Η αποχώρηση που λέει πολλά

Με μια δημόσια ανάρτηση που είχε τόνο προσωπικό αλλά και ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, ο Κώστας Γαβριηλίδης, δεν περιορίστηκε στο να ανακοινώσει απλώς την αποχώρησή του. Έθεσε ξεκάθαρα το πλαίσιο των αξιών που επιδιώκει να υπηρετεί: Σεβασμός στη διαφορετικότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, φιλελεύθερος λόγος, και όλα όσα, κατά τη δική του ανάγνωση, κινδυνεύουν σήμερα να υποβαθμιστούν στον δημόσιο και κομματικό διάλογο.

Η επιλογή του να μην διεκδικήσει τελικά τη θέση, παρουσιάστηκε ως πράξη υπευθυνότητας, προκειμένου να μην πυροδοτηθούν εσωτερικές εντάσεις. Όμως, πίσω από αυτή τη διατύπωση, δεν είναι λίγοι εκείνοι που διακρίνουν πολιτικές πιέσεις, ή τουλάχιστον μια σαφή προσπάθεια αποφυγής ανοικτών αντιπαραθέσεων εντός κόμματος.

Η συγκυρία δεν είναι τυχαία. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ φαίνεται να επιθυμεί μια πιο «συμπαγή» παρουσία στις βουλευτικές εκλογές, αποφεύγοντας διαδικασίες που θα φέρουν στην επιφάνεια τις ιδεολογικές διαφορές που υποβόσκουν. Σε αυτό το πλαίσιο, υποψηφιότητες όπως του κ. Γαβριηλίδη – με σαφές κοινωνικό και πολιτικό στίγμα – θεωρούνται λιγότερο «βολικές».

Πολιτικά, η αποχώρησή του, ανοίγει ερωτήματα για τη στρατηγική κατεύθυνση του κόμματος. Υπάρχει ακόμη χώρος στον ΔΗΣΥ για διαφορετικές φωνές, για ουσιαστικές ιδεολογικές τοποθετήσεις και για διάλογο που υπερβαίνει τις εσωτερικές ισορροπίες; Ή έχει επικρατήσει η λογική της διαχείρισης και του χαμηλού ρίσκου, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει περιορισμό της πολυφωνίας;

Ο ίδιος πάντως, ξεκαθάρισε πως δεν αποσύρεται από την πολιτική – αντιθέτως, δηλώνει παρών και ενεργός στις συζητήσεις για τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα. Το αν θα υπάρξει χώρος για να ακουστούν αυτές οι φωνές, δεν είναι πια ερώτημα που απαντά ο ίδιος, αλλά η Πινδάρου.