Αν μας έμαθε κάτι το (αναμενόμενο) εκλογικό αποτέλεσμα είναι πως ποτέ δεν πρέπει να υποτιμούμε τους απογοητευμένους ψηφοφόρους: Θα τα κάνουν ακόμα χειρότερα απ’ το να εκλέξουν για δεύτερη φορά τον Αναστασιάδη! Μερικές σκέψεις για το αποτέλεσμα της πιο ανατρεπτικής (και τοξικής) εκλογικής αναμέτρησης στην πρόσφατη μνήμη...
Για πρώτη φορά ανεξάρτητος υποψήφιος έβγαλε εκτός μάχης τα δύο μεγάλα κόμματα
Κάτω από άλλες συνθήκες θα πανηγυρίζαμε για το σπάσιμο του δίπολου, την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, την ανάδειξη φρέσκων προσώπων και τη χάραξη νέας πολιτικής... εάν φυσικά ίσχυε οτιδήποτε από όλα αυτά. Το 70% των υποστηρικτών του νέου Προέδρου προέρχεται από τον ΔΗΣΥ, ο ίδιος υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του απερχόμενου Προέδρου (που κίνησε γη και ουρανό προκειμένου να εκλεγεί) και τα... φρέσκα πρόσωπα και πολιτικές είναι τα κόμματα που ήταν στα αζήτητα την τελευταία δεκαετία - και για πολύ καλό λόγο!
Μιλώντας για τους μικρούς, έπαθαν σύνδρομο στέρησης μακριά από την εξουσία
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος το είχε πει σε ανύποπτο χρόνο: το ΔΗΚΟ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα είναι στην κυβέρνηση. Βλέπετε δέκα χρόνια μακριά από την εξουσία για ένα κόμμα-επιχείρηση με το αλισβερίσι για την καρέκλα ως μοναδική ιδεολογία, το ρουσφέτι ως καταστατικό και πελάτες αντί για ψηφοφόρους, είναι πάρα πολλά. Ήταν και θέμα επιβίωσης, χωρίς το δέλεαρ του βολέματος οι “Μάκηδες” (το είδος ψηφοφόρου που ανέθρεψε το ΔΗΚΟ και εξέθεσε άθελά του στο πιο κριντζ σποτ της δεκαετίας) θα την κάνουν γι’ αλλού. Να μην πούμε για την Σιζοφρενική ΕΔΕΚ, το knock-off του ΔΗΚΟ γνωστή και ως ΔΗΠΑ (του αγαπημένου της εξέδρας του Ελευθερία Μάριου Καρογιάν), την έκπτωτη Θεοχάρους, τον αδέσποτο Θεμιστοκλέους και το μισό ΕΛΑΜ.
Η πλειοψηφία της κυπριακής κοινωνίας είναι συντηρητική
Ή τουλάχιστον αυτοί που πάνε και ψηφίζουν. Μάλιστα είναι σε τόσο βαθιά... συντήρηση (σχεδόν κατάψυξη) που δεν σημειώθηκε πρόοδος ούτε όταν είχαμε αριστερή κυβέρνηση (τη μία και μοναδική φορά επί Χριστόφια γιατί δεν νομίζω να ξαναδούμε) ενώ επί Τάσσου Παπαδόπουλου όπου συγκυβερνούσε το ΑΚΕΛ καταγράφηκε το μεγαλύτερο ίσως πισωγύρισμα όχι μόνο στο Κυπριακό αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Γι’ αυτό και ο Μαυρογιάννης δεν είχε υπόθεση, το προοδευτικό μοντέλο διακυβέρνησης που προωθούσε ήταν ελκυστικό μόνο για μεγάλο μέρος των ΑΚΕΛικών, ένα κομμάτι των Οικολόγων, μερίδας των ανένταχτων και το (σχετικά) προοδευτικό κομμάτι του ΔΗΣΥ που μεταξύ μας προτιμούσε να καταπιεί έναν κουβά πρόκες παρά να ψηφίσει τον “αποστάτη”. Και πάλι δεν έφτασαν. Γιατί η πλειοψηφία ΔΕΝ είναι προοδευτική και πρέπει κάποια στιγμή να το αποδεχτούμε. Όπως επίσης και το γεγονός ότι...
Οι περισσότεροι Ελληνοκύπριοι ΔΕΝ θέλουν λύση
Ή τουλάχιστον λύση που να περιλαμβάνει οποιοδήποτε μοίρασμα της εξουσίας με τους Τουρκοκύπριους ή γενικά τη λέξη “Τουρκοκύπριοι” οπουδήποτε. Η επιβράβευση του απορριπτικού μετώπου που υποστήριξε σούμπιτο Χριστοδουλίδη (ο ίδιος θιασώτης της σκληρής γραμμής στο Κυπριακό) δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Το δίλημμα που (κακώς) τέθηκε ανάμεσα στις δύο Κυριακές, ότι δηλαδή όποιος ήθελε λύση έπρεπε να συνταχθεί με τον Μαυρογιάννη και αντίθετα οι διχοτομικοί να πάνε με Χριστοδουλίδη, απλά επιβεβαίωσε με τον χειρότερο τρόπο αυτό που όλοι σκεφτόμαστε αλλά ελάχιστοι παραδέχονται: η λύση στη βάση της ΔΔΟ είναι νεκρή και θαμμένη γιατί πολύ απλά κανείς απ’ όσους τη διαπραγματεύτηκαν δεν την ήθελε πραγματικά εξαρχής.
Το πρόβλημα του ΔΗΣΥ είναι εσωκομματικό, του ΑΚΕΛ ιδεολογικό
Βασικά ο ΔΗΣΥ έπαθε ό,τι του άξιζε. Κατ’ αρχάς πλήρωσε την κυβερνητική φθορά (αλλά όχι τη διαφθορά) έστω κι αν ουσιαστικά ο νέος πρόεδρος είναι φυσική συνέχεια του προκατόχου του. Ο “αποστάτης” προκάλεσε μεγαλύτερο ρήγμα κι από του Αγίου Ανδρέα που έδωσε αρκετές δονήσεις αλλά και την εντύπωση πως ακόμα δεν νιώσαμε τον μεγαλύτερο σεισμό του. Το γεγονός ότι η βάση μισούσε τον Αβέρωφ, πολλά στελέχη δούλευαν υπογείως για τον εκλεγέντα και το 70% των Συναγερμικών τον ψήφισε και με τα τέσσερα, δείχνουν πως το πρόβλημα στην Πινδάρου ήταν (και είναι) πολύ βαθύτερο από μια απλή αποστασία. Κι ακόμα δεν είδαμε τίποτα. Στο ΑΚΕΛ αντίθετα η ανέλπιστη πριμοδότηση Μαυρογιάννη από (έστω μικρό) κομμάτι του ΔΗΣΥ και το υψηλό ποσοστό του υποψηφίου του όχι μόνο παρουσιάζει τον Στέφανου Στεφάνου περίπου ως κερδισμένο αλλά μάλλον ρίχνει ταφόπλακα στην όποια ανασυγκρότηση του κόμματος γιατί, θα σου πουν τα σοβιετικά απολιθώματα της Εζεκία Παπαϊωάννου, πως ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις. Τυχόν πανωλεθρία θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για τον εκσυγχρονισμό του ΑΚΕΛ και τη στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία (από τη στιγμή που είναι πρακτικά αδύνατο να επιβιώσει κάποιος νέος φορέας) αλλά τώρα με τον αέρα τον νικητή, η συζήτηση περιορίζεται σε κάποιες ασαφείς εξαγγελίες για “άνοιγμα στην κοινωνία” και “αξιοποίηση των Νέων Δυνάμεων” μέχρι τουλάχιστον το επερχόμενο καταστατικό συνέδριο του φθινοπώρου για τον εκσυγχρονισμό του κόμματος και τις συνεργασίες με όμορες δυνάμεις. Τους πιστώνουμε ότι έκαναν πίσω τη δεύτερη Κυριακή για να μην τρομάξουν τον κόσμο (όπως η υποχώρηση στο θέμα της οικονομίας) όμως ελάχιστοι πείστηκαν ότι τόσο το ΑΚΕΛ όσο και ο Μαυρογιάννης ήθελαν ή/και μπορούσαν να κυβερνήσουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Σκαρφάλωσε στην ταράτσα οικίας και…έκλεψε τον θερμοσίφωνα - Συνελήφθη 34χρονος
• Διανομέας τσέπωσε τις εισπράξεις και έγινε καπνός - Καταζητείται από την Αστυνομία
Ξεκάθαρος ο προσανατολισμός της Κύπρου - Τα βήματα της Κυβέρνησης για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ
Πλέον δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση για τα βήματα και τον ξεκάθαρο προσανατολισμό της κυβέρνησης για ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Ένα εγχείρημα πολύ δύσκολο, που ωστόσο με προσεκτικές ενέργειες και επιμονή, μπορεί στο μέλλον να υλοποιηθεί. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Καθημερινή», ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης παρουσίασε το σχέδιο για ένταξη της Κύπρου στην βορειοατλαντική Συμμαχία, στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, κατά την τελευταία συνάντηση που είχαν στον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Νίκος Χριστοδουλίδης συζήτησε το σχέδιό του και με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
