Υπό αυτό το πρίσμα, η ειδικός εξερευνά την έννοια της θλίψης μέσα από τον φακό του «Let be, Let go, Let in» , ένα πλαίσιο που μας ενθαρρύνει να αγκαλιάσουμε τα συναισθήματά μας, να απελευθερώσουμε ό,τι δεν μας εξυπηρετεί πλέον και να ανοιχτούμε σε νέες δυνατότητες σαν να κάνουμε surfing στο συναισθηματικό ωκεανό μας. «Αυτό το πλαίσιο δεν έχει σκοπό να είναι γραμμικό – περισσότερο σαν μια συνταγή με τρία συστατικά – πρέπει να συνεχίσετε να «δοκιμάζετε τη σάλτσα» για να δείτε τι πρέπει να προσθέσετε στη συνέχεια», σύμφωνα με τα λεγόμενά της.
Τα 3 στάδια του πένθους σύμφωνα με την Jaimie L Lusk
1. Ζούμε την απώλεια (Let be): Δεν υπάρχει «φυσιολογικός» τρόπος για να πενθήσουμε, κάθε αντίδραση στην απώλεια θεωρείται λογική. Μπορεί να νιώθουμε ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, από θλίψη και θυμό μέχρι φόβο, ενοχή, ανακούφιση, χαρά, σύγχυση ή σοκ.
Η θλίψη και το πένθος εξυπηρετούν έναν εξελικτικό σκοπό, επιτρέποντας στο σώμα μας να ανακάμψει από την απώλεια, ενώ παράλληλα σηματοδοτούν στους άλλους ότι χρειαζόμαστε την υποστήριξή τους. Ορισμένοι άνθρωποι χρειάζονται τελετουργίες, πένθος και τη βοήθεια άλλων για να «επεξεργαστούν» την απώλεια, ενώ άλλοι βιώνουν χαμηλά επίπεδα στεναχώριας.
Καθώς «χωνεύουμε» σιγά-σιγά τις συναισθηματικές μας εμπειρίες, η απώλεια μπορεί να ενσωματωθεί και να αναδυθεί ως ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τον κόσμο. Αν «πολεμάμε το ρεύμα» και προσπαθούμε να καταπιέσουμε ή να κρατήσουμε τα συναισθήματά μας, προσθέτουμε κόπωση στη θλίψη μας.
2. Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε ή να απαλύνουμε (Let go): Πoλλοί στο στάδιο αυτό σκέφτονται: «δεν είμαι αξιαγάπητος», «δεν θα βρω άλλη σχέση τόσο καλή όσο αυτή» ή «δεν είναι δίκαιο». Όλες αυτές οι σκέψεις μπορεί να κουβαλούν φόβο, μνησικακία, δυσαρέσκεια ή μια αίσθηση χαμηλής αξίας, από τις οποίες ξέρουμε ότι ήρθε η στιγμή να αποτραβηχτούμε.
Τι πρέπει να κάνουμε σε αυτή τη φάση:
3. Συνειδητοποιούμε (Let in): «Όταν είμαστε έτοιμοι- μετά την εσωτερική διεργασία– να αφήσουμε νέες εμπειρίες να μπουν στη ζωή μας! Αυτό δεν είναι το ίδιο με το «να κάνουμε τον εαυτό μας να νιώθει όμορφα», το οποίο είναι μια στρατηγική για την καταπίεση και τον έλεγχο της θλίψης», υποστήριξε η κλινική ψυχολόγος. Μπορεί να είναι πολύ τονωτικές για εμάς νέες κοινωνικές επαφές. Ο συμβιβασμός και αποδοχή της ιδέας να υπάρχουμε πέρα από ένα προηγούμενο σημείο αναφοράς μας ακόμα και αν ζει μέσα μας. Είναι σαν το παρελθόν να μπαινοβγαίνει από μια μικρή χαραμάδα στο παράθυρο, επειδή δεν χωράει από την καινούργια πόρτα!
ΠΗΓΗ: ygeiamou.gr
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Τέλος στην «παραφιλολογία» των τελευταίων ημερών έβαλε η Αννίτα Δημητρίου θέτοντας σήμερα τις εισηγήσεις για τις καταστατικές αλλαγές ενώπιον του Πολιτικού Γραφείου ενόψει και του καταστατικού συνεδρίου στον Δημοκρατικό Συναγερμό το ερχόμενο Σάββατο.
