Όταν ξεκινούσε η μεγάλη πορεία των μοτοσικλετιστών από το Βερολίνο τον Ιούλιο του 1996, τίποτα δεν προμήνυε την τραγωδία.
Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Ήταν μια μεγαλειώδης πορεία που θα κατέληγε στην Κερύνεια και θα διαμήνυε τη θέληση των ανθρώπων για τη λευτεριά.
Ωστόσο, όσα εκτυλίχθηκαν τις μέρες πριν την 11η Αυγούστου, συνετέλεσαν ώστε να δημιουργηθεί μια βόμβα που εξερράγη τελικά, περισσότερο στο οδόφραγμα της Δερύνειας αλλά και σε άλλα σημεία της Κύπρου.
Όταν στις 10 Αυγούστου 1996 έφθασαν χιλιάδες μοτοσικλετιστές στο λιμάνι Λεμεσού, γνωστοποιήθηκε ότι η κυβέρνηση Κληρίδη δεν θα επέτρεπε να πραγματοποιηθεί η πορεία που θα κατέληγε στην Κερύνεια.
Οι απειλές των Τούρκων θορύβησαν το Προεδρικό, ωστόσο οι μοτοσικλετιστές, όντες ασυμβίβαστοι, δεν καταλάβαιναν από «νουθεσίες».
Η Πορεία διασπάστηκε και από τη Λευκωσία μέχρι τη Δερύνεια μοτοσικλετιστές προσέγγισαν τα κατοχικά οδοφράγματα.
Με την προσταγή των κατοχικών αρχών, Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι μαζεύτηκαν για να εναντιωθούν σε αυτή την ειρηνική, όπως ξεκίνησε, πορεία, και τα πράγματα ξέφυγαν.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχασαν τον έλεγχο και οι συγκρούσεις κυριάρχησαν, με το βάρος να πέφτει απέναντι από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, στη Δερύνεια.
Ο 24χρονος τότε Τάσος Ισαάκ, με μια λευκή μπλούζα, το σύνθημα «Απελευθέρωση η μόνη λύση» και την καρδιά ανοικτή, μπήκε στη μάχη για να σώσει τους συνοδοιπόρους του από τη βαρβαρότητα και το μένος των Τούρκων και των Τουρκοκυπρίων.
Στην προσπάθειά του αυτή και ενώ διέσωσε έναν συμπατριώτη του, έπεσε.
Τότε, ένα μπουλούκι δολοφόνων, τον ξυλοκόπησαν μέχρι τον θάνατο και η 11η Αυγούστου 1996 προστέθηκε στις άλλες αιματηρές ημερομηνίες του κυπριακού Ελληνισμού.
Ο Τάσος, κατέλειπε τη σύζυγό του Μαρία και την αγέννητη Αναστασία, η οποία, στα 22 της πια, βαδίζει με τους σημερινούς μοτοσικλετιστές, τιμώντας τη μνήμη του λεβέντη πατέρα της.
Στην κηδεία του, που έγινε τρεις μέρες μετά, κυριάρχησε η θλίψη και η οργή.
Κατά την κατάθεση στεφάνων στον τόπο της θυσίας του, ένας 26χρονος, ο ξάδερφός του Σολωμός Σολωμού, χειραγωγημένος από τον αγώνα για λευτεριά και δικαίωση, έμπαινε στη φωτιά και ανέβαινε στον ιστό της κατοχικής σημαίας, λίγα μέτρα μακριά από το σημείο της δολοφονίας του Τάσου.
Θα τον πυροβολούσε στο κεφάλι ο Κενάν Ακίν, μετέπειτα αξιωματούχος του ψευδοκράτους και φίλος του Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος παρακολουθούσε με κιάλια από κοντινό φυλάκιο. Η 14η Αυγούστου 1996 θα ήταν η τελευταία πράξη του δράματος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ξεπέρασε κάθε προσδοκία η η Πορεία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού – Χιλιάδες οι μοτοσικλετιστές -ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
Αίολη η αισιοδοξία για τη «διπλωματία του καφέ» -«Ναρκοθετεί» τα «ήρεμα νερά» η Άγκυρα
Ενώ η Λευκωσία αναμένει στο ακουστικό για τα επόμενα βήματα στο κυπριακό και για τη σύγκληση της πενταμερούς συνάντησης, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, καταρρίπτει όλα όσα προσπαθεί η Αθήνα να παρουσιάσει το τελευταίο διάστημα μέσω του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη περί ήρεμων νερών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες περνούν μέσα από το κυπριακό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
