Εκτός η Αναστασία, λουστείτε τον Καρογιάν

Ένα πρόσωπο με το οποίο ανεξάρτητα εάν συμφωνείς μαζί του πολιτικά ή όχι (διαφωνώ έντονα μαζί της σε ΠΑΡΑ πολλά, κυρίως στο Κυπριακό), δεν μπορείς παρά να εκτιμήσεις την ακεραιότητα, την εντιμότητα και το πάθος του για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - όλων των ανθρώπων και ιδιαίτερα των ευάλωτων, όχι των λευκών χριστιανών ανδρών, που προστατεύουν πρωτίστως οι περισσότεροι θεσμοί.

Πριν προχωρήσω, να διευκρινίσω πως το παρόν κείμενο δεν αποτελεί σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ μομφή εναντίον της Άννας Κουκκίδη Προκοπίου, που διορίστηκε τελικά Υπουργός Δικαιοσύνης, μετά το οργιώδες παρασκήνιο για τη θέση, επίσης ένας αξιόλογος άνθρωπος που γνωρίζω και εκτιμώ πάρα πολύ, μια εξαίρετη και καλοδιαβασμένη ιστορικός και διεθνολόγος, και η οποία φυσικά θα κριθεί αυστηρά και μόνο από το έργο της.

Η Αναστασία Παπαδοπούλου υπήρξε προσωπική επιλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη για το Υπουργείο Δικαιοσύνης για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω, συν το ότι πρόκειται για μια έγκριτη νομικό και γνώστη του αντικειμένου (θα μου πείτε, το ίδιο και η Γιολίτη, θα σας πω ότι η Αναστασία έχει τα ανθρώπινα δικαιώματα σημαία της και όχι αξεσουάρ). Ο ίδιος τη ζήτησε από το ΔΗΚΟ για τη θέση, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη της, καθώς το συγκεκριμένο Υπουργείο ήταν και το μόνο που την ενδιέφερε. Όσοι γνωρίζουν την Αναστασία, ξέρουν ότι δεν την ενδιαφέρει η επαγγελματική πολιτική, παρά τις εκκλήσεις πολλών υποστηρικτών της να εμπλακεί περισσότερο (ανάμεσά τους και ο γράφων, που πάντα της λέω ότι στην πολιτική βρίσκεται “ο λάθος Παπαδόπουλος”, ξέρω, καθόλου κομψό να μιλάω έτσι για τον αδελφό της). Αποφάσισε να το κάνει, γιατί πραγματικά πίστευε πως από το συγκεκριμένο πόστο θα μπορούσε να βοηθήσει με τις γνώσεις και τις ευαισθησίες της. Και μιλάμε για ένα Υπουργείο που έδειξε τα τελευταία χρόνια το σκληρό, απάνθρωπο πρόσωπό του.

Κι όμως, ένα τόσο αξιόλογο και καθολικής αποδοχής πρόσωπο έφαγε ο Μάριος Καρογιάν. Ναι, η ανθρώπινη ανεμοδούρα, ο πολιτικός που λάτρεψε την καρέκλα όσο λίγοι, ο πολιτικός αρχηγός που κόντεψε να διαλύσει το ΔΗΚΟ ιδρύοντας ένα καθαρά πελατειακό κόμμα-υποκατάστημα στα πρότυπα της μητρικής εταιρείας, ο άνθρωπος πίσω από (σχεδόν) κάθε νικητή στην εξέδρα του Ελευθερία την τελευταία 20ετία, ο βασικός εκπρόσωπος του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, οπορτουνισμού και αρπαχτής... έθεσε βέτο για την υπουργοποίηση μιας γυναίκας, που πρεσβεύει τα ακριβώς αντίθετα απ’ αυτόν! Ήταν δε τόσο έντονο το βέτο που απείλησε με αποχώρηση από την κυβέρνηση, σε περίπτωση που η Αναστασία έπαιρνε το Δικαιοσύνης.

Καταλάβατε; Δεν πρόκειται μόνο για μια οδυνηρή ήττα του ΔΗΚΟ (το οποίο ήταν απασχολημένο με τα δικά του βέτο ή να πάρει άλλα υπουργεία για να δώσει μάχη για την Αναστασία) και μια προσωπική του Νικόλα Παπαδόπουλου, αλλά ταυτόχρονα και μια θλιβερή διαπίστωση ότι πολιτικοί του επιπέδου Καρογιάν κάνουν πολύ περισσότερο κουμάντο απ’ όσο νομίζαμε και ότι ο Χριστοδουλίδης δεν είναι ακριβώς ο “ανεξάρτητος”, ο “ανεπηρέαστος” ή αυτός “που δεν θα ακούει κανέναν”, που ήθελαν να μας πείσουν προεκλογικά ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Καμία σχέση.

Μα η μεγαλύτερη και πιο οδυνηρή ήττα ανήκει για ακόμα μία φορά σε μας. Που φτάσαμε κοντά στο να έχουμε έναν άνθρωπο σαν την Αναστασία σε μια κυβέρνηση που, κακά τα ψέματα, δεν έχει και την πλέον υποσχόμενη σύνθεση, και σε υπεύθυνο πόστο, από το οποίο θα μπορούσε πραγματικά να προσφέρει στον τόπο. Επαναλαμβάνω, η νυν Υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να διαπρέψει, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης γιατί θα αδικούσε και τις δύο. Είναι ο τρόπος που βρέθηκε η Αναστασία εκτός, ενδεικτικός της σάπιας νοοτροπίας, που κυριαρχεί από καταβολής Κυπριακής Δημοκρατίας και κρατάει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους μακριά από την πολιτική.

Το ότι η Αναστασία θα απέχει και ο Καρογιάν θα κόβει και θα ράβει, είναι σχεδόν τρομακτικό, αλλά δυστυχώς είναι και ό,τι μας αξίζει...