Το ταξίδι της στην υποκριτική ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 12 ετών και από τότε όλα πήραν το δρόμο τους. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ηθοποιοί της γενιάς της εκείνη συμμετέχει σε σπουδαίες θεατρικές παραστάσεις και σε τηλεοπτικά σίριαλ όπως ο “Λάκης ο Γλυκούλης” και το “Βαλς με Δώδεκα Θεούς”. Στην Κύπρο η γνωριμία της με τον Ανδρέα Γεωργίου είναι καταλυτική, αφού πίνοντας“Μπρούσκο”, βλέπει, εδώ και τρία χρόνια, την καριέρα της να απογειώνεται. Η Τζούλι Τσόλκα σε συνέντευξή της στους Κεν Αλεξανδράτο και Χρήστο Λυσσέα μιλά για όλους και για όλα.
Με την τηλεοπτική κολλητή σου Ελένη Βαΐτσου πια είναι η σχέση σου ;
Είναι η αδελφή ψυχή μου. Ήταν τόσο έντονη η χημεία μας που θα δέναμε, όπου και αν γνωριζόμασταν. Έχουμε περάσει καλές και δύσκολες στιγμές μαζί.
Μπορεί μια φιλία μέσα από τον χώρο να είναι αληθινή;
Φυσικά. Σίγουρα στον χώρο μου είναι πολύ πιο δύσκολο, αλλά όταν οι άνθρωποι ξέρουν ποιοι είναι και δεν έχουν ανταγωνισμό μπορούν πιο εύκολα να κάνουν φιλία μέσα από τον χώρο.
Είσαι ανταγωνιστική;
Όχι καθόλου. Και στο “Μπρούσκο” μετά από 3 χρόνια είμαστε μια οικογένεια και δεν το λέω με υπερβολή.
Δέχτηκες ρατσισμό όταν πήγες στην Κύπρο;
Ναι. Όταν πρωτοπήγα. Είχα πάει σε ένα κανάλι να αφήσω το βιογραφικό μου και ένα στέλεχος μου είπε “θα σου έλεγα να γυρίσεις στην Ελλάδα”. Του απάντησα πως “σέβομαι την άποψη σας, αλλά δεν την δέχομαι. Πέρασαν τρια χρόνια, ήρθε το “Μπρούσκο” και όταν συνάντησα το ίδιο άτομο γελώντας μου είπε “θυμάσαι που σε είχα διώξει”; Επίσης η μεγαλύτερη δυσκολία που πέρασα ήταν τον πρώτο χρόνο που ήμουν άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Μετά γνώρισα ανθρώπους που με αγκάλιασαν και με βοήθησαν.
Προσαρμόστηκες στην Κύπρο;
Όχι, δεν προσαρμόστηκα ποτέ. Πιο πολύ έμαθα στις συνήθειές τους.
Τι είναι αυτό που σε ελκύει στην Κύπρο και τι σε απωθεί;
Αυτό που με ελκύει τρομερά είναι το νησί. Αυτό που με απωθεί είναι ότι έχουν άλλο πρόγραμμα. Εδώ έχεις περρισσότερη ελευθερία. Έφυγα από εκεί γιατί μου έλειψαν πάρα πολύ οι δικοί μου άνθρωποι και οι συνήθειες που είχα. Η Κύπρος σαν μέρος δεν μου ταιριάζει για να ζω».
Τα πράγματα εκεί αποδείχθηκαν καλύτερα ή χειρότερα από ότι τα περίμενες;
Ήταν πιο πολύ σαν λύση ανάγκης επειδή η κρίση στην Ελλάδα μεγάλωνε και σαν όλους τους ηθοποιούς που έχουν ανασφάλειες έτσι και εγώ έψαχνα την επόμενη δουλειά μου. Τελικά λέω πως καλά έκανα και πήρα το ρίσκο.
Σου ανοίχτηκαν πόρτες μετά το “Μπρούσκο”;
Στην εποχή που ζούμε είναι υπερβολικά δύσκολα τα πράγματα. Υπάρχουν φορές που έχω πει δόξα τον Θεό που έχω το “Μπρούσκο” και δεν είμαι στην ανεργία.
Αισθάνθηκες με την αναγνωρισιμότητα να καβαλάς το καλάμι;
Δεν το επιτρέπω στον εαυτό μου. Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι που θα πρέπει να καβαλήσω το καλάμι. Δεν σώζω ζωές.
Τα παιδικά σου χρόνια ήταν ανέμελα;
Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 11 ετών, οπότε έκανα μια μετάβαση λίγο περίεργη, γιατί ήμουν το μεγάλο παιδί, και ένιωσα την ανάγκη να προστατεύσω τη μαμά και την αδελφή μου. Πιο πριν ήμουν ένα ανέμελη και χαρούμενη.
Σε επηρέασε το διαζύγιο των γονιών σου;
Όπως όλα τα παιδιά. Με έκανε πολύ πιο δυναμική και ανεξάρτητη. Δεν ήταν όμως ο ρόλος μου να είμαι ο προστάτης. Έμπαινα σπίτι και έλεγα “ήρθε ο άντρας του σπιτιού”.
