O σεισμός δεν έγινε αισθητός στους Συναγερμικούς στις 3 το ξημέρωμα αυτός για την Πινδάρου ήταν μετά βίας μετασεισμός- αλλά πολύ νωρίτερα. Βασικά όταν συνειδητοποίησαν ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου έμενε εκτός β’ γύρου - θλιβερή πρωτιά για πρόεδρο του ΔΗΣΥ στην ιστορία του κόμματος - και το απαρχαιωμένο σύνθημα “Σεισμός σεισμός Συναγερμός” (που αντηχούσε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις) έμοιαζε να τους κοροϊδεύει κατάμουτρα.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τον επίσημο ΔΗΣΥ και τον απλό Συναγερμικό σε δίλημμα. Ιδεολογικό. Κομματικό. Μα πάνω απ’ όλα ηθικό. Να στηρίξει Νίκο Χριστοδουλίδη, όπως έσπευσε να διαμηνύσει ο Νίκος Αναστασιάδης το ίδιο κιόλας βράδυ της συντριβής, μαντρώνοντας Αβέρωφ και πρωτοκλασάτα στελέχη στο Προεδρικό; Ή να κάνουν την υπέρβαση και να στηρίξουν (και να εκλέξουν) Ανδρέα Μαυρογιάννη σε μια κυβέρνηση αληθινής εθνικής ενότητας, με κύριο γνώμονα το Κυπριακό (όπου συμφωνούν αμφότεροι ότι όποια ευκαιρία υπάρξει θα είναι και η τελευταία) και μια ισορροπία τρόμου με εκατέρωθεν υποχωρήσεις στα υπόλοιπα θέματα;
Η απάντηση, όσο κι αν φαντάζει ζόρικη, πολύπλοκη και ανυπόφορη, είναι απλούστατη. Ο ΔΗΣΥ πρέπει να στηρίξει Μαυρογιάννη. Όχι τόσο για το δικό του καλό (η απόφαση σίγουρα θα προκαλέσει τριγμούς και ρήξεις) όσο για της πατρίδας. Είναι η χρυσή, ιστορική, ευκαιρία για τον Συναγερμό να αποδείξει στην πράξη ότι δεν έλεγε τόσο καιρό μαλακίες και ότι μπορεί να βάλει το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το κόμμα.
Η στήριξη Χριστοδουλίδη και η συγκυβέρνηση με τη συνοπαρτζιά ακροδεξιών, απορριπτικών, οπορτουνιστών, τυχοδιωκτών και των πολιτικών παρασίτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ είναι ίσως η χειρότερη απόφαση που μπορεί να πάρει ο ΔΗΣΥ. Και το γεγονός ότι ο απερχόμενος Πρόεδρος δουλεύει προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο βασικότερος λόγος ο επίσημος ΔΗΣΥ να τρέξει προς την αντίθετη. Για σκεφτείτε το. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης με την διασπαστική υποψηφιότητά του και ο Αναστασιάδης με τη φθορά (και διαφθορά) που προκάλεσε με την αμφιλεγόμενη δεκαετή διακυβέρνησή του ήταν οι δύο βασικές αιτίες της πανωλεθρίας Αβέρωφ και ΔΗΣΥ. Και τα ξεχνάς όλα αυτά μέσα σε λίγα 24ωρα και τρέχεις να πέσεις στην αγκαλιά του ανθρώπου που έστειλε τον ΔΗΣΥ στην κόλαση;
Αυτό προσομοιάζει με το θύμα που εξαναγκάζεται να παντρευτεί τον βιαστή του.
Στην πολιτική, όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν χωρούν οι συναισθηματισμοί. Αν ο ΔΗΣΥ θεωρήσει ότι το κακό να στηρίξει Χριστοδουλίδη (με αντάλλαγμα παραμονή στην κυβέρνηση έστω ως εταίρος) είναι μικρότερο από το να θολώσει τις διαχωριστικές γραμμές με την αιώνια νέμεσή του το ΑΚΕΛ, θα πάνε με τον “προδότη”, τον “διασπαστή”, τον “αποστάτη” και θα πουν κι ένα τραγούδι (ελπίζω όχι κι αυτοί το Flowers της Miley Cyrus γιατί θ' αυτομολήσω). Θα προβάλουν την ενότητα του κόμματος, την ανάγκη να παραμείνει ο ΔΗΣΥ στην εξουσία, κάποια τέτοια παπαριά τέλος πάντων, θα καταπιούν το φαρμάκι (για να μην πω κάτι χυδαίο που όμως ταιριάζει περισσότερο) και θα γίνουν ακόμα ένα χανουμάκι στο χαρέμι του Χριστοδουλίδη. Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με υπερηφάνειες, αξιοπρέπειες και μεγαλοστομίες που νόμιζαν πως μπορούσαν να υπερσκελίσουν την ωμή λαχτάρα για εξουσία ή/και επιβίωση.
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον επίσημο Συναγερμό, κατά πάσα πιθανότητα θα συρθεί πίσω από τον Αναστασιάδη, που ξέρουμε πολύ καλά πως σκοτίστηκε τώρα στα γεράματα για το κόμμα, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι μια κυβέρνηση-μαριονέτα που να μην τον διώξει ποινικά στο μέλλον - και ποιος ιδανικότερος γι’ αυτή τη δουλειά από την κούκλα εγγαστρίμυθου που είχε για μια δεκαετία στην αγκαλιά του; Μαζί του σίγουρα θα πάει το ακραία συντηρητικό, ακροδεξιό κομμάτι του Συναγερμού, οι διχοτομικές, εθνικιστές και ρατσιστικές απόψεις του οποίου ταυτίζονται με το μεγαλύτερο μέρος του Χριστοδουλικού αχταρμά.
Όμως υπάρχουν και οι μετριοπαθείς, αληθινοί φιλελεύθεροι δημοκράτες και ευρωπαϊστές Συναγερμικοί, η πραγματική Κληριδική κληρονομιά, που δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν την Πινδάρου στον εξευτελισμό, αντίθετα μπορούν να κάνουν την υπέρβαση και να ψηφίσουν Μαυρογιάννη. Με τη μικρή διαφορά με ΝΧ, τη συμπόρευση Δημητριάδη και Χριστοφίδη (που θεωρώ αυτονόητη) και ίσως επίσημα των Οικολόγων καθώς και την κινητοποίηση χιλιάδων ανένταχτων που απείχαν στον α’ γύρο αλλά τώρα αχνοβλέπουν μια ελπίδα, ο Μαυρογιάννης δεν χρειάζεται ολόκληρο τον ΔΗΣΥ για να εκλεγεί - αρκεί, το προοδευτικό, διαλλακτικό και υγιές κομμάτι του. Και να σχηματίσει μια κυβέρνηση πραγματικής ευρείας αποδοχής -όχι το συνονθύλευμα από αζήτητα του πολιτικού συστήματος που μάζεψε η κολυμπήθρα του Σιλωάμ του ΝΧ- και γιατί όχι να διατηρήσει στα πόστα τους Συναγερμικούς Υπουργούς που κρίθηκαν πετυχημένοι (πχ Κασουλίδης στο ΥΠΕΞ, Πετρίδης στο Οικονομικών - δύο Υπουργεία απ’ τα οποία το ΑΚΕΛ δεν πρέπει να περάσει ούτε απ’ έξω) ή δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το έργο τους σε νεοσύστατα Υφυπουργεία που εγκαινίασαν (Ανθούση, Τουμαζής). Σίγουρα δεν είναι και η ευκολότερη απόφαση και αναμφίβολα θα βρει μπροστά του τη νομενκλατούρα της Εζεκία Παπαϊωάννου, όμως τώρα είναι η ευκαιρία να αποδείξει πως θα είναι ένας ακηδεμόνευτος πρόεδρος με πυγμή, αποφασιστικότητα και τσαγανό και όχι ο μόνιμα διορισμένος υπάλληλος και yes man που έμαθε να είναι υπόλογος σε κάποιον από πάνω του.
Ο αληθινός disrupter σπάει αυγά, στεγανά και καλούπια. Πάει κόντρα στο ρεύμα, διαλέγει τον ζόρικο δρόμο και παίρνει ρηξικέλευθες αποφάσεις που ξέρει ότι θα σοκάρουν, θα προκαλέσουν ίσως και να εξοργίσουν μερίδα του κοινού του. Το κάνει όμως γιατί είναι σίγουρος ότι μόνο έτσι θα δουλέψει ή τουλάχιστον έτσι λέει το ένστικτό του.
Γιατί αν θέλετε “disrupter” τύπου “δεν θα συμφωνήσω αλλά ούτε και θα διαφωνήσω” υπάρχει πάντα ο Νίκος Χριστοδουλίδης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Σκαρφάλωσε στην ταράτσα οικίας και…έκλεψε τον θερμοσίφωνα - Συνελήφθη 34χρονος
• Διανομέας τσέπωσε τις εισπράξεις και έγινε καπνός - Καταζητείται από την Αστυνομία
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις