Είναι κανιβαλισμός τελικά;

Από χθες, το ταξίδι της Αννίτας, έχει γίνει talk of the town, με τον καθένα να βγάζει τα απωθημένα του, ανάλογα με το πού ανήκει κομματικά. Αυτό μάθαμε να κάνουμε στον τόπο μας, χωρίς προηγουμένως να φιλτράρουμε και να αναλύουμε τα δεδομένα. Το κάνουμε με έναν τρόπο, εκδικητικό πολλές φορές, μέχρι να ξεχαστεί και αυτό το <σκάνδαλο>, για να περάσουμε το επόμενο, «αναλύοντας» τα καθέκαστα με τον καφέ στο χέρι, βουλιάζοντας στον καναπέ μας.

Από την άλλη όμως, ακούγοντας την Πρόεδρο της βουλής να αναφέρει ότι έχει κανιβαλιστεί για κάτι μη παράνομο, αυτό, εξοργίζει πολύ περισσότερο, τους κάθε λογής επικριτές. Όπως και η δήλωση επίσης, ότι η ίδια δεν επιλέγει, δεν γνωρίζει, δεν έχει χρόνο να ψάξει για να βρει μια πιο οικονομική λύση, δίνει την εντύπωση του πολιτικού, που βγάζει την ουρά απέξω, ή του πολιτικού που συνηθίσαμε πλέον στον τόπο μας, «εγώ εν τζαι». Οφείλει λοιπόν η κα. Αννίτα Δημητρίου και προσεκτική να είναι στο θέμα των εξόδων για τα ταξίδια, οφείλει επίσης να είναι και πιο προσεκτική με τον τρόπο που αντιδρά στα όσα της καταλογίζουν, δικαίως ή αδίκως. Δεν ζούμε στην εποχή που οι ψηφοφόροι καταπίνουν αμάσητα, τα όσα τους σερβίρουν οι πολιτικοί και αυτό θα πρέπει να το αντιληφθεί η Πρόεδρος της Βουλής, όπως και όλοι οι πολιτικοί.

Η δικαιολογία ότι «όλα έγιναν νομότυπα», δεν ικανοποιεί κανένα πολίτη, ο οποίος βλέπει τους Αντιπροσώπους του λαού, να κάνουν χλιδάτα ταξίδια, «μέσα στο πνεύμα και το γράμμα του νόμου».

Όλα αυτά, συμβαίνουν σε μια περίοδο όπου ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία έστω έναν χρόνο πριν από τις βουλευτικές εκλογές. Η έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, καλώς ψάχνει και παρουσιάζει τα ευρήματά της και αυτό, επιτάσσει ο ρόλος της. Από την άλλη όμως, αναμένουμε από την Ελεγκτική Υπηρεσία ευρήματα και για ταξίδια ακόμα και του Προέδρου της Δημοκρατίας και της συνοδείας του, για να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα, για το πού, πως και με ποιο τρόπο ξοδεύονται τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη.

Όσο για το αίθριο και την καντίνα της βουλής, είναι αλήθεια πως η εικόνα που εξέπεμπε ο «ναός της δημοκρατίας» ήταν μίζερη. Από την άλλη όμως, υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθούνται και δεν χωράνε δικαιολογίες ούτε από την ίδια την Πρόεδρο της Βουλής, ούτε από τους βουλευτές μας, οι οποίοι «έκρυψαν» κατά την κυπριακή διάλεκτο, προσπαθώντας τώρα, να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.