Μόνο που η οικογένεια δεν είναι αριθμός. Είναι ο βασικός πυλώνας της κοινωνίας. Κι ένα παιδί, για να μεγαλώσει ισορροπημένα, δεν χρειάζεται μόνο αγάπη, χρειάζεται σταθερότητα, ποιότητα ζωής και γονείς που μπορούν να ζουν, να εργάζονται και να στηρίζουν την οικογένεια τους χωρίς εξάντληση και αδιέξοδα.
Πολλές οικογένειες επιβιώνουν με ένα μόνο εισόδημα γιατί δεν υπάρχει επιλογή
Η πραγματικότητα είναι σκληρή, σε πάρα πολλά κυπριακά νοικοκυριά ο ένας από τους δύο γονείς (συνήθως η μητέρα) αναγκάζεται να μείνει εκτός εργασίας γιατί δεν υπάρχει κανένα απολύτως σύστημα φροντίδας για το παιδί μετά το μεσημέρι.
Το σχολείο τελειώνει στις 1:05, τα ωράρια των εργαζομένων στις 17:00 ή και αργότερα. Πού θα πάει το παιδί; Ποιος θα το προσέχει; Πώς θα διαβάσει; Πού θα φάει;
Όσοι δεν έχουν γιαγιά ή ιδιωτική οικονομική δυνατότητα, βρίσκονται μπροστά σε μια αθέατη, αλλά πολύ σκληρή επιλογή, είτε εγκαταλείπεις την εργασία σου, είτε αφήνεις το παιδί αφρόντιστο. Καμία από τις δύο επιλογές δεν είναι υγιής.
Αν θέλουμε ποιοτικά παιδιά, πρέπει να στηρίξουμε και τις οικογένειες
Συχνά μιλάμε για την «παιδεία», αλλά ξεχνάμε ότι η εκπαιδευτική διαδικασία δεν τελειώνει στην ύλη, συνεχίζεται στο περιβάλλον του παιδιού. Ένα παιδί που μεγαλώνει με πίεση στο σπίτι, με γονείς εξαντλημένους, ή με συνθήκες απομόνωσης και μοναξιάς, δεν έχει τις ίδιες ευκαιρίες με ένα παιδί που φεύγει από ένα σχολείο όπου έχει φάει, έχει διαβάσει, έχει κοινωνικοποιηθεί και επιστρέφει στο σπίτι πιο ήρεμο.
Τα ολοήμερα σχολεία δεν είναι πάρκινγκ για παιδιά, είναι μέρος μιας ολιστικής παιδαγωγικής και κοινωνικής πολιτικής. Είναι ανάσα για την οικογένεια και θεμέλιο για το παιδί.
Η ισότητα ξεκινά από τη δυνατότητα να εργαστείς και οι γυναίκες δεν μπορούν
Αν το κράτος θέλει να μιλά για ισότητα των φύλων, πρέπει να κοιτάξει την πράξη, όχι τα χαρτιά. Πολλές γυναίκες, ακόμα και με πτυχία και εμπειρία, μένουν εκτός αγοράς εργασίας επειδή δεν υπάρχει ολοήμερη φροντίδα για τα παιδιά τους.
Αυτό δεν είναι «προσωπική επιλογή», είναι αναγκαστική θυσία. Και κοστίζει όχι μόνο στη γυναίκα που μένει πίσω επαγγελματικά, αλλά και στο ίδιο το κράτος, που χάνει εργατικό δυναμικό, και φορολογικά και ασφαλιστικά έσοδα.
Περισσότεροι εργαζόμενοι = περισσότερα έσοδα για το κράτος
Αν το κράτος προνοήσει να λειτουργούν όλα τα σχολεία ως ολοήμερα, χωρίς αποκλεισμούς και προϋποθέσεις, τότε θα συμβούν αυτάματα πολλαπλά οφέλη:
- Περισσότερες γυναίκες θα μπουν ή θα επιστρέψουν στην εργασία, αυξάνοντας τα εισοδήματα των οικογενειών.
- Θα υπάρξει αύξηση στην κατανάλωση και το χρήμα που κυκλοφορεί στην αγορά.
- Θα μειωθούν οι αιτήσεις για ανεργιακά επιδόματα ή άλλες κοινωνικές παροχές.
- Θα υπάρξει εισροή περισσότερων εισφορών στις κοινωνικές ασφαλίσεις και μεγαλύτερη φορολογική βάση.
- Οι οικογένειες θα μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς χωρίς να εξαρτώνται από το «αν θα βοηθήσουν οι γονείς» ή να ζουν με επιδόματα από το κράτος.
Εργασία για εκπαιδευτικούς και ποιότητα οικογενειακού χρόνου
Η επέκταση του ολοήμερου σχολείου θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, μειώνοντας την ανεργία στον κλάδο και αξιοποιώντας ανθρώπους που σήμερα μένουν στο περιθώριο.
Παράλληλα, οι γονείς δεν θα χρειάζεται να εκτελούν καθημερινά χρέη… ταξιτζή, πηγαίνοντας τα παιδιά από το ένα φροντιστήριο στο άλλο. Όταν ένα παιδί επιστρέφει σπίτι έχοντας ήδη ολοκληρώσει μελέτη και δημιουργικές δραστηριότητες στο σχολείο, ο γονιός έχει την ευκαιρία να επενδύσει σε ποιοτικό χρόνο με το παιδί του, κάτι που σήμερα συχνά λείπει.
Μικρό κόστος, μεγάλο όφελος
Αντί το κράτος να υπολογίζει πόσα θα του «κοστίσει» η γενίκευση των ολοήμερων, ας δει πόσα του κοστίζει η απουσία τους:
- Ανεργία,
- χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία,
- κοινωνική εξουθένωση,
- παιδική ανισότητα,
- δημογραφική κατάρρευση.
Το ολοήμερο σχολείο δεν είναι σπατάλη είναι επένδυση. Και κάθε σοβαρό κράτος επενδύει στο μέλλον του, όχι στους αριθμούς του λογιστηρίου.
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε οικογένειες με ασφάλεια, ισορροπία και αξιοπρέπεια, αν θέλουμε τις γυναίκες να έχουν ίσες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, και αν θέλουμε την οικονομία να λειτουργεί με περισσότερους ανθρώπους ενεργά παρόντες, τότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να μετράμε τα ολοήμερα με αριθμούς και προσθαφαιρέσεις.
Ο προϋπολογισμός δεν είναι εχθρός της κοινωνικής πολιτικής. Είναι εργαλείο για να χτίσουμε μια Κύπρο που θα στηρίζει την οικογένεια στην πράξη.
Το παιδί είναι ευθύνη όλων. Και η φροντίδα του δεν τελειώνει στη 1:05.
