Ο 26χρονος Ελεγκτής Υγείας και Ασφάλειας που δουλεύει στην πόλη Αμπερτίν της Σκοτίας και έβγαλε την selfie της ζωής του, είπε μεταξύ άλλων, περιγράφοντας τα δεδομένα υπό τα οποία βγήκε η φωτογραφία:
• «Δεν είμαι σίγουρος γιατί το έκανα. Απλώς έκανα κάτι χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες, ενώ προσπαθούσα να μείνω ψύχραιμος και ευδιάθετος σε μια δύσκολη κατάσταση».
• «Σκέφτηκα πως αν η βόμβα ήταν πραγματική, δεν είχα να χάσω τίποτα, έτσι πήρα την ευκαιρία να την δω από κοντά».
• «Πήρα ένα μέλος της καμπίνας για να μου κάνει μετάφραση και τον ρώτησα αν θέλει να βγάλει selfie μαζί μου. Έγνεψε καταφατικά. Έτσι στάθηκα δίπλα του και χαμογέλασα στην κάμερα ενόσω μια αεροσυνοδός έβγαζε τη φωτογραφία. Έπρεπε να ήταν η καλύτερη selfie που βγήκε ποτέ».
Ήθελε να δει την «βόμβα»
Ο Μπεν στη συνέχεια περιέγραψε τις συνθήκες που επικρατούσαν: «Μπορούσα να δω ότι είχε κάτι σαν βόμβα και στενοχωρήθηκα, αλλά δεν έδειχνε τόσο νευρικός όσο ήταν όταν προσγειώθηκε το αεροσκάφος. Τελικά άφησε τους επιβάτες να φύγουν, αλλά δεν επέτρεψε το ίδιο για μένα και άλλους δυο Βρετανούς. Μετά από μισή ώρα στη Λάρνακα ζήτησα μια φωτογραφία μαζί του όπως καθόμασταν και περιμέναμε. Σκέφτηκα ‘γιατί όχι; Αν μας ανατινάξει δεν θα πειράζει’. Σκέφτηκα ακόμη ότι θα ήταν ένας τρόπος να δω κατά πόσον ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν πραγματικός. Μπορούσα να δω ότι κάτι ήταν τυλιγμένο γύρω από την μέση του και ότι κρατούσε κάτι σαν σκανδάλη. Δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος, αλλά αναγνώρισα ότι έμοιαζε περισσότερο με ψεύτικο όταν έριξα μια πιο προσεκτική ματιά. Έτσι αποφάσισα να πάω πίσω στη θέση μου και να σχεδιάσω την επόμενή μου κίνηση».
Η συμβουλή της μάνας του
Μίλησε και για τη συνομιλία που είχε με την μητέρα του: «Η μάνα μου ήταν εμφανώς πανικοβλημένη από ανησυχία και συνέχεια μου έλεγε να μην κάνω για να μην τραβήξω πάνω μου προσοχή. Δεν ήξερα πώς να της πω ότι ήδη είχα βγάλει selfie με τον αεροπειρατή».
«Γελούσαμε δυνατά»
Περιέγραψε, επίσης, τη στιγμή της απόδρασης των τελευταίων επιβατών λίγο μετά τις 14:20 (29/03): «Κινηθήκαμε προς την πόρτα καθώς πήγε προς το πίσω μέρος του αεροπλάνου και μετά τρέξαμε περιμένοντας το αεροσκάφος να εκραγεί. Όταν φτάσαμε σε απόσταση ασφαλείας γελούσαμε δυνατά με ανακούφιση».
