Ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου, η Υπουργός Γεωργίας Μαρία Παναγιώτου, θα καταθέσει για έγκριση δύο σχέδια:
To πρώτο, αφορά το σχέδιο για την καταβολή απώλειας εισοδήματος για ένα έτος σε όλους τους γεωργοκτηνοτρόφους της πυρόπληκτης περιοχής. Όσοι έχουν υποβάλει αίτηση για εκταρική επιδότηση για το 2025, οι οποίοι ανέρχονται στους 985, δεν απαιτείται να υποβάλουν αίτηση για αυτό τον σκοπό. Επιπρόσθετα, μέχρι και την Παρασκευή, θα υποβάλλονται αιτήσεις από άτομα που δεν είναι εγγεγραμμένοι στον ΚΟΑΠ. Μέχρι την Κυριακή, 182 άτομα υπέβαλαν αίτηση, η οποία θα τύχει επεξεργασίας για να λάβουν την ενίσχυση αυτή.
Το δεύτερο σχέδιο που θα υποβληθεί από την Υπουργό αφορά την επαναδραστηριοποίηση των πληγέντων παραγωγών. Όσοι επιθυμούν να επαναδραστηριοποιηθούν, θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση στο Τμήμα Γεωργίας, εντός 15 ημερών από την ημερομηνία προκήρυξης και θα λάβουν 30% προκαταβολή, η οποία θα αντιστοιχεί στη συνολική επιλέξιμη ενίσχυση.
Η φωτιά στην ορεινή Λεμεσό δεν ήταν φυσικό φαινόμενο. Ήταν αποτέλεσμα παραμέλησης, αδιαφορίας και ανεπάρκειας. Για ακόμη μία φορά, το κράτος πιάστηκε στον ύπνο. Οι κοινότητες στην ορεινή Λεμεσό βρέθηκαν απροστάτευτες, χωρίς σχέδιο εκκένωσης, χωρίς επαρκή μέσα πυρόσβεσης. Υπουργοί να μιλούν για «πλήρη ετοιμότητα» ενώ η γη καιγόταν.
Πολιτική κάλυψη, κοινωνική οργή
Η κυβέρνηση επιμένει να προβάλλει ως επίτευγμα την ταχύτητα με την οποία καταγράφηκαν οι ζημιές. Προσπαθεί να καλλιεργήσει το αφήγημα ότι “αυτή τη φορά” θα δοθεί ουσιαστική στήριξη. Όμως, οι πολίτες δεν ξεχνούν. Θυμούνται τις υποσχέσεις σε προηγούμενες πυρκαγιές, όπου ακόμα εκκρεμούν αιτήσεις, και αποζημιώσεις κατέληξαν να γίνουν ελεημοσύνες. Η κοινωνία Ζητά ένα κράτος που θα προλαμβάνει, όχι που θα κλαίει πάνω από τις στάχτες. Ζητά πολιτική ευθύνη, όχι δικαιολογίες και επικοινωνιακές φιέστες. Η απολογία του Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και δημόσια, άφησε πολλά αναπάντητα: Ποιος τελικά θα λογοδοτήσει; Ποια υπηρεσία απέτυχε; Ποιος υπουργός ήταν απών την ώρα της πυρκαγιάς; Από την άλλη, τα κόμματα της αντιπολίτευσης σήκωσαν, για άλλη μια φορά, τις σημαίες της ευθύνης — ίσως περισσότερο για να καλύψουν και τα δικά τους προηγούμενα λάθη.
Κρατική αποτυχία με συνέπειες
Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος αποτυγχάνει να προστατεύσει τους πολίτες του. Αλλά κάθε φορά που αποτυγχάνει, οι συνέπειες γίνονται πιο βαριές, πιο ακριβές, πιο ανεπίστρεπτες.
Η καταστροφή στην ορεινή Λεμεσό δεν είναι απλώς ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι ο καθρέφτης της κρατικής αναλγησίας. Όταν δεν επενδύεις στην πρόληψη, όταν δεν προετοιμάζεις μηχανισμούς, πληρώνεις.
Η σημερινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου είναι μια δοκιμασία αξιοπιστίας. Θα δείξει αν η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη έχει το θάρρος να παραδεχτεί τα λάθη της και να διορθώσει έστω και τώρα, την πορεία.