Η απαξίωση που επέδειξε ο απερχόμενος πρόεδρος Αναστασιάδης προς την γ.γ. της ΠΕΟ, Σωτηρούλα Χαραλάμπους, με τη φράση “άκουσα μια κυρία που φωνασκούσε για την ΑΤΑ”, ένα κράμα υποτίμησης, σεξισμού και γνήσιας αναστασιαδικής έπαρσης, αντιμετωπίστηκε όπως και όλα τα παρόμοια κρούσματα, από τότε που ζητήματα όπως ο σεξισμός περιλαμβάνονται στη δημόσια συζήτηση (γιατί, εάν θυμάστε, υπήρχε και μια όχι-και-τόσο-μακρινή εποχή, που τέτοιου είδους σχόλια θεωρούνταν “κανονικά” και δεν κουνιόταν φύλλο):
το ΑΚΕΛ μέσω προβεβλημένων στελεχών του χρησιμοποίησε τη φράση για να μας δείξει ότι ο Αναστασιάδης είναι ένας old-school σεξιστής, χωρίς καμία εκτίμηση για το γυναικείο φύλο (ο ίδιος φαντάζομαι πως θα απορρίπτει μετά βδελυγμίας ότι είναι old school) αλλά και -προεκλογική γαρ- ότι πάνω-κάτω αυτά πρεσβεύουν και οι δύο επίσης προερχόμενοι από τον ΔΗΣΥ υποψήφιοι (μια άστοχη ταύτιση, που απλά δείχνει τον βαθμό απελπισίας τους). Από την άλλη, προεδρικό και ΔΗΣΥ το έκαναν γαργάρα, όπως και κάθε ρατσιστικό/σεξιστικό/ομοφοβικό/μισαλλόδοξο κρούσμα στο δεξιό στρατόπεδο. Πιο εκκωφαντική και λυπηρή δε η σιωπή Συναγερμικών που φημίζονται για τον προοδευτισμό, τον φεμινισμό, τον φιλελευθερισμό και το (υποτίθεται) ανοιχτό μυαλό τους, που κλείνει ερμητικά και απότομα σαν διωναία γύρω από το ανυποψίαστο έντομο, όταν οι αρχές τους παραβιάζονται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Η συμπεριφορά του Αναστασιάδη δεν είναι φυσικά κάτι καινούργιο ή πρωτόγνωρο. Έτσι ήταν από την πρώτη μέρα, απλά πρώτα το 2004, όταν το έπαιξε έξυπνα ως πρωτεργάτης του Ναι και αργότερα, όταν εμφανίστηκε ως Μεσσίας που θα μας έσωζε από την (κυριολεκτικά) καταστροφική διακυβέρνηση Χριστόφια, ας μην κρυβόμαστε, οι παλαιολιθικές απόψεις του για θέματα φυλής και φύλου ήταν πολύ χαμηλά στην ατζέντα - ΑΝ υπήρχαν καν εκεί δεδομένης της εποχής. Κανείς δεν στηρίζει Νίκαρο επειδή είναι προοδευτικός, φεμινιστής, δικαιωματιστής ή επαναπροσεγγιστής (αν και για το τελευταίο η αλήθεια είναι πως παραλίγο να μας πείσει - ευτυχώς εγκατέλειψε γρήγορα τη συγκεκριμένη αμφίεση). Είναι τραχύς, αλαζόνας, εθνικιστής, παρτάκιας, με ελάχιστη έως μηδαμινή εκτίμηση (ή/και ανοχή) για γυναίκες, gay, αλλοδαπούς και αλλόθρησκους (εκτός κι αν είναι Ρώσοι ή Άραβες μεγιστάνες). Πούλησε το αφήγημα ότι νοικοκύρεψε την οικονομία, έστησε το ΓΕΣΥ, αντιμετώπισε με επιτυχία την πανδημία και έθαψε για τα καλά το Κυπριακό, καταγγέλλοντας παράλληλα την “τουρκική αδιαλλαξία”.
Τι κι αν επί των ημερών του η διαφθορά διογκώθηκε, η ατιμωρησία έγινε πλέον ο κανόνας, το 90% των media είναι φιλοκυβερνητικά ή ασκούν μηδενική κριτική, η Κύπρος καθιερώθηκε ως το αβύθιστο πλυντήριο της Μεσογείου και ο ίδιος -όπως λένε και οι Αμερικάνοι- laughs all the way to the bank; Για την πλειοψηφία του κυπριακού λαού, αυτούς που θα ψηφίσουν τους δύο άξιους συνεχιστές του έργου του Νίκαρου, Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκο Χριστοδουλίδη, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ο Αναστασιάδης δεν κυβέρνησε δύο πενταετίες επειδή ήταν ο καλύτερος, αυτό το ξέρει και ο πιο σκληροπυρηνικός θαυμαστής του (ναι Μαυρίκιε, για σένα μιλάω). Ο Νίκαρος επικράτησε επειδή, μέσα στη γενική αντίληψη “όλοι τα ίδια σκατά είναι” (που με την καθαρά Χριστοδουλική λογική, δεν συμφωνώ αλλά και δεν διαφωνώ απόλυτα) ήταν ο λιγότερο σκατά ή τέλος πάντων, τα ικανότερα σκατά. Φαντάσου να είσαι η αντιπολίτευση της πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης όλων των εποχών και στο τέλος της δεκαετίας αντί να βγαίνεις πανηγυρικά από τον πρώτο γύρο με 60%, ο υποψήφιός σου (επίσης στενός συνεργάτης του απερχόμενου) να κινδυνεύει να μείνει εκτός β’ γύρου. Και επικρατέστεροι για διαδοχή να είναι αυτοί που δηλώνουν συνεχιστές του έργου της διεφθαρμένης κυβέρνησης. Άξιοι διάδοχοι του ανθρώπου που διόρισε Γενικούς Εισαγγελείς πρώην μέλη του αμαρτωλού Υπουργικού, που μοίραζε αβέρτα διαβατήρια, ώστε να σιγουρευτεί ότι δεν θα διωχθεί ποινικά, κυριολεκτικά για όσο ζει.
Σκεφτείτε πόσο έχει διαβρωθεί το πολιτικό σύστημα, όταν το εκλογικό σώμα απεχθάνεται περισσότερο την αντιπολίτευση, που δεν έκανε τίποτα, από μια κυβέρνηση η οποία μόνο που δεν μας γαμούσε στον δρόμο (αν και επί Γιολίτη και του αγαπημένου της Αίαντα έφτασαν πολύ κοντά). Και φτάσαμε στους τελευταίους μήνες πριν ξεκουμπιστεί ο απερχόμενος, να περιφέρεται ως φύλαρχος, απολαμβάνοντας ασυλία, ατιμωρησία και αναλγησία, ευλογώντας τα γένια του, κόβοντας μεταξωτές κορδέλες και τοποθετώντας θεμέλιους ηλίθιους (σωστά διαβάσατε), ρίχνοντας το εκάστοτε κροκοδείλιο δάκρυ για την πατρίδα που δεν κατάφερε να επανενώσει (εξαιτίας -μαντέψτε- της τουρκικής αδιαλλαξίας) και υποσχόμενος ότι θα συνεχίσει να είναι μέσα στα πράγματα, όποιος απ’ τους τρεις πρώην συνεργάτες του βγει πρόεδρος! Βλέπετε, οι ιθαγενείς έγιναν πιο απαιτητικοί και τα απλά καθρεφτάκια δεν αρκούν...
Και κάποιοι actually πιστεύουν πως αυτός ο άνθρωπος θα πληγεί από ένα σεξιστικό σχόλιο για τη γ.γ. της ΠΕΟ. Χαχα, το άλλο με τον Μαυρογιάννη... υπέρμαχο της λύσης το ξέρετε;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
