Αποκάλυψη Ελεγκτικής: Το 2011 πετάξαμε €20 εκατ. για μονάδα αφαλάτωσης που δεν δούλεψε – Το ΤΑΥ ζητούσε να μείνει – Έλεγαν «όχι» Ελεγκτική και Λογιστήριο

Η διαχείριση του υδατικού προβλήματος στην Κύπρο την περίοδο 2010–2011 από τη διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ «φέσωσε» τους φορολογούμενους με πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ, για μονάδα αφαλάτωσης που λειτούργησε μόλις για λίγους μήνες, παρότι υπήρχε τριετές συμβόλαιο.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, η κινητή μονάδα αφαλάτωσης στα Κούκλια, η οποία λειτούργησε το 2010 και της οποίας το κόστος ανέγερσης ξεπέρασε τα €20 εκατομμύρια, παρέμεινε σε λειτουργία μόνο για μερικούς μήνες. Καταγράφεται επίσης ότι η μονάδα κρίθηκε μη αναγκαία και τέθηκε σε αχρηστία, ενώ ο εξοπλισμός της —αξίας εκατομμυρίων ευρώ— εντοπίστηκε αργότερα εγκαταλελειμμένος σε χωράφια, μετά την αποσυναρμολόγησή της το 2011.

Όπως αναφέρεται στην Έκθεση, η μονάδα λειτούργησε από τις 22 Νοεμβρίου 2010 έως τις 11 Απριλίου 2011 και στη συνέχεια τέθηκε σε εφεδρεία, επειδή υπήρξαν αυξημένες βροχοπτώσεις, παρότι το συμβόλαιο είχε διάρκεια μέχρι τον Νοέμβριο του 2013.

Στη συνέχεια, ζητήθηκε από τον ανάδοχο να συνεχιστεί η λειτουργία της μονάδας, αίτημα με το οποίο συμφωνούσε και το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων (ΤΑΥ). Το θέμα τέθηκε ενώπιον της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και του Γενικού Λογιστηρίου, με το επιχείρημα ότι, αφού το κράτος θα χρειαζόταν ούτως ή άλλως νέα μονάδα αφαλάτωσης, θα ήταν προς το συμφέρον του δημοσίου να παραμείνει η συγκεκριμένη σε λειτουργία.

Ωστόσο, η Ελεγκτική Υπηρεσία και το Γενικό Λογιστήριο έκριναν ότι η νομοθεσία δεν επέτρεπε τη συνέχιση της λειτουργίας και εισηγήθηκαν την αποσυναρμολόγηση της μονάδας και την προκήρυξη νέου διαγωνισμού για άλλη εγκατάσταση, όπως και τελικά έγινε το 2021.

Αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν να χαθούν πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ —χωρίς να υπολογίζονται τα επιπλέον κόστη για τη νέα μονάδα του 2021— ενώ παράλληλα χάθηκαν και εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, λόγω της μη λειτουργίας της αφαλάτωσης που είχαν ήδη χρυσοπληρώσει οι φορολογούμενοι.

Από τα γεγονότα φαίνεται πως το δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετήθηκε, καθώς δεν έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες ή νομοθετικές ρυθμίσεις για τη συνέχιση της λειτουργίας της μονάδας, με αποτέλεσμα να σπαταληθούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και πολύτιμοι υδατικοί πόροι.