Η νεανική δυστοπική σειρά ταινιών φτάνει στο τέλος της με το «The Hunger Games: Επανάσταση - Μέρος 2ο». Χωρίς να ήταν απαραίτητα στα σχέδιά της, η σκοτεινή εφηβική ιστορία με την τεράστια εισπρακτική επιτυχία έφερε τα πάνω κάτω στο Χόλιγουντ.
Ελάχιστοι θα περίμεναν ότι μια εφηβική ιστορία που θα παρέπεμπε άμεσα στις παθογένειες του σύγχρονου παγκόσμιου κοινωνικοπολιτικού οικοδομήματος θα έβρισκε τόσο μεγάλη απήχηση στο κοινό. Οι τρεις πρώτες ταινίες έφεραν στα ταμεία της Lionsgate 2,3 δισ. δολάρια, με την τέταρτη και τελευταία ταινία της σειράς «The Hunger Games: Επανάσταση - Μέρος 2ο» (που κυκλοφορεί στην Ελλάδα στις 26/11 ) να έχει φτάσει τα 250 εκατ. δολάρια τις πρώτες τέσσερις μέρες προβολής της. Ο ερχομός του «Hunger Games» έφερε και πάλι τη νεανική φαντασία στο προσκήνιο, αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο από τη μαγική εποποιία του «Χάρι Πότερ» και το άχρωμο «Λυκόφως».
Women’s power
Από τις καινοτομίες του «Hunger Games» είναι ότι πρωταγωνιστεί μια κοπέλα, που, άθελά της, γίνεται αρχηγός της αντίστασης σε έναν βίαιο, ανδροκρατούμενο κόσμο. Η Κάτνις Έβερντιν είναι μια από τις ελάχιστες φεμινιστικές φιγούρες που έχουμε δει στο εμπορικό σινεμά, μια έφηβη που παίρνει την τύχη στα χέρια της για να προστατέψει την οικογένειά της, τους αγαπημένους της και εντέλει την ίδια την ελευθερία. Η λογοτεχνική ηρωίδα που δημιούργησε η Αμερικανίδα Σούζαν Κόλινς είναι μια επαναστάτρια που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή πυρός, αρνούμενη να υπακούσει ακόμη και στις επιταγές των συντρόφων της, που την ήθελαν απλώς σύμβολο της αντίστασης στο «Επανάσταση - Μέρος 1».
Και ποια θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα την ηλεκτρισμένη ενέργεια, το θηλυκό τσαμπουκά και την ευαισθησία της Κάτνις στην οθόνη εκτός από την Τζένιφερ Λόρενς; Η 25άχρονη Αμερικανίδα αποτελεί ένα σπάνιο ερμηνευτικό φαινόμενο, που κατάφερε να κουβαλήσει στους ώμους της με άνεση το βάρος μιας φιλόδοξης σειράς ταινιών, δίνοντας σάρκα και οστά στην Κάτνις, που εύκολα θα μπορούσε να υποφέρει από τις συνήθεις χολιγουντιανές ασθένειες της σχηματικότητας και της γραφικότητας. Η Τζένιφερ Λόρενς μπορεί να μπήκε για πρώτη φορά στο στόχαστρο των παραγωγών το 2010 με τη σεμιναριακή ερμηνεία της στην «Καρδιά του Χειμώνα» και να γνώρισε την οσκαρική διάκριση με τις γλυκόπικρες κομεντί του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ («Οδηγός Αισιοδοξίας» κ.λπ. ), αλλά κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση με την εκρηκτική εμφάνισή της στο «Hunger Games». Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και αντίστροφα, καθώς η σειρά οφείλει το μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχία της σ’ εκείνη.
Ζουμ στην πολιτική
Υπήρχε μια εποχή που όταν οι χολιγουντιανοί παραγωγοί άκουγαν τις λέξεις «ανισότητα», «αντιμιλιταρισμός» και «επανάσταση» πάθαιναν αλλεργία. Όμως το εισπρακτικό ρεκόρ των 2,6 δισ. δολ. –μέχρι στιγμής– που έκανε το «Hunger Games» ήταν η καλύτερη γιατρειά. Μπορεί η λογοτεχνική νεανική φαντασία, που περιγράφει με συμβολικό τρόπο τη σκληρή διαδικασία της ενηλικίωσης, να έχει ζωντανέψει με διάφορους τρόπους στην οθόνη την τελευταία δεκαετία (από τον Χάρι Πότερ μέχρι τον περσινό μετριότατο «Φύλακα της Μνήμης» ), όμως το «Hunger Games», παρά τις εμπορικές του συμβάσεις, διαθέτει και ρηξικέλευθες καινοτομίες. Η απεικόνιση της Πάνεμ (όπως λέμε Ηνωμένες Πολιτείες; ) ως μιας πανίσχυρης ολοκληρωτικής αυτοκρατορίας που στηρίζεται στην κοινωνική ανισότητα και στη φτώχεια προς όφελος μιας μικρής προνομιούχας ελίτ δεν είναι κάτι που συνηθίζουμε να βλέπουμε σε μπλοκμπάστερ.
Επίσης, οι ευθείες αναφορές της Σούζαν Κόλινς στην «Κοινωνία του θεάματος» του Γκι Ντεμπόρ (ακόμη και η αντίσταση αντιμετωπίζεται με όρους θεάματος ), ο έντονος αντιμιλιταρισμός που κορυφώνεται στις δύο τελευταίες ταινίες της σειράς, αλλά και η αμερικανική προτεσταντική ηθική που ξεγυμνώνεται στην αρένα των Αγώνων Πείνας, όπου ο θάνατος του ενός διαγωνιζόμενου είναι προϋπόθεση για την επιβίωση του άλλου (σας θυμίζει τίποτα; ), συνθέτουν μια από τις πλέον αυστηρές κριτικές που έχει δεχτεί η Αμερική από το αγαπημένο της Χόλιγουντ.
Ήρθε το οριστικό φινάλε;
Το «Επανάσταση - Μέρος 2» ολοκληρώνει τον κύκλο των τεσσάρων «Hunger Games», που ξεπήδησε από την ομότιτλη λογοτεχνική τριλογία της Σούζαν Κόλινς. Στο κινηματογραφικό φινάλε της σειράς, η αντίσταση της Περιοχής 13 στον τυραννικό πρόεδρο Σνόου κορυφώνεται, με την Πάνεμ να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον πόλεμο. Παρ’ ότι η ηγεσία θέλει την Κάτνις να παραμένει μια προστατευμένη εικόνα-σύμβολο της Επανάστασης, η ίδια δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά από τη δράση. Μαζί με τον Γκέιλ, τον αναξιόπιστο πλέον Πίτα, τον Φίνικ και την Ομάδα 451 παίρνουν το δρόμο προς την Κάπιτολ για να δώσουν την τελική μάχη.
Εκεί τελειώνουν άραγε όλα; Η Σούζαν Κόλινς, που, εκτός από τη συγγραφή των βιβλίων, είχε ενεργή συμμετοχή στην παραγωγή και στο σενάριο των ταινιών, φαίνεται να θέλει να τερματίσει τους «Αγώνες Πείνας» εδώ, ενώ κάποιοι δεν αποκλείουν να ξαναδούμε τον κόσμο της Πάνεμ στην οθόνη σε κάποιο πιθανό spin-off. Πάντως, η «Τριλογία της Απόκλισης», ο «Λαβύρινθος», το φετινό «5ο Κύμα» και πολλά ακόμη νεανικά δυστοπικά φιλμ που βρίσκονται στη διαδικασία της παραγωγής θα προσπαθήσουν να καλύψουν –εισπρακτικά κυρίως– το κενό που άφησε πίσω της η σειρά-φαινόμενο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Έξαρση τριών εποχικών λοιμώξεων στην Κύπρο - Μεγάλη πίεση στα νοσηλευτήρια
• Αυτές οι χώρες που απαγόρευσαν τα Χριστούγεννα - Μάθε τους λόγους
• Tα πιο παράξενα Χριστουγεννιάτικα έθιμα - Οι χώρες που γιορτάζουν διαφορετικά
• Πάρις Χίλτον: Γιόρτασε... γυμνή τα Χριστούγεννα - «Η παρουσία μου είναι δώρο»
ΚΕ: «Η αναφορά του Πάπα στο Κυπριακό αποτελεί απόδειξη διεθνούς ενδιαφέροντος για λύση»
Η αναφορά του Πάπα Φραγκίσκου στο Κυπριακό στο χριστουγεννιάτικο του μήνυμα αποτελεί ακόμη μια απόδειξη του διεθνούς ενδιαφέροντος για το Κυπριακό και τονίζει την ανάγκη για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, ανέφερε σε δήλωσή του στο ΚΥΠΕ ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
