Στην ομάδα διαμηνύουν ότι βλέπουν το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και στο τέλος θα κάνουν ταμείο, ωστόσο οι επιδόσεις της ομάδας της Λεμεσού θυμίζουν άλλες (ένδοξες) εποχές.
Ο Πάμπος Χριστοδούλου έχει καταφέρει να φτιάξει ένα πολύ δυνατό σύνολο με χαμηλό προϋπολογισμό και αν ο Πρόεδρος Αντρέας Σοφοκλέους βάλει το χέρι στη τσέπη και φέρει στην ομάδα ένα επιθετικό που να ξέρει να βάζει τη μπάλα στα δίχτυα ίσως το καλοκαίρι η ομάδα να κάνει τους Αελίστες και πάλι να παραμιλούν.
Οι Αιρόσα και Σοάρες είναι αναγεννημένοι, θυμίζοντας τον παλιό καλό τους εαυτό (πέρσι ήταν αρκετά πίσω από πλευράς απόδοσης) ο Μέσκα κάνει πράγματα και θάματα στον αγωνιστικό χώρο, ενώ και ο Βαλεντίνος Σιέλης αποδεικνύει σε κάθε παιχνίδι ότι ο τίτλος του καλύτερου Κύπριου αμυντικού του ανήκει, ενώ λίρα εκατό αποδείτηκαν Σόουζα και Φορτούνα
Εκεί που θα σταθούμε όμως είναι στο κεφάλαιο τερματοφύλακας. Η ομάδα της ΑΕΛ απέκτησε τον Βενεζουελάνο Ράφα Ρόμο μετά από ένα σίριαλ που κράτησε βδομάδες και στις πρώτες του εμφανίσεις στα φιλικά έδειχνε ότι ίσως να μην μπορεί να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του.
Πολλοί ήταν αυτοί που σιγοψιθύριζαν ότι ο Ρόμο δεν είναι της κλάσης του Degra που το 2012-13 «έβγαζε μάτια». Φαίνεται όμως ότι ο «κέρβερος» της ΑΕΛ αναστήθηκε. Είναι και αυτή μια επιτυχία του Πάμπου Χριστοδούλου αλλά και των συνεργατών του που κατάφεραν να τον ανεβάσουν και ψυχολογικά αλλά και αγωνιστικά.
Στο παιχνίδι με τον Ερμή ο Ρόμο ήταν εκεί όταν η ομάδα τον χρειάστηκε, δείχνοντας ότι μπορεί να κουμαντάρει άνετα την αμυντική γραμμή της ΑΕΛ. Θετική ήταν η παρουσία του και με Ομόνοια αλλά και με το ΑΠΟΕΛ δείχνοντας ότι θα αποτελέσει και αυτός ένα «δυνατό χαρτί» στην τράπουλα του τεχνικού της Λεμεσιανής ομάδας.
