Τέτοια μέρα, τέτοια λόγια
Σταμάτησα να πιστεύω εκεί κάπου στην εφηβεία. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ή ποιο ήταν το triggering, απλά συνέβη. Ίσως μεγαλώνοντας να ένιωσα πως δεν ήταν υποχρεωτικό -όπως όταν ήμουν πιτσιρικάς- να προσεύχομαι, να πηγαίνω στην εκκλησία, να νηστεύω, γενικά να ορίζει τη ζωή μου ένα αόρατο ον στον ουρανό και οι πολυάριθμοι -κυρίως ηλικιωμένοι και διαρκώς συνοφρυωμένοι- ρασοφόροι αντιπρόσωποί του.