Κάθε κομμάτι είναι κατασκευασμένο όχι μόνο για να θάψει τον νεκρό, αλλά για να ενσωματώσει την ουσία της ζωής του.
Ένας αγρότης δεν αναπαύεται σε ένα αυτοκίνητο- αντίθετα, το φέρετρό του μπορεί να έχει τη μορφή των εργαλείων που χρησιμοποιούσε ή των καλλιεργειών που καλλιεργούσε. Ο ίδιος ο σχεδιασμός γίνεται μεταφορά, ένας ξύλινος γρίφος, ένα τελευταίο μήνυμα που αφήνει πίσω του.
Τα φανταχτερά φέρετρα, ενώ είναι κοινά μεταξύ των Γκα της Άκρας, γίνονται μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική, προσφέροντας μια πολύχρωμη εναλλακτική λύση στα απλά ξύλινα κουτιά.

Το φέρετρο του Robert Nii Anang Obodai, πρώην ιδιοκτήτη σχολείου, κατεβαίνει στον τάφο του στην Άκρα της Γκάνας
Όταν μια οικογένεια χάνει ένα αγαπημένο της πρόσωπο, συγκεντρώνεται για να αποφασίσει πώς θα το τιμήσει. Η επιλογή εξαρτάται από τον καθένα. Ένας ιχθυοπώλης μπορεί να μνημονεύεται με τη μορφή του ψαριού που πούλησε, μέχρι και τον ακριβή τύπο του. Τα φέρετρα σε σχήμα λιονταριού προορίζονται μόνο για τους αρχηγούς, καθώς το ζώο αποτελεί σύμβολο εξουσίας.
Αν ο αποθανών είναι ναυτικός ή εργαζόμενος στην υγεία έχει το δικό του φέρετρο...

Στο Λαμπάντι, ένα προάστιο της Άκρα, οι βασιλικές οικογένειες συνδέονται με το έμβλημά τους, τον κόκορα, ένα σχέδιο που προορίζεται μόνο για την καταγωγή τους.

Ένα πρωτότυπο φέρετρο σε σχήμα παγωνιού που φιλοτεχνήθηκε από τον Nicholas Ablorh Annan εκτίθεται στο εργαστήριο του πατέρα του στο Teshie, στην Άκρα της Γκάνας
Το δικαίωμα σε ένα συγκεκριμένο φέρετρο δεν είναι ποτέ αυθαίρετο- αντικατοπτρίζει την ταυτότητα, το επάγγελμα και την ιδιότητα. Κάθε φέρετρο χρειάζεται περίπου δύο εβδομάδες για να ολοκληρωθεί. Το κόστος, το οποίο ξεκινά από περίπου 700 δολάρια, ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του ξύλου και την πολυπλοκότητα του σχεδίου.

Φέρετρα εκτίθενται στο ξυλουργείο του Eric Kpakpo στο La, Γκάνα
Οι κηδείες στην Γκάνα είναι ζωντανές υποθέσεις. Οι άνθρωποι τις βλέπουν ως μια τελευταία ευκαιρία να τιμήσουν τον αποθανόντα, μη φειδόμενοι των εξόδων για τελετές που περιλαμβάνουν μουσική, χορό και ζωντανές επιδείξεις της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Οι συλλέκτες από την πλευρά τους τα βλέπουν ως τέχνη. Ορισμένα φέρετρα δεν περιέχουν ποτέ πτώματα, αλλά προορίζονται για μουσεία στο εξωτερικό, καθώς αυξάνονται οι διεθνείς παραγγελίες κυρίως για εκθέσεις.
ΠΗΓΗ: Newsbomb.gr