Του Χαράλαμπου Ζάκου
Όλοι κάναμε στρατό, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Υπάρχει κανείς που μπορεί να ξεχάσει το «επειδή πεινώ υπηρετώ» που λέγαμε για ορισμένους αξιωματικούς του στρατού;
Μια έκφραση μεταξύ σοβαρού και αστείου που προκαλούσε πάντα γέλια…
Δυστυχώς, εν έτει 2016, το συγκεκριμένο «motto» του στρατεύματος αποδεικνύεται πιο αληθινό από ποτέ.
Η αγανάκτηση αντικατέστησε τα χάχανα και το «επειδή πεινώ, υπηρετώ», ανάγκασε αρκετούς συμπολίτες μας να ζητήσουν δουλειά στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς.
Ο προκαταρτικός πίνακας για την πρόσληψη των 3000 συμβασιούχων οπλιτών τα λέει όλα. 47 υποψήφιοι έχουν γενικό απολυτηρίου 19 στα 20 και άλλοι 159 πάνω από 18.
Όταν σε ένα κράτος, οι άριστοι των αριστών δεν μπορούν να βρουν δουλειά, δεν χρειάζονται στατιστικά στοιχεία και μελέτες για το που βαδίζουμε. Αυτούς που οι κοινωνία «έσπρωχνε» να πιεστούν ώστε να «βγάλουν» ένα καλό γενικό βαθμό για ένα λαμπρό μέλλον, το ίδιο το κράτος τους πέταξε στο κάλαθο των αχρηστών.
Φυσικά, κανείς δεν έπρεπε να είναι άνεργος, είτε άριστος, είτε ένας απλά καλός μαθητής, είτε κάποιος που δεν κατάφερε να τελειώσει το σχολείο. Ωστόσο, όταν βλέπεις μαθητές με τέτοιους βαθμούς να πεινούν, κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι αδύνατον να συγκρατηθείς και να μην διερωτηθείς για το «που πάμε τελικά σαν κράτος».
ΥΓ: Κάποτε ρώτησαν τον Διογένη για το πότε πρέπει να τρώει κανείς και τους απάντησε «Ει μεν πλούσιος, όταν θέλη· ει δε πένης, όταν έχη». Και συμπληρώνω, «καλύτερα τίμιος και να τρως όταν έχεις, παρά κλέφτης και χορτάτος». Προς όλους τους «κυρίους» εκεί έξω με τις διπλές μασέλες!
