Του Τάσου Χριστοδούλου
Αφορμή στάθηκε η ανάρτηση του χρυσού μας σκόρερ Φάνου Κατελάρη (ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας) με το τέλος του αγώνα ο οποίος έγραψε:
«Το τρενάκι ξεκινάει στην Κερύνεια για να πάει και όποιος δεν τα ακολουθήσει, μαύρο φίδι θα τον φάει. Θα μας λένε και στα νέα ότι πήραμε σημαία είναι κόκκινη μεγάλη με αστέρι και φεγγάρι, θα την πάρω θα την σκίσω γαλανόλευκη θα στήσω. Κανένας δεν ξεχνά. Τίποτα δεν ξεχνιέται».
«Εθνικιστής», «φασίστας», «σοβινιστής» ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που κάποιοι θιγμένοι συμπατριώτες μας θέλησαν να τον στολίσουν.
«Εθνικιστής» λοιπόν, γιατί ο Φάνος αρνήθηκε να δει τον εν λόγω αγώνα ως μια απλή ποδοσφαιρική αναμέτρηση.
«Φασίστας», διότι ένιωσε την ανάγκη να εκφράσει όλα αυτά τα συναίσθημα που πλημυρίζουν τον κάθε Έλληνα Κύπριο όταν βλέπει απέναντι του εκείνο το κόκκινο πανί της κατοχής.
«Σοβινιστής», επειδή ζήτησε το αυτονόητο, απελευθέρωση των πατρογονικών μας εστιών και εθνική δικαίωση.
Η Κύπρος χθες 1/9/2016, δεν αναμετρήθηκε και δεν νίκησε μόνο ποδοσφαιρικά την Τουρκία.
Στις λεβέντικες ψυχές αυτών των παιδιών η ηρωική τους νίκη ήταν κυρίως συμβολική.
Όταν ο κατακτημένος κατατροπώνει τον κατακτητή. Όταν ο μικρός και αδύναμος επιβάλλεται στον μεγάλο και πανίσχυρο. Όταν το δίκαιο στο τέλος πάντα υπερτερεί της αδικίας.
Το τρενάκι λοιπόν, φίλε Φάνο είχε μέσα Ελληνικές ψυχές, τις δικές σας ψυχές, αυτές που βροντοφώναξαν μέσα στο σπίτι του ισχυρού «Μολών Λαβέ».
Δεν παραδόθηκαν και στο τέλος νίκησαν…
