Μαλλιοτραβιούνται κυβέρνηση και βουλή, για τα μάτια του κόσμου. Βασικά, καμία πλευρά δεν κόπτεται για τη μιζέρια στην οποία βυθίζονται συμπολίτες μας, καθημερινά. Χαρτοπόλεμος δηλώσεων λέει, μεταξύ Βίκτωρα και Κουλλά, για τα εφάπαξ, λες και νοιάζονται για το καλό των άμοιρων, που δεν έχουν από τον ήλιο μοίρα.
Ντροπή για ένα κράτος που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό. Ντροπή, για τους ιθύνοντες αυτού του τόπου, που εξακολουθούν να…παίζουν χαρτοπόλεμο, στην άνεση των γραφείων τους. Ντροπή και για όλους εμάς, που δεν γυρνάμε το βλέμμα στον διπλανό μας. Μια κοινωνία του άκρατου εγωισμού, που παλεύει να βγει από τη δίνει των σκανδάλων και της ρεμούλας. Και εμείς ως άλλοι ηλίθιοι, ακολουθούμε πίσω από μικροπολιτικές και πολιτικάντηδες, όλων των χρωμάτων.
Τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε πολιτικές δυνάμεις να επιδίδονται σε ημερίδες, με θέματα που απασχολούν την κοινωνία, δήθεν σε μια προσπάθεια να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των βαριεστημένων ψηφοφόρων.
«Το κοινωνικό κράτος που θέλουμε», είναι μια από τις ημερίδες που πραγματοποιεί το ΔΗΚΟ, σήμερα. Το ζήτημα κύριοι και δεν αναφερόμαστε στο συγκεκριμένο κόμμα μόνο, είναι σε τι κράτος ζούμε και όχι αυτό που θέλουμε. Αυτό δυστυχώς, υπάρχει στη σφαίρα των αναλύσεων και των εκθέσεων ιδεών, με υπουργούς, να αναλύουν το όραμά τους, την ώρα που εκεί έξω, ακούγονται τα ουρλιαχτά συνανθρώπων μας, που καίγονται, επειδή ήθελαν, να ζεσταθούν.
ΕΓ