«Μαύρη» η επέτειος του ενός χρόνου που συμπληρώνεται σήμερα από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Ξημερώματα 1ης Μαρτίου του 2023 η στιγμή που πάγωσαν Ελλάδα και Κύπρος, η στιγμή που κόπηκε η ανάσα όλων όσοι είχαν μία μικρή υποψία πώς κάποιος δικός τους ίσως να επέβαινε στο τρένο.
Ένας βουβός πόνος απλώθηκε από τη στιγμή της σύγκρουσης του επιβατικού τρένου που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη με μια εμπορική αμαξοστοιχία.
28 Φεβρουαρίου στις 23:21, 57 ψυχές έδωσαν ραντεβού με το θάνατο και άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν και θρηνούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που «έφυγαν» κρατώντας τους το χέρι.
Μια είδηση που μόνο σε ταινία τρόμου τη βλέπεις, έρχεται και χτυπά σαν κύμα στα πρόσωπα όλων μας και εμφανίζεται η χειρότερη πραγματικότητα.
Ένα χρόνο μετά, με πληγές που ακόμα δεν έκλεισαν, με ευθύνες που ακόμα δεν αποδόθηκαν, παγώνει κανείς μόνο στη σκέψη ότι αυτοί οι νεκροί θα μπορούσαμε να είμαστε οι ίδιοι, ότι θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στο τρένο εκείνο είτε για σπουδές είτε για διακοπές είτε για επίσκεψη σε κάποιο φίλο μας που ζούσε στην περιοχή. Θα μπορούσαμε να είμαστε στη θέση τους, ΕΜΕΙΣ που οι δικοί μας θα παραλάμβαναν ένα άψυχο πτυχίο, θα μπορούσαμε να είμαστε ΕΜΕΙΣ που δεν προλάβαμε να στείλουμε ένα μήνυμα στους γονείς μας ότι φτάσαμε και είμαστε καλά.
Παρά τις προειδοποιήσεις και τις νομικές ενέργειες των εργαζομένων στο σιδηροδρομικό δίκτυο για την υποστελέχωση, την ανεπαρκή συντήρηση και την έλλειψη ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας στους σιδηροδρόμους, τα τρένα συνέχισαν κανονικά την πορεία τους μέχρι που…σταμάτησαν οριστικά, παίρνοντας μαζί τους ανθρώπους που είχαν όνειρα και μέλλον.
Ένα χρόνο μετά, ακόμη κλαίνε οι ψυχές όσων έμειναν πίσω, ακόμη πολεμούν να ανταπεξέλθουν στην νέα πραγματικότητα.
Οι οικογένειες του άτυχου Κυπριανού Παπαϊωάννου και της αδικοχαμένης Αναστασίας Αδαμίδου στην Κύπρο θρηνούν για τα παιδιά τους που είδαν τα όνειρα τους να φεύγουν μπροστά από τα μάτια τους.
Ο Γεράσιμος, ο μοναδικός επιζών του πρώτου βαγονιού παραμένει ακόμη σε κώμα ένα χρόνο μετά το τραγικό δυστύχημα, με την κατάσταση της υγείας του να χαρακτηρίζεται ως κρίσιμη.
Παιδιά που έζησαν, δεν θυμούνται και άλλοι θυμούνται και σπαράζει η καρδιά τους.
Τα τρισάγια όσων «έφυγαν» τελέστηκαν σε Κύπρο και Ελλάδα με την ατμόσφαιρα βαριά.
Φίλοι και συγγενείς παρευρέθηκαν την Κυριακή (25/02) στα τρισάγια όσων άφησαν την τελευταία τους πνοή στα βαγόνια του τρένου που μετέφερε τις ψυχές τους στην αιωνιότητα.
Ένα χρόνο μετά, η κοινωνία είναι οργισμένη. Ζητά να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όλοι όσοι ευθύνονται για τον θάνατο αυτών των ανθρώπων.
Ένα χρόνο μετά ακόμη ζητούν από ανθρώπους που βιώσαν και βιώνουν τον ανείπωτο πόνο, την επίδραση της αδικίας να πενθούν και πονούν αθόρυβα….Η ατιμωρησία όμως συνεχίζει να κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο.
Ως πότε άραγε αυτές οι ψυχές θα αιωρούνται; Πότε επιτελούς θα αναπαυθούν;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Αντίστροφη μέτρηση για το e-kalathi: Πότε θα λειτουργήσει σε δοκιμαστική μορφή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις