδαισθήσεις τους και να αυτολογοκριθούν και από την άλλη να προωθήσουν μια εντελώς εξωπραγματική εικόνα τους στα social- εντείνει τη συναισθηματική απορρύθμιση, προσθέτουν οι ερευνητές.

Τέλος, οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι ευάλωτοι πληθυσμοί, θα ωφελούνταν από τις δυνατότητες της τεχνολογίας οπτικής επαφής, των τρισδιάστατων προοπτικών, των avatars και άλλων τεχνολογιών που δεν βασίζονται στην προσομοίωση της εικόνας ενός προσώπου.

ΠΗΓΗ: Ygeiamou.gr