Η κυρία Ελένη Φωκά είναι μια γυναίκα η οποία υπήρξε σύμβολο κατά της κατοχής και όλοι την αντιμετωπίζουν ως μια σύγχρονη ηρωίδα.
Η κ.Ελένη ήταν δασκάλα στα κατεχόμενα και είχε ονομαστεί ως «Δασκάλα του γένους». Τα παιδιά στα σχολεία έγραφαν εκθέσεις για τον αγώνα της, οι κυβερνήσεις την πρόβαλλαν και την χρησιμοποιούσαν στις προεκλογικές τους υποσχέσεις, βραβεύτηκε από σωματεία και ιδιώτες για την προσφορά της. Επίσης το 1996 είχε πάρει και το βραβείο της «Γυναίκας της χρονιάς».
Κάθε φορά που μιλούσε, ο λόγος της ήταν ράπισμα.
Η κυρία Ελένη μιλά στο Down Town, για το χωριό της, τους μαθητές της αλλά και για την κατάσταση της σήμερα.
Σας λείπει το χωρίο σας;
Tο ρωτάς; Ήμουν εκεί, αγνάντευα το βουνό και τη θάλασσα και έλεγα, που μπορώ να σ’ αφήσω, χωρίο μου; Πόσο μάλλον τώρα που είμαι μακριά.
Δεν θέλετε να πάτε;
Γιατί να πάω; Για να δω το σπίτι μου που χάλασε; Nα πάω και να μην μπορώ να μείνω; Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, μου είχαν πει; Ακόμα δηλαδή, απαιτούν έκδοση ταυτότητας.
Με τα παιδιά, τους μαθητές σας, έχετε επαφή;
Όχι και είναι το μόνο μου παράπονο. Συγνώμη που το λέω. Καμιά φορά σκέφτομαι, άραγε ήμουν κακή δασκάλα; Βέβαια καταλαβαίνω, τα παιδιά μεγαλώνουν, τραβούν τον δρόμο τους, δεν ξέρεις τι κουβαλούν και αυτά, αν η ζωή τους είναι δύσκολη ή ρόδινη.
Πως τα βγάζετε σήμερα πέρα;
Με τη σύνταξη μου. Δεν είμαι ούτε απαιτητική, ούτε κοσμογυριστή. Όπως έλεγε και ένας θείος μου, «στην ηλικία μας δεν έχουμε δόντια, τρώμε λιγότερο».
«Ένιωσα αγάπη από τον κόσμο αλλά αισθάνθηκα παρείσακτη από την πολιτεία. Αλλά, περασμένα ξεχασμένα», καταλήγει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Βέφα Αλεξιάδου: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η αγαπημένη μαγείρισσα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις