Επιμνημόσυνος λόγος του Προέδρου της Βουλής κ. Δημήτρη Συλλούρη στο ετήσιο εθνικό μνημόσυνο των πεσόντων και αγνοουμένων της κοινότητας Σιας
«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του», έγραψε κάποτε ο Γιάννης Ρίτσος.
Μνημονεύοντας και τιμώντας εμείς σήμερα εδώ τους ήρωές μας, που θυσιάστηκαν υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος μας, αισθανόμαστε ότι προσκυνούμε ολόκληρη την ιστορία και το παρελθόν του λαού και του έθνους μας.
Η τουρκική εισβολή του 1974, μία από τις πιο μελανές σελίδες της κυπριακής, αλλά και της εθνικής μας ιστορίας, σέρνει πίσω της μια μακρά λίστα με ονόματα συμπατριωτών μας, που δόθηκαν με κάθε αίσθημα αυταπάρνησης στην υπεράσπιση των συνόρων και των εδαφών μας.
Η κοινότητα της Σιας, μέσω της προσφοράς των ανδρών της ενάντια στον Τούρκο εισβολέα, τίμησε με τον πλέον ηρωικό τρόπο τα χώματα και την εθνική μας υπόσταση.
Ο 28χρονος, τότε, Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Γεώργιος Τομπόλης, ο 18χρονος Σμηνίτης Κωνσταντίνος Σάββα, ο 23χρονος Έφεδρος Στρατιώτης Σωτήρης Γιατρού, ο 24χρονος Έφεδρος Δεκανέας Ιάκωβος Παπαδόπουλου, ο 21χρονος Στρατιώτης Δημήτρης Σταύρου, καθώς και ο 35χρονος Εθνοφύλακας Αντρέας Παφίτης, σφράγισαν με τη δράση και τη θυσία τους την ιστορία, αλλά και την ταυτότητά μας. Εξ αυτών, ο Δημήτρης Σταύρου και ο Αντρέας Παφίτης παραμένουν μέχρι σήμερα αγνοούμενοι, με την ελπίδα όλων μας να κλείσει σύντομα αυτή η πληγή που ταλανίζει τη χώρα μας για τέσσερις και πλέον δεκαετίες, με την ανεύρεση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου συμπατριώτη μας.
Ταυτόχρονα όμως, η απόδοση τιμών στη μνήμη των ηρώων μας λειτουργεί -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να λειτουργεί- ως ένα ισχυρό έναυσμα για μας, ώστε να δοθούμε με την ίδια αφοσίωση και θάρρος στους δικούς μας αγώνες σήμερα. Ειδάλλως, η όποια απόδοση τιμών και τα μεγαλόφωνα λόγια που ακούγονται εκ του βήματος, δεν έχουν καμία απολύτως ουσία.
Η ιστορία είναι εκεί για να μας φωτίζει τον νου, να παραδειγματίζει και να καθοδηγεί τα βήματά μας. Και με τον ίδιο τρόπο που την κληρονομούμε εμείς, οφείλουμε να την κληροδοτούμε και στα παιδιά μας, το ίδιο ένδοξη, το ίδιο τιμημένη, με τη συμβουλή να τη συνεχίσουν και αυτοί με τους δικούς τους αγώνες. Είναι αυτό ακριβώς που έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης: «Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».
Κυρίες και κύριοι,
Η Κυπριακή Δημοκρατία, 44 χρόνια μετά τα γεγονότα του Ιούλη του 1974, εξακολουθεί να διαπραγματεύεται για να αποκαταστήσει το δίκαιο και την τάξη στο νησί, και να επανακτήσει τα εδάφη, τα κεκτημένα και τα δικαιώματα του κυπριακού λαού.
Η Τουρκία, ωστόσο, συμπεριφέρεται και δρα με απόλυτη προκλητικότητα, καταπατώντας κάθε όριο δικαιοσύνης και νομιμότητας, προσπαθώντας να καταχραστεί όσα περισσότερα μπορεί, αποβλέποντας στην επέκταση των εδαφών και της κυριαρχίας της.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός, ότι το Κυπριακό είναι ζήτημα παράνομης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής και όχι ένα δικοινοτικό πρόβλημα. Η άνομη Τουρκία, όχι μόνο παραβλέπει το δεδομένο αυτό, αλλά έχει φτάσει πλέον στο σημείο να απαιτεί πράγματα παράλογα και εξωπραγματικά, όπως η διεκδίκηση μεριδίου από την κυπριακή ΑΟΖ.
Είναι πραγματικά τραγικό να διαπραγματευόμαστε για τα ίδια μας τα κεκτημένα, που παράνομα μας έχουν αφαιρέσει, πόσο μάλλον όταν διαπραγματευόμαστε πώς να χαρίσουμε περαιτέρω δικαιώματα στον Τούρκο εισβολέα που εδώ και 44 χρόνια καταχράται τα χώματα και τις περιουσίες μας.
Είναι έκδηλο, ότι κύριος χειριστής της όλης κατάστασης και των διαπραγματεύσεων είναι η ίδια η Τουρκία, η οποία χειραγωγεί την τουρκοκυπριακή ηγεσία και σαφέστατα δεν επιδιώκει μια δίκαιη λύση του Κυπριακού. Αντιθέτως, στόχος της αδιάλλακτης Τουρκίας είναι η ενίσχυση του ψευδοκράτους και κατ’ επέκταση η απόκτηση του πλήρους ελέγχου του νησιού, σε γεωστρατηγικό και πολιτικό επίπεδο.
Επίσης, οι δηλώσεις και οι διακηρύξεις που ακούμε καθημερινά από εκπροσώπους της τουρκικής ηγεσίας -σχετικά με τα κυπριακά χώματα- προκαλούν ακόμη περισσότερο την έξαρση του αισθήματος αδικίας και θυμού απέναντι στο θράσος της Τουρκίας.
Πέρα όμως, από όποια συμπεριφορά και αντίδραση από πλευράς Τουρκίας, εμείς από τη δική μας πλευρά δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να συμβιβαστούμε με τα τετελεσμένα της εισβολής και να υποχωρήσουμε από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Η ίδια η ιστορία και το ηρωικό μας παρελθόν είναι αυτά που δεν μας επιτρέπουν αυτή την ολιγωρία.
Οφείλουμε να συνεχίσουμε με επιμονή και ακατάλυτη προσπάθεια τον ιερό αγώνα για προάσπιση και διασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά και των ατομικών δικαιωμάτων κάθε Κύπριου πολίτη, υψώνοντας το ανάστημά μας ενώπιον κάθε εχθρού, κάθε βάρβαρης πράξης. Στόχος μας πρέπει να είναι η επίτευξη μιας δίκαιης και λειτουργικής λύσης, η οποία θα θέτει τέρμα στη μακρόχρονη και παράνομη κατοχή των κυπριακών εδαφών από την Τουρκία. Μια λύση, η οποία θα εδράζεται στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αρχές της δημοκρατίας, εξυπηρετώντας το καλώς νοούμενο συμφέρον του κυπριακού λαού.
Θέλω να τονίσω όμως για άλλη μια φορά, ότι πέραν του εθνικού μας ζητήματος, ευθύνη έχουμε και απέναντι στο υφιστάμενο κράτος και την κοινωνία μας. Είναι πεποίθησή μου, ότι η δημιουργία ενός ευνομούμενου, δημοκρατικού και ευρωπαϊκού κράτους, μέσω της εξυγίανσης των θεσμών και του εκσυγχρονισμού των κρατικών μηχανισμών, θα ενίσχυε σημαντικά τη διπλωματική δράση της Κύπρου και τις προσπάθειές μας για επίλυση του Κυπριακού. Η επίτευξη της εύρυθμης λειτουργίας στο εσωτερικό του κράτους, σαφέστατα θα βοηθήσει την εξωτερική πολιτική της χώρας μας και την κρατική μας υπόσταση στη διεθνή κοινότητα.
Βαδίζοντας, λοιπόν, στα βήματα των ηρώων μας, τους οποίους τιμούμε σήμερα, και διαβάζοντας με κριτική ματιά την ιστορία και το παρελθόν μας, καλούμαστε να χαράξουμε τη δική μας πορεία και να φέρουμε εις πέρας τις οφειλές και το χρέος που μας αναλογούν.
Εχέγγυά μας είναι η αξιοπρέπεια, το ήθος, η αποφασιστικότητα, η ενότητα δυνάμεων και η καθαρή αντίληψη της πραγματικότητας, χωρίς καμιά έκπτωση σε αυτά που διεκδικούμε, σε αυτά που δικαιούμαστε, σε αυτά που μας ανήκουν.
Χρειάζεται «δουλειά πολλή για να γυρίσει ο ήλιος» ωστόσο με αγώνες και προσπάθεια, το δίκαιο αποκαθίσταται.
Αιωνία ας μένει η μνήμη των ηρώων μας.
Άσβεστη ας μένει η ελπίδα για ανεύρεση των αγνοουμένων μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Βέφα Αλεξιάδου: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η αγαπημένη μαγείρισσα
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις