Γραπτή τοποθέτηση της Επιτρόπου Διοικήσεως και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μαρίας Στυλιανού-Λοττίδου, αναφορικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του Μητροπολίτη Μόρφου.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η Επίτροπος οι δηλώσεις συγκεκριµένου Μητροπολίτη φαίνεται πως αναµφίβολα προσέβαλαν την γυναίκα ,την µητρότητα και την διαφορετικότητα ως προς τη την επιλογή σεξουαλικού προσανατολισµού. Αναµφίβολα προσέβαλαν την υπόληψη συγκεκριµένων προσώπων, ενώ συνάµα για µια ακόµη φορά θυµατοποιήθηκε το γυναικείο φύλο, εφόσον µε τις εν λόγω δηλώσεις έχει µετακυλιστεί στη γυναίκα το βάρος της ευθύνης της ελεύθερης επιλογής των ανθρώπων ως προς τον σεξουαλικό τους προσανατολισµό. Ιδιαίτερη δε σηµασία αποκτά η αναφορά για τα πρόσωπα αυτά, οτι αναδύεται από το σώµα τους «µπόχα» η οποία δύναται να γίνει αντιληπτή από τρίτους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Απόψεις του Μητροπολίτη Μόρφου, στα πλαίσια ανοιχτής για το κοινό οµιλίας, ότι:
«η οµοφυλοφιλία «Είναι πρόβληµα που συνήθως το µεταδίδουν οι γονιοί προς το παιδί. Κι αυτό συµβαίνει ... την ώρα της ερωτικής πράξης. Ή κατά τη διάρκεια της κυοφορίας. Όταν γίνεται δηλαδή ερωτική πράξη των γονέων όχι φυσιολογική. Αλλά πρωκτική. Αυτό όταν στη γυναίκα αρέσει, δηµιουργείται επιθυµία ... και πως «η αρσενοκοιτία … έχει συγκεκριµένη µυρωδιά … βρωµούσες, έβγαινε µπόχα από σένα», προκάλεσα.
Η ελευθερία της έκφρασης και διάδοσης ιδεών αποτελεί συστατικό στοιχείο της προσωπικότητας του ανθρώπου και προστατεύεται ως θεµελιώδες ανθρώπινο δικαίωµα, τόσο µε βάση το διεθνές και νοµικό πλαίσιο, όσο και την εσωτερική έννοµη τάξη.
Το εν λόγω δικαίωµα στην ελευθερία του λόγου και έκφρασης διασφαλίζεται από το άρθρο 19 του Συντάγµατος της Κυπριακής Δηµοκρατίας και το άρθρο 10 της 1 Ευρωπαϊκής Σύµβασης για τα Δικαιώµατα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) . Στις διατάξεις αυτές 2 διευκρινίζεται ότι αυτή η ελευθερία της έκφρασης περιλαµβάνει τηv ελευθερία της γνώµης, της λήψης και µετάδοσης γεγονότων, πληροφοριών, µηνυµάτων, ειδήσεων, και γενικότερα κάθε άποψης µε την οποία ένα πρόσωπο εκφράζει τα συναισθήµατα και τις ιδέες του.
Σύµφωνα δε µε την νοµολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), η ελευθερία της έκφρασης συνιστά ένα από τους βασικούς πυλώνες µίας πλουραλιστικής και δηµοκρατικής κοινωνίας. Ενδεικτικά αναφέρω την απόφαση στην υπόθεση, Handyside κατά του Ηνωµένου Βασιλείου3, όπου το ΕΔΔΑ διατύπωσε τη θέση ότι:
«Η ελευθερία της έκφρασης συνιστά αναγκαίο θεµέλιο µιας δηµοκρατικής κοινωνίας, µια από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδο της και για την ανάπτυξη κάθε ανθρώπου. Εφαρµόζεται όχι µόνο στην “πληροφόρηση” ή στις “ιδέες” που γίνονται ευνοϊκά δεχτές ή θεωρούνται ως ανώδυνες ή αδιάφορες, αλλά, επίσης, σε εκείνες που προσβάλλουν, πλήττουν ή ενοχλούν το Κράτος ή οποιοδήποτε τµήµα του πληθυσµού. Τέτοιες είναι οι απαιτήσεις της πλουραλιστικής ανεκτικότητας και του ανοιχτού πνεύµατος, χωρίς τις οποίες δεν νοείται η ύπαρξη δηµοκρατικής κοινωνίας».
Το ερώτηµα που ανακύπτει σε σχέση µε το θεµελιώδες αυτό δικαίωµα είναι κατά ποσό αυτό δύναται να τεθεί κάτω από περιορισµούς.
Η απάντηση έχει δοθεί ταυτοχρόνως µε την αναγνώριση του ίδιου του δικαιώµατος το οποίο επιτρέπει την δυνατότητα περιορισµού του σε διάφορες περιπτώσεις µεταξύ των οποίων για λόγους που αφορούν «… πρoστασίαv της υπoλήψεως ή τωv δικαιωµάτωv τωv τρίτωv…»
Οι δηλώσεις συγκεκριµένου Μητροπολίτη φαίνεται πως αναµφίβολα προσέβαλαν την γυναίκα ,την µητρότητα και την διαφορετικότητα ως προς τη την επιλογή σεξουαλικού προσανατολισµού. Αναµφίβολα προσέβαλαν την υπόληψη συγκεκριµένων προσώπων, ενώ συνάµα για µια ακόµη φορά θυµατοποιήθηκε το γυναικείο φύλο, εφόσον µε τις εν λόγω δηλώσεις έχει µετακυλιστεί στη γυναίκα το βάρος της ευθύνης της ελεύθερης επιλογής των ανθρώπων ως προς τον σεξουαλικό τους προσανατολισµό. Ιδιαίτερη δε σηµασία αποκτά η αναφορά για τα πρόσωπα αυτά, οτι αναδύεται από το σώµα τους «µπόχα» η οποία δύναται να γίνει αντιληπτή από τρίτους.
Μπορεί δε ο συγκεκριµένος λόγος ,να µην προβαίνει σε υποκίνηση για µίσος ή άσκηση βίας εναντίον συγκεκριµένων προσώπων ώστε να δύναται να χαρακτηριστεί ρητορική µίσους ,δεν µπορεί όµως να µην σηµειωθεί ότι οι συγκεκριµένες απόψεις και λόγος 4 που ακούστηκε έφεραν το στοιχείο της υποτίµησης και της απόρριψης δυνάµενα να οδηγήσουν σε αισθήµατα εχθρότητας και µίσους.
Λαµβάνοντας δε υπόψη ότι, ο ρατσισµός θεωρείται το σύνολο των αντιλήψεων που θεωρούν συγκεκριµένη οµάδα ανθρώπων ως υποτελή και ή κατώτερη στη βάση κάποιων ιδιαίτερων της χαραχτηριστικών, τότε δεν µπορεί παρά ο συγκεκριµένος λόγος να θεωρηθεί λόγος ρατσιστικός.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων (ΕΔΑΔ), κατά την απόφασή του στην υπόθεση Vejdeland and others v. Sweden5, τόνισε ότι οι διακρίσεις στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισµού είναι εξίσου σοβαρές µε τις διακρίσεις στη βάση της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής και του χρώµατος και δεν προστατεύονται από το δικαίωµα στην έκφραση.
Το Δικαστήριο έκρινε περαιτέρω ότι ο περιορισµός στην άσκηση του δικαιώµατος αυτού (έκφρασης ) ήταν αναγκαίος σε µια δηµοκρατική κοινωνία για την προστασία της φήµης και των δικαιωµάτων των άλλων.
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο οµοαρνητισµός, όπως και ο ρατσιστικός λόγος σε καµία περίπτωση δεν προστατεύεται από την ελευθερία της έκφρασης αλλά αντιθέτως , συνιστά παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διαιωνίζει αρνητικά στερεότυπα και υποδαυλίζει βίαιες συµπεριφορές.
Τέτοιες απόψεις συντηρούν αφενός, προκαταλήψεις και έχθρα σε βάρος των οµοφυλοφίλων ανθρώπων, και από την άλλη, καθιστούν τη γυναίκα ως υπαίτια αυτής της «διαφορετικότητας», στοχοποιώντας την παράλληλα ,σε σχέση µε τη σεξουαλική της επιθυµία.
Σήµερα, τα έµφυλα στερεότυπα παραµένουν ισχυρά και συνεχίζουν να συνδέουν συγκεκριµένους ρόλους σε άνδρες και γυναίκες στη βάση των βιολογικών τους διαφορών. Εξακολουθούν να υφίστανται θέσεις όπου διατηρούν το ανδρικό φύλο ως καθολική, αντικειµενική και ουδέτερη σταθερά του ανθρώπινου είδους και το γυναικείο ως κάτι διαφορετικό, µιας παρέκκλισης από τον ανδρικό κανόνα, ενισχύοντας ουσιαστικά σεξιστικές αντιλήψεις που προϋποθέτουν µια γυναίκα «αθώα», χειραγωγίσιµη. Είναι στα ίδια πλαίσια, όπου επιβάλλεται η συµµόρφωση του γυναικείου σώµατος στο µέτρο της αντρικής επιθυµίας και δαιµονοποιείται η σεξουαλική της επιθυµία.
Ο κάθε ένας µας έχει την ευθύνη του λόγου και των απόψεων του οι οποίες κρίνονται από την θέση την οποία κατέχει αλλά και το µέγεθος του διαφορετικού κοινού στο οποίο απευθύνεται.
Η αναγνώριση της δυνατότητας για τάχιστη αναµετάδοση της είδησης σε πλήθος αποδεκτών, θα πρέπει να λαµβάνεται πάντοτε υπόψη και ιδιαίτερα όταν εκφράζονται απόψεις και ιδεές που µπορεί να στιγµατίσουν πρόσωπα και να δηµιουργήσουν εχθρότητα, αναφορικά µε τον σεξουαλικό προσανατολισµό, ο οποίος είναι άµεσα συνδεδεµένος µε την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.
Η διαφορετικότητα είναι δικαίωµα για τους λόγους που ο καθένας επιλέγει, γνωρίζει και ορίζει για το πρόσωπο του και δεν µπορεί να αποτελεί λόγο χλευασµού, υποτίµησης ή εχθρότητας, καθ’ ότι σε ένα πλαίσιο αλυσιδωτής συµπεριφοράς δύναται να οδηγήσει στο έγκληµα µίσους, το οποίο αδιαµφισβήτητα είναι από όλους µας καταδικαστέο.
Για όλα όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω η Πολιτεία καλείται να τηρεί µια συνεπή και συνεκτική στάση καταδικάζοντας δηλώσεις που δύναται να προαγάγουν το µίσος, την εχθρότητα, τις διακρίσεις και τον ρατσισµό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Τον τσάκωσαν «φτιαγμένο»: Οδηγούσε και χωρίς άδεια οδηγού - Συνελήφθη 34χρονος
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
• Σοφία Βεργκάρα: Δίχνει πώς λικνίζονται οι Λατινοαμερικάνοι για το Thanksgiving - Βίντεο
Αίολη η αισιοδοξία για τη «διπλωματία του καφέ» -«Ναρκοθετεί» τα «ήρεμα νερά» η Άγκυρα
Ενώ η Λευκωσία αναμένει στο ακουστικό για τα επόμενα βήματα στο κυπριακό και για τη σύγκληση της πενταμερούς συνάντησης, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, καταρρίπτει όλα όσα προσπαθεί η Αθήνα να παρουσιάσει το τελευταίο διάστημα μέσω του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη περί ήρεμων νερών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, οι οποίες περνούν μέσα από το κυπριακό.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
