Το νήμα της ζωής της κόπηκε τον Ιούλιο του 2011, σε ηλικία 27 ετών. Σχεδόν εννέα χρόνια μετά αποδεικνύεται πως οι ανησυχίες των οικείων της ότι υπήρχαν ευθύνες για τον χαμό της, δεν ήταν αβάσιμες.
Του Φάνη Μακρίδη
Ο λόγος για την Σοφία Αθανασίου από την επαρχία Λάρνακας, η οποία έπασχε από δρεπανοκυτταρική αναιμία και απεβίωσε στις 6 Ιουλίου του 2011 υπό τραγικές συνθήκες, κι ενώ νοσηλευόταν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας λόγω επιπλοκών που είχε με την υγεία της. Εισήχθη στο δημόσιο νοσηλευτήριο της πόλης στις 4/7/2011 πριν χάσει τη ζωή της δυο ημέρες αργότερα από οξύ θωρακικό σύνδρομο.
Ο θανατικός ανακριτής κ. Ξενής Ξενοφώντος στο πόρισμά του (29/05) εξέθεσε τα κενά που υπήρχαν τότε στο σύστημα υγείας, ενώ έκανε ξεκάθαρα λόγο για ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες.
«Στη βάση των ενώπιόν μου στοιχείων, θα μπορούσε πιθανόν να προσαφθεί κατηγορία δυνάμει των άρθρων 205 ή 210 του Κεφ. 154», είναι μια από τις χαρακτηριστικές του αναφορές που συνοδεύουν το πόρισμα. Να σημειωθεί ότι τα συγκεκριμένα άρθρα του ποινικού κώδικα έχουν να κάνουν με ανθρωποκτονία/πρόκληση θανάτου εξ αμελείας.
Η Σοφία ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειάς της. Είχε σπουδάσει στην Αθήνα Ευρωπαϊκές Σπουδές. Το 2005 είχε χάσει τον μικρότερο αδερφό της, τον τότε 17χρονο Θανάση, ο οποίος επίσης έπασχε από δρεπανοκυτταρική αναιμία. Εδώ να σημειωθεί ότι ο παιχνιδότοπος εντός του πάρκου που βρίσκεται πίσω από την εκκλησία της Αγγελόκτιστης στο Κίτι, φέρει την ονομασία «Παιχνιδότοπος Θανάση & Σοφίας» στη μνήμη των δυο αδερφιών, κατόπιν δωρεάς και σχετικής απόφασης του κοινοτικού συμβουλίου.
Πριν αναφερθούμε στις βασικές παραμέτρους του πορίσματος, το οποίο προσεχώς θα διαβιβαστεί στη Νομική Υπηρεσία, να σημειωθεί ότι την οικογένεια εκπροσώπησε ο δικηγόρος Νίκος Δαμιανού. Στη διαδικασία της νεκροτομής που είχε διενεργηθεί από την Ελένη Αντωνίου, συμμετείχε ο Πανίκος Σταυριανός εκ μέρους της οικογένειας της Σοφίας.
Έλλειψη κλινών στη Λευκωσία …
Σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στο πόρισμα, στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας δεν υπήρχε η υποδομή για αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας. Παρ΄ όλα αυτά και με βάση πάντα τα όσα καταγράφονται, η μεταφορά της ασθενούς στο δημόσιο νοσοκομείο της Λευκωσίας, όπου θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα υγείας της, δεν κατέστη δυνατή, λόγω έλλειψης κλινών…
«Όταν εκδηλώθηκε η εν λόγω κρίση, η οποία ήταν πιθανόν να επισυμβεί είχε συστηθεί αφαιμαξομετάγγιση, η οποία δεν μπορούσε να της παρασχεθεί στο Γ.Ν. Λάρνακας, ενώ στο Γ.Ν. Λευκωσίας, στο οποίο και υπήρχαν καλύτερες ιατρικές επιλογές και παρακολούθηση για την ίδια, όταν του ζητήθηκε, δεν τη δέχθηκε για μεταφορά, με την επίκληση έλλειψης διαθέσιμων κλινών» σημειώνεται και προστίθεται: «Ενώ η θανούσα έπασχε από αιματολογικού τύπου ασθένεια, δεν υπήρχε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας αιματολογικό τμήμα και δεν υπήρχε η δυνατότητα άμεσης διασωλήνωσης λόγω του ότι δεν βρισκόταν επί τόπου αναισθησιολόγος στο Νοσοκομείο, δεν υπήρχε κατάλληλη επίβλεψη της θανούσας από ομάδα ιατρών και σύμφωνα με τη μαρτυρία οι πιθανότητες επιβίωσής της ήταν μειωμένες, συγκριτικά με το εάν εισαγόταν στο Γ.Ν. Λευκωσίας».
Δεν υπήρχε αναισθησιολόγος λόγω απόφασης Υπουργείου
Πέραν από τα πιο πάνω που δείχνουν ότι υπάρχουν ασθενείς… δυο ταχυτήτων, ο θανατικός ανακριτής σημειώνει πως στοίχισε το γεγονός ότι δεν υπήρχε αναισθησιολόγος για επείγον περιστατικό: «Απουσίαζε, σύμφωνα με την μαρτυρία του ίδιου του αναισθησιολόγου Μ.3, επί καθήκοντι αναισθησιολόγος σε επείγον περιστατικό, αφού το Υπουργείο Υγείας δεν μερίμνησε να υπάρχει στο χώρο του νοσοκομείου αναισθησιολόγος για κάλυψη επειγόντων περιστατικών, με δεδομένο δε ότι ο χρόνος, ως ο Μ.3 δέχθηκε, είχε τη σημασία του και άρα η θανούσα θα είχε και αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης».
Το πρωτόκολλο…
Βάσει πάντα των όσων καταγράφονται από τον Ξενή Ξενοφώντος, δεν ακολουθήθηκε ειδικό πρωτόκολλο στην περίπτωση της Σοφίας: «Η επί καθήκοντι ιατρός δεν είχε υπόψη της το Πρωτόκολλο, αν και διαβουλεύτηκε με την υπεύθυνη του Τμήματος Θαλασσαιμίας».
Η σπλήνα…
Υπήρχε και άλλη μια σημαντική παράμετρος σε σχέση με την κατάσταση της ασθενούς και την σπλήνα της, η οποία «δεν εκτιμήθηκε ως προς το βάρος της (12πλασια του κανονικού) και θα έπρεπε να είχε εντοπιστεί και να είχε αφαιρεθεί προ πολλού».
Ξεκάθαρες αναφορές
Η δε κατάληξη του θανατικού ανακριτή, είναι αδύνατον να αφήσει κάποιον αδιάφορο, λόγω των ξεκάθαρων αναφορών του για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η θανούσα: «Υπήρχε, δηλαδή, μια επικίνδυνη κατάσταση που δημιουργήθηκε από το να εισάγεται ασθενής σε Νοσοκομείο με σοβαρές ελλείψεις και εγγενείς αδυναμίες, για τις οποίες δεν είχα μαρτυρία ότι ενημερώθηκε η θανούσα και η θεραπεία που παρεχόταν ήταν για τους λόγους που πιο πάνω αναφέρθηκαν σαφώς ανεπαρκής. Δεν μπορεί να γίνει λογικά αντιληπτό γιατί να γίνει δεκτή η ασθενής για εισαγωγή υπό αυτές τις συνθήκες στο Γ.Ν. Λάρνακας και να παραμείνει εκεί και γιατί να μην μεταφερθεί στη Λευκωσία αμέσως μετά την εισαγωγή της ή έστω να μεταφερθεί άμεσα στη Λευκωσία όταν κρίθηκε ότι θα έπρεπε να εισαγόταν σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Πρόκειται για νοσοκομεία με όχι και τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ τους (περί των 30 λεπτών οδικώς, ίσως και λιγότερο). Τα όσα δε αναφέρθηκαν ειδικά στην περίπτωση της θανούσας, σε σχέση με την ακατανόητη εισαγωγή και παραμονή της σε νοσοκομείο, με εγγενείς για την περίπτωσή της ελλείψεις σε σχέση με την ενδεδειγμένη ιατρική αντιμετώπισης της περίπτωσής της, παρά το ότι ήταν γνωστό ότι μπορούσε να εκδηλωθεί οξύ θωρακικό σύνδρομο στην ασθενή, αλλά και ειδικότερα το ότι λειτουργούσε νοσοκομείο χωρίς αναισθησιολόγο επί τόπου και χωρίς εντατικολόγο στο τμήμα εντατικής θεραπείας, το ότι υπήρχε τμήμα θαλασσαιμίας, αλλά όχι αιματολόγος και μη διαθέσιμη αφαιμαξομετάγγιση, αλλά και το ότι το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας δεν δέχθηκε ασθενή του οποίου η ζωή βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο και που αδυνατούσε να έχει σε άλλο νοσοκομείο διαθέσιμη αφαιμαξομετάγγιση με επικαλούμενη έλλειψη κλινών, όχι μόνο συνθέτουν μία εικόνα που ως σύνολο δεν περιποιεί τιμή στο κυπριακό σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας και στα δημόσια νοσηλευτήρια, αλλά συνιστούν πράξεις και παραλείψεις που δεν αποκλείεται να συντέλεσαν στο θάνατο της Σοφίας Αθανασίου και που πιθανόν να εμπίπτουν στα όρια των 205 ή του 210 Π.Κ., κάτι για το οποίο βεβαίως δεν θα αποφανθώ εγώ. Υπό το φως των πιο πάνω διαπιστώσεων μου καταλήγω ότι ο θάνατος της Σοφίας Αθανασίου προήλθε από κρίση δρεπανοκυτταρικής αναιμίας με εκδηλωθέν οξύ θωρακικό σύνδρομο που κατέληξε σε καρδιακή ανακοπή. Δίδονται οδηγίες στον Πρωτοκολλητή, όπως, εάν η Διοικητική Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ικανοποιηθεί για την ορθότητα του πορίσματος, να το διαβιβάσει στο Γενικό Εισαγγελέα, ούτως αυτός να προβεί σε οιοδήποτε περαιτέρω χειρισμό θεωρεί αναγκαίο».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κίτρινη προειδοποίηση για βροχές και καταιγίδες - Πότε τίθεται σε ισχύ και πόσο θα διαρκέσει
• Πέντε σημάδια που δείχνουν ότι βρίσκεστε στα όρια του αλκοολισμού: Τι να μην κάνετε στις γιορτές
• Περιπέτεια υγείας για τη Σοφία Μουτίδου: «Πέρασα δεινά ένα εικοσιτετράωρο»
• Αυστραλία: Βίασε τρεις γυναίκες σε μπάτσελορ - Συγκρατούμενος του στη φυλακή «εκδικήθηκε»
• Θλίψη στη Λευκωσία: Πέθανε ο Παντελής Ιγνατίου- Η παράκληση της οικογένειας - Δείτε φωτογραφία του
Λετυμπιώτης: «Στη βάση διεθνούς δικαίου να είναι η όποια συμφωνία Τουρκίας - Συρίας»
Η οποία πρόθεση σύναψης συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας - Συρίας, ως χώρες με παρακείμενες ακτές, θα πρέπει να βασίζεται στο Διεθνές δίκαιο και δη στο εθιμικό διεθνές δίκαιο της θάλασσας όπως αυτό αντανακλάται στην UNCLOS, και να λαμβάνει υπόψη τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην περιοχή αναφέρει σε δήλωσή του στο ΚΥΠΕ ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
