Πότε μια τραγωδία είναι προεδρικά συγκλονιστική;

Είναι γνωστή ακόμα και στους πιο hardcore οπαδούς του, όσοι του απέμειναν, η εικονολατρία του Προέδρου Χριστοδουλίδη: η αγάπη για τη δική του είναι ισοδύναμη ή μπορεί να ξεπερνάει κιόλας εκείνη για τις αγιογραφίες που ασπάζεται στους ναούς και τα μοναστήρια. Μιλάμε για έναν Πρόεδρο που μόνο παιδικά γενέθλια δεν αναλαμβάνει, έχει ανοίξει συναυλία του Αργυρού, παίζει φιλανθρωπικό μπάσκετ, έχει εγκαινιάσει από το Κέντρο Τραύματος (δύο ολόκληρα χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας του) μέχρι τον γαμημένο χλοοτάπητα σχολείου και έχει παρατήσει διακρατική σύσκεψη για τον Great Sea Interconnector για να παραστεί σε αναθεματισμένη παρουσίαση βιβλίου. Βασικά ο Πρόεδρος έχει παγιδευτεί σε μια ατέρμονη προεκλογική που παίζει στη λούπα από το ‘23 (επίσημα, ανεπίσημα πολύ παλαιότερα όταν υπήρξε ο μοναδικός ΥΠΕΞ στην ιστορία που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του οργώνοντας το εσωτερικό) και με ορίζοντα προφανώς το ‘28 οπότε -σε περίπτωση επανεκλογής- ίσως αποφασίσει να κυβερνήσει κιόλας. Παράλληλα έχει μετατραπεί σε έναν σχολιαστή της επικαιρότητας, πρόθυμος πάντα να αναφερθεί σε οποιοδήποτε τρέχον γεγονός είτε ερωτηθεί σχετικά είτε όχι.

Γι’ αυτό προκάλεσε την πλέον αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι δεν βρήκε να πει μισή κουβέντα για την τραγωδία της Λεμεσού όπου ένα ζευγάρι βιοπαλαιστών και τα τρία μωρά του βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στο φλεγόμενο φτωχικό τους.

Σε λίγες μέρες θα συμπληρωθούν δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών. Στις 2 Μαρτίου 2023, δύο μέρες μετά την τραγωδία με τους 57 νεκρούς (ανάμεσά τους και δύο Κύπριοι οι οποίοι μέχρι εκείνη τη μέρα αγνοούνταν) και έχοντας μόλις αναλάβει Πρόεδρος ο Νίκος Χριστοδουλίδης αφού εξέφρασε τον συγκλονισμό του και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στους συγγενείς των θυμάτων αλλά και στην ελληνική κυβέρνηση δήλωσε και τα ακόλουθα: «Είναι μια ανείπωτη τραγωδία, είναι κάτι που παρακολουθούμε καθημερινά και, αν θέλετε, είναι και ένα μήνυμα για τη δική μας διακυβέρνηση, για κάθε διακυβέρνηση σε κάθε χώρα, ότι θα πρέπει να γίνονται όλες εκείνες οι ενέργειες προηγουμένως για να μπορούν να αποφεύγονται τέτοιου είδους τραγικές εξελίξεις».

Βλέπετε το έγκλημα των Τεμπών, αν και σε άλλη χώρα, παραήταν μεγάλο και hot για να αγνοηθεί, αφήστε που είχε και τοπικό ενδιαφέρον (δύο Κύπριοι, νέα παιδιά, ανάμεσα στους νεκρούς) και φυσικά προσφέρονταν για μία από τις πολλές πομπώδεις, κενού περιεχομένου, εξαγγελίες που θα ακολουθούσαν στα επόμενα δύο χρόνια. Από την άλλη, η τραγωδία της Λεμεσού δεν τίκαρε φαίνεται αρκετά από τα κουτάκια του επικοινωνιακού τιμ του Προέδρου ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις έστω για μια δήλωση συγκλονισμού τη μέρα του συμβάντος κι ενώ όλη η Κύπρος παρακολουθούσε σοκαρισμένη, πόσο μάλλον μια επίσκεψη στον τόπο της τραγωδίας για να δείξει ότι είναι πραγματικά κοντά στους πολίτες χωρίς να κρατάει κορδέλα και ψαλίδι. Αντίθετα την ημέρα της τραγωδίας αναλώθηκε σε business as usual ανακυκλώνοντας μπαγιάτικες ειδήσεις για το φυσικό αέριο και πιθανές εξελίξεις -σε βάθος χρόνου- για την πενταμερή στην προετοιμασία του για να αντιμετωπίσει τις προαναγγελθείσες διαγραφών τεσσάρων στελεχών της κυβέρνησής του από τον ΔΗΣΥ την ίδια μέρα. Δηλαδή ο Πρόεδρος είχε προετοιμαστεί να απαντήσει στον ΔΗΣΥ με την τακτική “έχουμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε απ’ ότι οι drama queens της Πινδάρου” και παρέμεινε στο σχέδιό του ακόμα κι όταν όλο το νησί είχε παραλύσει από την τραγωδία της Λεμεσού. Για την οποία μέχρι σήμερα δεν βρήκε τον χρόνο ή τα λόγια να σχολιάσει.

Και, μεταξύ μας, τι να πει; Ο πατέρας ήταν Αιγύπτιος που σημαίνει ότι οποιαδήποτε δήλωση συμπαράστασης προς αλλοδαπό (ακόμα και νεκρό) δεν θα καθόταν καλά με την ακροδεξιά την οποία χαϊδεύει για την επανεκλογή του το’ 28. Επίσης, το κυριότερο, η τραγωδία δεν προσφέρεται για show. Άντε και πήγαινε επί τόπου. Τι θα έλεγε πάνω από τα αποκαΐδια; Ότι ναι μεν κάηκαν οι φτωχοί αλλά η Λεμεσός... πετάει; Ή μήπως θα υπόσχονταν... φθηνότερα ενοίκια και ρεύμα, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους μη-προνομιούχους, εντατικότερους ελέγχους για ακατάλληλα υποστατικά, ελαττωματικές συσκευές και σαθρές ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις; Ούτε θα μπορούσε να θαμπώσει το ακροατήριό του με την προσφιλή μέθοδο του name-dropping μεγαλεπήβολων έργων και μπάτζετ εκατομμυρίων - όχι αυτή τη φορά. Άρα γιατί να πάει; Γιατί καν να ασχοληθεί; Ήδη άρχισε να υποχωρεί στη σκαλέτα της επικαιρότητας, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα έχει ξεχαστεί.

Τι αξία έχει μια καμένη οικογένεια μπροστά στην εκπλήρωση του Cypriot Dream;