Η Μαρία Σόλε Ανιέλι υπήρξε η πιο εσωστρεφής και λιγότερο κοσμική μορφή της οικογένειας Ανιέλι. Κόμισσα, καθώς είχε παντρευτεί δύο φορές – αρχικά τον κόμη Ρανιέρι Καμπέλο ντέλα Σπίνα και, μετά τον θάνατό του, τον κόμη Πίο Τεοντοράνι-Φάμπρι – και μητέρα πέντε παιδιών, δεν γοητεύτηκε ποτέ από τον τίτλο ή την αριστοκρατική προβολή. Ούτε η βιομηχανία ούτε ο κόσμος των οικονομικών αποτέλεσαν το πεδίο της.
Η αδελφή του Τζάνι Ανιέλι – προτελευταία από τα έξι αδέλφια – ένιωθε πολύ πιο κοντά στον πολιτισμό και στις κοινωνικές ισορροπίες της καθημερινής ζωής. Αυτή η κλίση την οδήγησε, στη δημόσια προσφορά.
Χωρίς να επιδιώξει ενεργά πολιτικό ρόλο, ανέλαβε επί μία δεκαετία τη δημαρχία του Καμπέλο σουλ Κλιτούννο, κωμόπολη στην κεντρική Ιταλία. Από το 1960 έως το 1970 διοίκησε τον δήμο με ευρεία αποδοχή από την τοπική κοινωνία.
Παράλληλα, ανέπτυξε έντονη ευαισθησία για τη φύση και το περιβάλλον, ενδιαφέρον που χαρακτήρισε και τον ανιψιό της, Εντοάρντο Ανιέλι, γιο του Τζάνι, μια από τις πιο τραγικές και αντιφατικές φιγούρες της δυναστείας.
Για δεκατέσσερα χρόνια διετέλεσε πρόεδρος του ιδρύματος Fondazione Agnelli. Μεθοδική και χαμηλών τόνων, προώθησε πρωτοβουλίες με μακροπρόθεσμο αντίκτυπο.
Μεγάλη της αγάπη υπήρξαν και τα άλογα. Το 1972, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το άλογο Woodland από τη δική της εκτροφή κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο σύνθετο αγώνισμα ιππασίας, με αναβάτη τον Αλεσάντρο Αρτζέντον.
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα