Τάσεις «αυτοχειρίας» έδειξε για μία ακόμη φορά φέτος η ΑΕΛ, η οποία παρουσίασε δύο πρόσωπα στο γήπεδο «Αμμόχωστος» στο ματς με την Αλκή και παραλίγο να υποστεί ένα μεγάλο κάζο.
Ο Πάνος Λάρκος παρακολούθησε το συναρπαστικό αυτό παιχνίδι από τα δημοσιογραφικά θεωρεία του γηπέδου και γράφει για τα… δύο πρόσωπα της ΑΕΛ.
Στο πρώτο ημίχρονο, η Λεμεσιανή ομάδα κυριάρχησε πλήρως της «Αθάνατης» από ένα σημείο και μετά, πέτυχε τρία γκολ και θα μπορούσε να πετύχει περισσότερα.
Είχε την κατοχή μπάλας, είχε κατά διαστήματα πολύ καλή κυκλοφορία και έβγαλε αρκετούς αυτοματισμούς, έχοντας σε μεγάλα κέφια τους νεοφερμένους Ρομάν και Τόρες, οι έδειξαν πολύ καλά στοιχεία, ήταν δραστήριοι με εξαιρετικό πάσινγκ γκέιμ και έκαναν τη διαφορά, πετυχαίνοντας από ένα γκολ.
Γενικά, έβγαλαν αρκετές συνεργασίες με τους συμπαίκτες τους και άφησαν πολλές υποσχέσεις ενόψει της συνέχειας, σκορπώντας ενθουσιασμό στον κόσμο τους.
Κι ενώ όλα έδειχναν ότι με το 0-3 (το τρίτο γκολ μπήκε στις καθυστερήσεις από το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Τεξέιρα), η ΑΕΛ θα έκανε «περίπατο», ξαφνικά στο δεύτερο ημίχρονο εμφανίστηκε μία… άλλη ομάδα στον αγωνιστικό χώρο, που ξύπνησε «εφιάλτες» από το παρελθόν.
Μέχρι να καταλάβουν τι συμβαίνει, η Αλκή πέτυχε δύο γκολ (το δεύτερο στο 50΄ με αυτογκόλ του Αντρέ Τεϊσέιρα) και η διαφαινόμενη άνετη επικράτησε, μετατράπηκε σε αγώνα για «γερά νεύρα», από το πουθενά!
Οι παίκτες της ΑΕΛ τα είχαν χαμένα, απέναντι σε μία ομάδα που «μάσαγε σίδερα», μετά και τις διορθωτικές κινήσεις που έκανε ο προπονητής της και αν δεν ήταν ο Βοζίνια σε καλή βραδιά, η «Αθάνατη» θα έφτανε στην ισοφάριση και τώρα ενδεχομένως να γράφαμε για το «γαλαζοκίτρινο» πατατράκ της δεκαετίας!
Τελικά, η ΑΕΛ γλίτωσε τα χειρότερα, χάρις στο γκολ του Αντρέ Τεϊσέιρα στο 65΄, ο οποίος πήρε το «αίμα» του πίσω για το αυτογκόλ που πέτυχε νωρίτερα και όπως αποδείχθηκε, αυτό το γκολ (το 2-4 δηλαδή), «έκοψε τα φτερά» των γηπεδούχων και επανέφερε την ηρεμία στους φιλοξενούμενους, αλλά και τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση.
Στο να βρει η ΑΕΛ τα «πατήματα» της πάντως, βοήθησε και η κίνηση του Μπαλταζάρ με τον Μάριο Νικολάου, ο οποίος μπήκε στο ματς στο 58΄ αντί του Ρομάν και… «σουλούπωσε» κάπως το κέντρο, προσφέροντας παράλληλα και ηρεμία στους συμπαίκτες του.
Μετά το τέταρτο γκολ, τα πράγματα επανήλθαν στο σωστό δρόμο για την ΑΕΛ, η οποία έλεγξε το ρυθμό και έκανε διαχείριση του προβαδίσματος της, αν και είχε κάποιες ευκαιρίες και για πέμπτο γκολ.
Κινδύνεψε όμως και σε 2-3 φάσεις από την εξαιρετική Αλκή που δεν παράτησε ποτέ το παιχνίδι και πάλι καλά να λένε οι Λεμεσιανοί που έχασε το… άχαστο στο 82΄ ο Φαμπρίτσιο και δεν μετέτρεψε σε θρίλερ τα τελευταία λεπτά.
Έστω και με μπόλικο άγχος, η ουσία είναι ότι η ΑΕΛ πήρε το πολύτιμο τρίποντο, αλλά δεν πρέπει να σταθεί σε αυτό. Θα πρέπει άπαντες να προβληματιστούν για την απαράδεκτη εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου, η οποία «σόκαρε» τους οπαδούς της, σε σχέση με το τι προηγήθηκε στο πρώτο ημίχρονο.
Ο δρόμος για το ευρωπαϊκό εισιτήριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, όμως πλέον, έχουν αυξηθεί οι πιθανότητες της ΑΕΛ για την υπέρβαση. Βέβαια, το πρωτάθλημα έχει ακόμα αρκετό δρόμο και για να έχει τύχη η ΑΕΛ θα πρέπει να μην επαναλάβει εμφανίσεις όπως του δευτέρου ημιχρόνου.
Το πρώτο 45λεπτο πάντως, έστειλε ελπιδοφόρα μηνύματα στους οπαδούς της, αλλά ένας αγώνας διαρκεί 90 λεπτά συν οι καθυστερήσεις, γι΄ αυτό και η γεύση που άφησε στους «γαλαζοκίτρινους» η εκτός έδρας νίκη επί της Αλκής, ήταν γλυκόπικρη…
Επιμέλεια: Γιάννος Ιωάννου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Απόφαση-Σοκ από το Ηνωμένο Βασίλειο: Με ηλεκτρονική Visa η είσοδος στη χώρα
• Τέσσερα πράγματα που ποτέ δεν πρέπει να αναζητήσεις στην Google - Ο λόγος
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις